„Freak City” to książka, która zwróciła moją uwagę intrygującym tytułem. Kiedy okazało się, że mogę ją przeczytać niezwłocznie skorzystałam z okazji wiedziona ciekawością.

„Freak City” opowiada historię piętnastoletniego chłopca, który znajduje się w krytycznej sytuacji życiowej, jaką jest dla niego zerwanie z super laską, niedoścignionym marzeniem wielu jego kolegów. Dla ścisłości dodam, iż inicjatorką rozstania była dziewczyna. Chory z miłości Mika nie mogąc znaleźć sobie miejsca w życiu razem z najlepszymi kumplami podrywa przypadkowo spotkaną na ulicy dziewczynę. Nie przeczuwa nawet, że los zetknie ich raz jeszcze. Będzie to spotkanie obfitujące we wrażenia i skrajne emocje. Ale największą niespodzianką okaże się fakt, że dziewczyna jest głucha. Za to ma piękne zielone oczy, które zapadną Mice głęboko w serce. Chłopiec zaczyna mieć rozterki. Czy zainteresować się na poważnie Leą na przekór wszystkiemu, co ich dzieli, łącznie z barierą dźwiękową, która często wydaje się być nie do przeskoczenia? Czy starać się odzyskać zmysłową Sandrę, która jest rozdrażniona faktem, że jej ex-chłopak tak szybko po rozstaniu znalazł sobie pocieszenie.

Katrin Schrocke – autorka tej poruszającej historii jest cenioną pisarką powieści dla dzieci i młodzieży, opowiadań i sztuk teatralnych. Dla mnie było to pierwsze i bardzo ciekawe spotkanie z nią. Autorka potrafi dość szybko sprawić, że czytelnik zatapia się w jej świecie. Dzięki temu i sporej czcionce książkę czyta się naprawdę szybko. Jedna rzecz tylko trochę mi przeszkadzała. Mianowicie – czy naprawdę piętnastoletni chłopcy myślą tylko o seksie?! Czytając tę książkę odniosłam wrażenie, że tak. Owszem, piętnaście lat to wiek, w którym bardzo ważne są wielkie miłości, kilometrowe esemesy, piosenki przypominające pierwszy wspólny taniec, ale chyba istnieje jeszcze coś poza tym? A może jestem trochę niedzisiejsza i się mylę w tej kwestii? Mam nikłą nadzieję, że nie. Mimo że dobrze czytało mi się „Freak City” i w wielu miejscach uśmiech rozjeżdżał mi się na twarzy, to jednak nie podsunę jeszcze tej książki mojej dwunastoletniej córce. Wydaje mi się, że to lektura dla trochę starszych nastolatków – właśnie przed ten przesyt seksem.

Autorka dobrze przygotowała się do napisania tej powieści. Między innymi poznała pracę z głuchymi dziećmi, dzięki czemu postać Lei jest bardzo prawdziwa i przekonująca. Osoby słyszące nie potrafią sobie wyobrazić, jak to jest nie znać dźwięków. Zakrycie uszu to tylko namiastka tego świata. Ta bariera mocno dzieli świat słyszących od świata głuchych, którzy zdecydowanie lepiej czują się we własnym towarzystwie. Zresztą trudno się im dziwić. Mowa jest dla człowieka podstawowym sposobem komunikowania się. Czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak szeroko korzystamy z dźwięków tak jest to dla nas naturalne. „Freak City” uświadomiło mi jak cenny jest sprawny narząd słuchu. Ale ważniejsze jednak jest przesłanie, że głusi to tacy sami ludzie jak inni a ich świat jest równie ciekawy, jeśli tylko zechce się go poznać.

„Freak City” to książka, która zwróciła moją uwagę intrygującym tytułem. Kiedy okazało się, że mogę ją przeczytać niezwłocznie skorzystałam z okazji wiedziona ciekawością.

„Freak City” opowiada historię piętnastoletniego chłopca, który znajduje się w krytycznej sytuacji życiowej, jaką jest dla niego zerwanie z super laską, niedoścignionym marzeniem wielu jego kolegów. Dla...

Sympatyczna młodzieżowa opowieść o miłości do niesłyszącej dziewczyny. Wartościowy przekaz, sporo interesujących informacji na temat świata i sposobu funkcjonowania osób niesłyszących. Ale niczym specjalnie mnie nie porwała i obawiam się, że na długo nie zagości w mojej pamięci.

Sympatyczna młodzieżowa opowieść o miłości do niesłyszącej dziewczyny. Wartościowy przekaz, sporo interesujących informacji na temat świata i sposobu funkcjonowania osób niesłyszących. Ale niczym specjalnie mnie nie porwała i obawiam się, że na długo nie zagości w mojej pamięci.

Świetna książka! Jedna z lepszych jakie czytałam 😘

Świetna książka! Jedna z lepszych jakie czytałam 😘

"Czasami wyrządzamy komuś krzywdę, chociaż tę osobę kochamy. A może robimy to własnie dlatego, że ją kochamy."

To jest już moja druga książka o osobach niesłyszących (pierwsza Maybe Someday) i zawiodłam się na niej. Jakoś od początku nie powaliła mnie fabułą ani akcja. Głucha Lea nie chciała zacząć głębszej znajomości z Miką, ponieważ BYŁA GŁUCHA! Przez prawie całą książkę to powtarzała. Mika też nie wiedział czy tego chce, jak sam mówił chciał ją tylko przelecieć i do tego kochał swoją byłą. Dopiero pod koniec książki oboje zrozumieli, że się kochają i wszystko inne się nie liczy.
Niestety, ale nie polecam. :(

"Czasami wyrządzamy komuś krzywdę, chociaż tę osobę kochamy. A może robimy to własnie dlatego, że ją kochamy."

To jest już moja druga książka o osobach niesłyszących (pierwsza Maybe Someday) i zawiodłam się na niej. Jakoś od początku nie powaliła mnie fabułą ani akcja. Głucha Lea nie chciała zacząć głębszej znajomości z Miką, ponieważ BYŁA GŁUCHA! Przez prawie całą książkę...

Co do tej książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony porusza sytuację życiową osób głuchych i głuchoniemych, a z drugiej jest pusta, przez głównego bohatera- Mikę. Chłopiec, jest no cóż... Jaki jest. Jest strasznie płytki i myśli... sama nie wiem w jaki sposób. Mika to chyba jedyny (jak dla mnie) obiekt rozpaczy w tej książce. Oczywiście nie jest aż taki zły. Ze względy na Leę chciał się nauczyć nowego języka, poznać jej świat. Ale dlaczego? Z początku wynika to z wyglądu dziewczyny, a później... hmm. Cóż mogę zrobić? Chyba przekazać dalszym czytelnikom. Może do kogoś przesłanie trafi lepiej niż do mnie :)

Co do tej książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony porusza sytuację życiową osób głuchych i głuchoniemych, a z drugiej jest pusta, przez głównego bohatera- Mikę. Chłopiec, jest no cóż... Jaki jest. Jest strasznie płytki i myśli... sama nie wiem w jaki sposób. Mika to chyba jedyny (jak dla mnie) obiekt rozpaczy w tej książce. Oczywiście nie jest aż taki zły. Ze względy...

Słaba książka, a w dodatku wydawnictwo nie pokusiło się o zrobienie korekty tekstu, przez co lektura tej pozycji jest istną udręką.

Słaba książka, a w dodatku wydawnictwo nie pokusiło się o zrobienie korekty tekstu, przez co lektura tej pozycji jest istną udręką.

Książkę "Freak city" najpierw zobaczyłam w czyjejś biblioteczce na Lubimy Czytać, a przez kolejny miesiąc przewijała się przed moimi oczami w trakcie szukania ciekawych pozycji w bibliotece. Mimo wszystko, nie zaciekawiła mnie na tyle, aby ją wypożyczyć. Niedawno jednak w końcu sięgnęłam po nią, przeczytałam opis i... wiedziałam, że powędruje ze mną do domu.
Książka sama w sobie jest napisana bardzo lekko, nie ma w niej skomplikowanych wątków, a momentów do uśmiechu jest mnóstwo. Świetnie wdrożyła mnie w świat ludzi głuchych, sprawiła, że faktycznie zaczęłam się zastanawiać, co by było, gdybym ja nie słyszała?
Według mnie książka jak najbardziej zasługuje na miano rewelacyjnej, a po inne książki o ludziach z "upośledzonymi" zmysłami już biegnę do biblioteki :)

Książkę "Freak city" najpierw zobaczyłam w czyjejś biblioteczce na Lubimy Czytać, a przez kolejny miesiąc przewijała się przed moimi oczami w trakcie szukania ciekawych pozycji w bibliotece. Mimo wszystko, nie zaciekawiła mnie na tyle, aby ją wypożyczyć. Niedawno jednak w końcu sięgnęłam po nią, przeczytałam opis i... wiedziałam, że powędruje ze mną do domu.
Książka sama w...

Bardzo intrygująca książka.O głuchoniemej dziewczynie.Zrodziła się przyjaźń.Szybko się czyta,ale jest bardzo ciekawa.Jak trudno jest być głuchym.Nie słyszeć szelest liści,śpiewów ptaków czy nawet dzwonka w szkole.Ale opisane jest,ze to nie koniec świata.Ze wszystkim da się żyć.

Bardzo intrygująca książka.O głuchoniemej dziewczynie.Zrodziła się przyjaźń.Szybko się czyta,ale jest bardzo ciekawa.Jak trudno jest być głuchym.Nie słyszeć szelest liści,śpiewów ptaków czy nawet dzwonka w szkole.Ale opisane jest,ze to nie koniec świata.Ze wszystkim da się żyć.

Słaba fabuła. Zbyt bezpośrednia. Dziwne <zakończenie>, czego bym tak nie nazwała. Nie miało to wszystko najdrobniejszego sensu oprócz historii, jak bolesny może być pierwszy kontakt i początek związku z głuchą osobą. To jedyne, co podobało mnie się w tym "romansidle". Nie polecam starszym, rówieśnikom, ponieważ to strata czasu, a dla młodszych jest nieodpowiednia. Niestety, ale nie...

Słaba fabuła. Zbyt bezpośrednia. Dziwne <zakończenie>, czego bym tak nie nazwała. Nie miało to wszystko najdrobniejszego sensu oprócz historii, jak bolesny może być pierwszy kontakt i początek związku z głuchą osobą. To jedyne, co podobało mnie się w tym "romansidle". Nie polecam starszym, rówieśnikom, ponieważ to strata czasu, a dla młodszych jest nieodpowiednia. Niestety,...

Lekcja WDŻ.

Lekcja WDŻ.