Fabuła jest bardzo interesująca. Przede wszystkim wątek rodzinny głównej bohaterki. Przyznaję, że nie raz zakręciła mi się łezka, gdy autorka opisywała cierpienie, z jakim zmagały się matki Callie. Tak, matki. Uważam, że obie nimi były. I ta, która nosiła ją pod sercem przez dziewięć miesięcy, wydała na świat i blisko trzydzieści lat opłakiwała jej stratę jak i tak, która ją wychowała i sprawiła, że Callie była tak wyjątkowa.

Oczywiście, nie byłaby to Nora Roberts, gdyby nie stworzyła wątku miłosnego. A nawet dwóch. W przypadku Douga i Lany wszystko przebiegło jak po maśle. On trochę się opierał, ale ona, jak na odnoszącą sukcesy prawniczkę przystało, zawsze potrafiła przyprzeć go do muru. Historia Callie i Jake'a była już bardziej wyboista. Uśmiechnęłam się, gdy w epilogu dowiedziałam się, dlaczego z uporem maniaka wciąż nazywał ją "żoną", mimo, że wciąż upominała go, że przecież się rozwiedli.

Wątek kryminalny natomiast był dla mnie nie do rozszyfrowania aż do samego końca. Nie wiem czy był tak dobrze skonstruowany czy to ja czytałam nieuważnie, ale byłam odrobinę zaskoczona i pełna podziwu dla toku myślenia bohaterów.

I mimo tych wszystkich wspaniałości, przychodzi mi na myśl to powiedzenie, że mniej znaczy więcej. Historia była naprawdę wspaniała, tylko nie jestem pewna czy 575 stron to odrobinę nie za dużo.

Fabuła jest bardzo interesująca. Przede wszystkim wątek rodzinny głównej bohaterki. Przyznaję, że nie raz zakręciła mi się łezka, gdy autorka opisywała cierpienie, z jakim zmagały się matki Callie. Tak, matki. Uważam, że obie nimi były. I ta, która nosiła ją pod sercem przez dziewięć miesięcy, wydała na świat i blisko trzydzieści lat opłakiwała jej stratę jak i tak, która...