Mówiąc uczciwie, za biografiami nigdy specjalnie nie przepadałam. Być może powodem było moje zrażenie się na jednej z "zachwalanych" swego czasu biografii mojego wielkiego idola, Leonadro da Vinci, a może... nie wiem. Nie będę się w to wgłębiać.

Nie przepadałam i już.

Jednak, gdy na portalu "ciekawostkihistoryczne.pl" przeczytałam krótki artykuł o romansie carycy Katarzyny, i informację, że powstał on na podstawie tej książki... poszukałam, zagłębiłam się i w zasadzie to przepadłam.

Robert K. Massie odmalowuje niezwykły portret przede wszystkim kobiety, jaką caryca Katarzyna była. Pokazuje jej słabości, jej siłę, błędy...ocenia, analizuje, jednak przede wszystkim pamięta o tym, że ta wielka i na swój sposób genialna władczyni była przede wszystkim... kobietą.

Niemiecka księżniczka, wywodząca się z początkowo umiarkowanie bogatej szlachty, ze związku wybitnie niedopasowanych rodziców, przybywa na dwór carycy Elżbiety II, jako przyszła narzeczona jej syna, Piotra, późniejszego (i bardzo krótkiego z punktu widzenia władania) cara Piotra III. Zagłębiamy się więc w analizę od początku, poznajemy historię Katarzyny od czasu jej narodzin i trudnego dzieciństwa, poprzez nieprzyjemne relacje z matką, później z mężem aż do objęcia tronu i panowania nad imperium rosyjskim przez długie lata. Poznajemy kobietę, która jest zdeterminowana i ambitna, staje się niemal "ikoną" epoki oświecenia. Posiada swe słabości i chwile zwątpienia, jest zbyt dumną jednak, by sobie odpuścić. Wszelkie upokorzenia, jakich zaznawała od Piotra, przekuła na swoją tarczę. Rosjanie ją pokochali - i ta książka pokazuje, dlaczego.

Sporym plusem jest też pokazanie i zobrazowanie ludzi z najbliższego otoczenia carycy, próba analizy ich osobowości, zachowania i działań, jakie podejmowali. Nie zawsze mądrych działań, to prawda, ale w końcu, to tylko ludzie. Ciężko było się oderwać od lektury - zarwanie jednej nocy tylko po to, by nie przerywać sobie przyjemności warte było litra kawy później...

Niestety, mam wrażenie, że książka jest nie do końca wciąż na tym samym poziomie. Póki autor korzystał z "Pamiętników", narracja była płynna, wciągająca i wręcz z trudem odrywałam się od kolejnych fragmentów. Kiedy "Pamiętniki" się skończyły, a autor był zmuszony korzystać z listów, biografii innych autorów i domysłów, nastąpił spadek jakości czytanej lektury. Zatraciła się osobowość Katarzyny jako kobiety, za to została tylko Katarzyna jako caryca. Choć z drugiej strony pozwala to spojrzeć z innej strony na sytuację polityczną w Polsce: wybór Stanisława Augusta Poniatowskiego na króla, konstytucję 3 maja, powstanie Kościuszkowskie, ale też i na odleglejsze sprawy - oświeceniowe rewolucje dziejące się w całej Europie. Przybliża nam też samą Rosję, jako nie kraj odległy i "dziki", ale dumny, oryginalny i zdecydowany, by utrzymać własne dziedzictwo...

Przystępny język, fragmenty listów, pamiętników i ówczesnych dzieł obrazujących czasy XVIII wieku w Rosji - stanowią olbrzymi plus tej pozycji. Zwłaszcza przystępny język, oraz lekkość, z jaką autor lawiruje między historycznymi sytuacjami. Minus? Zatracenie Katarzyny jako kobiety po objęciu tronu, skupienie się na tym, jak władała, a nie co sobą przedstawiała bardziej prywatnie.

Podsumowując, jest to świetna pozycja z gatunku biografii, po które warto sięgnąć, by raz na zawsze rozprawić się z mitem "tej złej carycy, co to Polskę zniszczyła". Poznać na nowo historię, delektować się nią i przez chwilę czuć się tak, jakby żyło się na dworze oświeconego w końcu caratu rosyjskiego pod panowaniem pewnej bardzo ambitnej, niemieckiej księżniczki, która mimo wszystko zapisała się na kartach historii jako jedna z najpotężniejszych kobiet świata.

http://kaginbox.blox.pl/2016/05/Katarzyna-Wielka-Portret-kobiety.html

Mówiąc uczciwie, za biografiami nigdy specjalnie nie przepadałam. Być może powodem było moje zrażenie się na jednej z "zachwalanych" swego czasu biografii mojego wielkiego idola, Leonadro da Vinci, a może... nie wiem. Nie będę się w to wgłębiać.

Nie przepadałam i już.

Jednak, gdy na portalu "ciekawostkihistoryczne.pl" przeczytałam krótki artykuł o romansie carycy...