Wyzwanie.
Ta recenzja jest dla mnie cholernie wielkim wyzwaniem...
Gdyby ktoś kazał mi określić w dwóch słowach tę książkę, powiedziałabym :
PRZESZYWAJĄCO SMUTNA.
Szara, zmrożona niekończącą się zimą rzeczywistość, z martwym białym krajobrazem, doprawiona poczuciem stłamszenia, beznadziei i rezygnacji..
Lecz prócz tego jest też jeszcze walka..
Absurdalna, skazana z góry na przegraną..
Walka - o przetrwanie. O zachowanie tego co najcenniejsze, najukochańsze...
I jest baśń.. Nierozerwalnie powiązana z realiami prawdziwego świata, które za wszelką cenę próbują stłamsić to, co tylko jeszcze dobrego i gorącego pozostało w tym bezdennym morzu niedoli. Baśń- niebaśń... I Baśniarz.. uczący i chroniący swój najcenniejszy skarb, poprzez swoją opowieść.
Słabowite i nieliczne jasne promyki, przemykające nieśmiało przez karty tej historii.. niczego nie umilają.. nie ułatwiają...
Są tam chyba tylko po to, by podkreślić jeszcze bardziej, cichą, lecz zarazem wręcz ogłuszającą tragedię, rozgrywającą się za zamkniętymi drzwiami nędznego mieszkanka, na 4 piętrze postsocjalistycznego bloku, stojącego przy ulicy Amundsen.
Abel...
Chyba najbardziej kontrowersyjny bohater z jakim do tej pory miałam do czynienia.
Nie jestem w stanie nawet w najmniejszym stopniu określić swojego stosunku do niego..
Szanuję go? Brzydzę się ? Boję? Lituję? Współczuję? Potępiam? A może jestem z niego strasznie dumna i wręcz go podziwiam ? ...

Nie wiem.
Już nic nie wiem..
Jest tyle "za"
Jest tyle "przeciw"
Mam sieczkę w głowie.. Mam ściśnięte bólem serce..
Nigdy więcej nie wrócę do tej powieści..
Nigdy też jej nie zapomnę...
Takich opowieści się nie zapomina.

Wyzwanie.
Ta recenzja jest dla mnie cholernie wielkim wyzwaniem...
Gdyby ktoś kazał mi określić w dwóch słowach tę książkę, powiedziałabym :
PRZESZYWAJĄCO SMUTNA.
Szara, zmrożona niekończącą się zimą rzeczywistość, z martwym białym krajobrazem, doprawiona poczuciem stłamszenia, beznadziei i rezygnacji..
Lecz prócz tego jest też jeszcze walka..
Absurdalna, skazana z góry na...