Lekka, niezobowiązująca lektura obyczajowa z elementami surrealistycznymi o scenarzyście filmowym, który ma ambicję zostać uznanym literacko pisarzem, ale w tym celu musi podjąć szereg działań marketingowych (np. wygląd i przyprawienie gęby reprezentanta klasy średniej),które sprawią, że stanie się znanym cwelebrytą i ludzie będą sięgali po jego książki, bo jest znany (vide aktualny przypadek książki o znanym cuckoldzie, księciu Harrym).
Autor prezentuje tutaj mechanizmy showbiznesu amerykańskiego, gdzie liczy się wyłącznie maszynka marketingowa, a nie jednostka. Było, tym razem podane jest to całkiem bezpretensjonalnie.
Powieść zawiera dziwne wtręty, które surrealistycznie odrealniają tę całkiem realną historię - np. protagonista spotyka różnych znanych pisarzy (Ludlum, Puzo, Erica Jong, Salinger),tudzież piszącego książkę Snoop'yego (WTF?),z którymi rozmowy skłaniają bohatera do pchnięcia swojej kariery na nowe ścieżki, więcej sensu w tym jednak nie było.
Jest też trochę nienachalnego humoru sytuacyjnego (nieudolni terroryści palestyńscy),ogólnie jednak jest nudno, zwłaszcza w drugiej połowie książki, gdzie tylko odhaczamy poszczególne punkty programu, a autor sprawia wrażenie, jakby pisanie go już nudziło i chce jak najszybciej skończyć. Tak więc początek był obiecujący, ale im głębiej w Central Park, tym słońca mniej docierało do powierzchni spacerowej.

Lekka, niezobowiązująca lektura obyczajowa z elementami surrealistycznymi o scenarzyście filmowym, który ma ambicję zostać uznanym literacko pisarzem, ale w tym celu musi podjąć szereg działań marketingowych (np. wygląd i przyprawienie gęby reprezentanta klasy średniej),które sprawią, że stanie się znanym cwelebrytą i ludzie będą sięgali po jego książki, bo jest znany...

Lubię książki tego rodzaju. Styl pisania Cormana przypomina mi trochę prozę Davida Lodge'a. Moją szczególną uwagę zwrócił opis osobowości głównego bohatera, za pomocą wspomnień odnoszących się do kluczowych przeżyć kształtujących charakter Paula Brocka. Pozwala to na zrozumienie przyczyn, które skłoniły go do wejścia w nowy dla niego świat.
Z takiej fabuły łatwo byłoby uczynić farsę o absurdalnym posmaku, ale lekka ironia, dystans i humorystyczne kreślenie postaci sprawia, że cała historia staje się ciepłym moralitetem.

Lubię książki tego rodzaju. Styl pisania Cormana przypomina mi trochę prozę Davida Lodge'a. Moją szczególną uwagę zwrócił opis osobowości głównego bohatera, za pomocą wspomnień odnoszących się do kluczowych przeżyć kształtujących charakter Paula Brocka. Pozwala to na zrozumienie przyczyn, które skłoniły go do wejścia w nowy dla niego świat.
Z takiej fabuły łatwo byłoby...