'' Byliśmy dla siebie nawzajem toksyczni ''

Rozwód to w dzisiejszych czasach niemal chleb powszedni . Owszem wciąż jeszcze niektóre pary mimo że nie potrafią już ze sobą wytrzymać , trwają w chorym małżeństwie '' dla dzieci '' . Jakby dla dzieci kłócący się wiecznie rodzice byli lepsi niż ci rozwiedzeni . Autor jakoby miał pokazać , jak to rozwód , nawet ten dżentelmeński źle odbija się na dzieciach . Nie przeczę że rozwód rodziców nie spływa po dzieciach jak przysłowiowa woda po kaczce , jednak w przypadku Tommy'ego , dziecięcego bohatera omawianej książki , nie zauważyłam żadnych zapowiadanych w opisie '' perturbacji emocjonalnych dziecka ''. Owszem sprawiały mu trudność i były męczące cotygodniowe , czy co dwutygodniowe przenosiny od jednego rodzica do drugiego , ale były to trudności raczej logistyczne , niż emocjonalne . Wręcz w pewnym momencie , kiedy Tommy dowiaduje się że jego rodzice się rozwodzą mówi zupełnie spokojnie i beznamiętnie '' No to teraz będę taki jak wszyscy '' Bo w jego klasie połowa dzieciaków pochodziła z tak zwanych '' rozbitych rodzin '' . A to że się zbuntował i wybrał własną drogę , chociaż trudną i krętą , co w tym dziwnego ? Każdy nastolatek w swoim życiu przeżywa okres buntu i każdy chce się jak najszybciej usamodzielnić , co czasem daje efekt porywania się z przysłowiową '' motyką na słońce ''. Ale tak to już z nastolatkami bywa . Jeden płodzi dziecko , a potem będąc na dopalaczach próbuje go udusić , bo mu się wydaje że to potwór o trzech głowach (wiadomości sprzed kilku dni) , inny po prostu i zwyczajnie chce żyć na własny rachunek , ciężko pracując . Tak w ogóle to ja odniosłam wrażenie że ten Tommy był bardziej emocjonalnie dojrzały niż ci jego pożal się Boże rodzice , których rozwód w zasadzie niczego nie nauczył . W mojej ocenie Tommy nie zrobił niczego , czego nie zrobiłby gdyby jego rodzice się nie rozwiedli . Więc próba przekonania mnie jako czytelnika , że jest inaczej zupełnie się autorowi nie powiodła . Reasumując , jak to już tutaj ktoś napisał , to jest książka raczej o rodzicach chłopca , niż o nim samym i jego perturbacjach po ich rozwodzie . Nie widzę związku między jego decyzjami , a rozwodem rodziców . Więc w tym temacie książka mnie nie zadowoliła , jednak w ogólnym rozrachunku , jest całkiem niezłą powieścią obyczajową ukazującą prostą prawdę że nawet po rozwodzie , czasami można być dla siebie wsparciem i pomocą , zwłaszcza kiedy jest wspólne dziecko .

'' Byliśmy dla siebie nawzajem toksyczni ''

Rozwód to w dzisiejszych czasach niemal chleb powszedni . Owszem wciąż jeszcze niektóre pary mimo że nie potrafią już ze sobą wytrzymać , trwają w chorym małżeństwie '' dla dzieci '' . Jakby dla dzieci kłócący się wiecznie rodzice byli lepsi niż ci rozwiedzeni . Autor jakoby miał pokazać , jak to rozwód , nawet ten...

Już po wypożyczeniu książki przeczytałam kilka opinii na jej temat i powiem szczerze, zaczęłam się wahać czy w świetle wielu niepochlebnych recenzji jest warto. Oczywiście, że tak. Może to faktycznie kwestia gustu, ale mnie szczerze podobała się ta lektura, o wiele bardziej niż bardziej znany tytuł tego autora "Kramer kontra Kramer".
Jak wskazuje tytuł książka cały czas obraca się wokół dramatycznego wydarzenia jakim jest rozwód i jak wpłynął on na trójkę naszych głównych bohaterów: Karen, Roba i ich syna Tommy;ego. Mamy tutaj przykład małżeństwa w którym najważniejsza nie była rodzina, lecz dążenie za sukcesem i karierą. Nie potrafię zrozumieć wysuwania na pierwsze miejsce takich wartości, bo w mojej klasyfikacji są dużo dalej. Żadne z małżonków nie potrafiło zrozumieć tego drugiego, nikt z nich nie chciał pójść na kompromis, a wydaje mi się, że małżeństwo w dużej mierze polega właśnie na tym.
Zaznajamiamy się z historią bohaterów, kiedy cała ich trójka spotyka się w szkolnym gabinecie doradcy maturalnego (nie wiem jak inaczej nazwać tę osobę),który naświetla jakie możliwości na przyszłość ma Tommy.
Bardzo ciężko pogodzić się rodzicom z faktem, że ich syn jest raczej przeciętny. Nie ma najlepszych ocen, nie wykazuje żadnego znaczącego talentu. Pomimo tego inwestują grube pieniądze w jego korepetycje wróżąc mu świetlaną przyszłość.
Są jeszcze bardziej wstrząśnięci, kiedy on chce podążyć własną ścieżką (nie będę zdradzać szczegółów) tak bardzo różną od ich planów. Irytowali mnie oboje, patrząc tylko i wyłącznie przez pryzmat pieniędzy, kariery czystego snobizmu, nie pozwalając własnemu dziecku być po prostu sobą. Może tak bardzo mnie to irytuje, ponieważ mnie moi rodzice nigdy nie narzucali co mam robić.
Obserwując losy Roba i Karen po rozwodzie dostrzegam, że nie są oni wcale szczęśliwsi. Rob ponownie się żeni, jednak problemy z pierwszego małżeństwa stają się także problemami w drugim.
Karen także nie wydaje się usatysfakcjonowana swoim obecnym życiem, jednak zarówno ona jak i jej były mąż osiągnęli to na czym najbardziej im zależało, na karierze.
Potrafi to we mnie budzić tylko jedno uczucie : smutek.

Już po wypożyczeniu książki przeczytałam kilka opinii na jej temat i powiem szczerze, zaczęłam się wahać czy w świetle wielu niepochlebnych recenzji jest warto. Oczywiście, że tak. Może to faktycznie kwestia gustu, ale mnie szczerze podobała się ta lektura, o wiele bardziej niż bardziej znany tytuł tego autora "Kramer kontra Kramer".
Jak wskazuje tytuł książka cały czas...

Nie powali nas na kolana kontrowersja. Serce nie pęknie nam ze wzruszenia. Nie zapłaczemy nad życiem bohaterów, pomimo, że autor - Avery Corman zyskał popularność powieścią "Kramer kontra Kramer" powodującą potoki łez. Jeśli potrzebujemy poczytać o wzajemnych relacjach ludzi i ich emocjach w momentach kryzysów rodzinnych, polecam lekturę "Rozwodu doskonałego". Bardzo trafna, w moim przekonaniu, analiza uczuć głównych bohaterów sprawia, że książkę czyta się jak prawdziwą opowieść. Wszystkie uczucia opisane są łagodnie. Główni bohaterowie to ludzie, których można polubić za to, że mimo kryzysu szanują się wzajemnie.Opowieść Cormana po prostu się toczy. Spokojna, wyważona i mądra lektura....z happy endem:)

Nie powali nas na kolana kontrowersja. Serce nie pęknie nam ze wzruszenia. Nie zapłaczemy nad życiem bohaterów, pomimo, że autor - Avery Corman zyskał popularność powieścią "Kramer kontra Kramer" powodującą potoki łez. Jeśli potrzebujemy poczytać o wzajemnych relacjach ludzi i ich emocjach w momentach kryzysów rodzinnych, polecam lekturę "Rozwodu doskonałego". Bardzo...

Po ‘Rozwód doskonały’ sięgnęłam wyłącznie dlatego, iż ‘reklamuje się’ jako powieść autora ‘Kramer kontra Kramer’. I o ile tej drugiej nie czytałam, o tyle pozostały we mnie pewne wspomnienia po „Sprawie Kramerów’ z kreacjami Dustina Hoffmana’a i Meryl Streep.

Niestety, „Rozwód...” bardzo mnie rozczarował. Porzuciłam go w trakcie 8go rozdziału. Nie doczekałam się Tommy’ego, który próbuje ‘odnaleźć się w roli syna rozwiedzionych rodziców’, ‘szukającego swojego miejsca’, ‘świata złamanego na pół’, ‘pęknięcia, które przenosi się na życie młodego człowieka’... Tommy, faktycznie, gdzieś tam jest, plącze się w drugim kadrze, gdzieś tam za Karen i Rob’em, którzy są ‘inteligentni i ambitni’, ‘mają własne plany’, ’szukają spełnienia’ gdzie indziej, otaczają się ‘kręgiem zupełnie innych osób’... To raczej o nich jest ta książka. O tym, że każde słyszy echa przeszłości: miłość, małżeństwo, dziecko... O tym, że żadne nie wypiera się tej wspólnej przeszłości. O tym, że można rozejść się z klasą i nadal mieć przyjaciela. O szacunku dla kogoś, wyłącznie dlatego, że był kiedyś tym najważniejszym człowiekiem w życiu. A Tommy... gdzieś tam się szwęda w tle: chodzi do szkoły, ma dwoje przyjaciół, idzie na imprezę dla nastolatków... generalnie nie robi nic, czego nie robił wcześniej, przed rozwodem rodziców... Brak jakichkolwiek uczuć, emocji, przemyśleń, dywagacji, dyskusji z samym sobą, czy nawet jakiejś ekspresji w czynach....
Coś bardziej jak obyczajówka 40latków niż dramat psychologiczny nastolatka...

Po ‘Rozwód doskonały’ sięgnęłam wyłącznie dlatego, iż ‘reklamuje się’ jako powieść autora ‘Kramer kontra Kramer’. I o ile tej drugiej nie czytałam, o tyle pozostały we mnie pewne wspomnienia po „Sprawie Kramerów’ z kreacjami Dustina Hoffmana’a i Meryl Streep.

Niestety, „Rozwód...” bardzo mnie rozczarował. Porzuciłam go w trakcie 8go rozdziału. Nie doczekałam się Tommy’ego,...

po przeczytaniu ksiązki mam znowu nadzieję, że wszyscy znajdą swoje miejsce w zyciu

po przeczytaniu ksiązki mam znowu nadzieję, że wszyscy znajdą swoje miejsce w zyciu

Ładna. Rozwód jednak może być rozsądną decyzją...

Ładna. Rozwód jednak może być rozsądną decyzją...