Kiedy zamknęłam przesympatyczną książeczkę "O kaczce, która chciała dostać się do encyklopedii" zaczęłam zastanawiać się, czy wszystkie "literackie kaczki" mają lekko namieszane w łepetynkach. Kaczka dziwaczka nie należy do klasycznych przedstawicieli gatunku, legendarna złota kaczka też nie jest kaczką pospolitą. Bohaterka książeczki, którą Młodszy pokochał całym swoim trzyletnim serduszkiem jest również szalona. Mianowicie Kaczka Kiwaczka marzyła o tym aby dostać się do encyklopedii. Marzenie urodziło się w jej główce po tym, jak przez dwa miesiące studiowała zawartość encyklopedii, którą otrzymała w prezencie od rodziców. Po lekturze Kiwaczka stwierdziła, że ród kaczy jest na tyle głupi, że nie zasłużył nawet na to, aby być umieszczonym w tej mądrej księdze. I bynajmniej nie chodziło o definicję słowa "kaczka", o nie! Chodzi o kaczkę, która dokonała na tyle wielkiego czynu, aby zasłużyć nim na wzmiankę. Czegóż to nie wymyśliła dla sławy! Przebrała się za bażanta (na szczęście myśliwy szybko wybił jej ten pomysł) wspinała się na drzewo, a nawet wymyśliła sposób, aby na swoim dziobie trzymać całą kulę ziemską. W końcu udało się!!! Kaczka Kiwaczka dostała się do encyklopedii po tym, jak... Zapraszam do lektury :-)

Książeczka "O Kaczce..." jest jedną z niewielu pozycji w naszej dziecięcej biblioteczce, którą z zaciekawieniem śledzą zarówno Starsza jak i Młodszy. Malucha porywają obrazki i prosta, przystępna treść opowiadania. Starsza natomiast zaczyna wychwytywać humor sytuacyjny i lekko ironiczny nastrój całej powiastki. Zresztą książeczka obfituje w dość sporo mądrych zdań i stwierdzeń, które ośmiolatka próbuje samodzielnie analizować. Mnie urzekł taki cytat: "Z mądrością to jest dziwnie - uśmiechnął się stary gąsior. - Im więcej się wie, tym mniej się wie". Natomiast Starsza ze wzruszeniem powtarza zakończenie książeczki: "Ale tak to w życiu bywa: aby przekonać się, że w domu jest najlepiej, trzeba z niego wyjechać na dłuższy czas."
Książeczka objętościowo niewielka zachwyca starannością wydania i dopracowaniem szczegółów. Twarda oprawa, staranne ilustracje, świetne rozmieszczenie tekstu i obrazków, czcionka zachęcająca ośmiolatkę do samodzielnego czytania - to wszystko spowodowało, że książeczka w naszym domu jest dość często wertowana. I tak właśnie powinno być.

Kiedy zamknęłam przesympatyczną książeczkę "O kaczce, która chciała dostać się do encyklopedii" zaczęłam zastanawiać się, czy wszystkie "literackie kaczki" mają lekko namieszane w łepetynkach. Kaczka dziwaczka nie należy do klasycznych przedstawicieli gatunku, legendarna złota kaczka też nie jest kaczką pospolitą. Bohaterka książeczki, którą Młodszy pokochał całym swoim...

Czy polecałam Wam już jakąś książkę o kaczce?

Pamiętam książki o misiach pieskach, kotkach, jeżykach i o wielu innych sympatycznych zwierzakach, ale o kaczuszce to chyba jeszcze nie czytałam... A już na pewno nie o takiej mądrali, jak bohaterka tej oto książeczki.

Kiwaczka, bo tak też ma ona na imię, była mądrą i grzeczna kaczuszką. Rodzice byli z niej bardzo dumni. Ich pociecha nigdy nie sprawiała żadnych problemów wychowawczych. Wręcz przeciwnie. Można było uważać ją za wzór! Ale do pewnego momentu. Któregoś dnia tatuś Kiwaczki podarował jej encyklopedię. Kaczuszka z ogromnym zainteresowaniem zaczęła studiować poszczególne hasła czytając całą książkę, a po skończeniu... postanowiła, że będzie pierwszą kaczką, która trafi do encyklopedii!!!

I właśnie wtedy wszystko się zaczęło. Pomysły Kiwaczki zadziwiały dookoła i przyprawiały o ból głowy jej rodziców. Jednak trzymając się rad Indora lekarza, wszyscy starali się cierpliwie to znieść. A wierzcie mi, że pomysłowość naszej bohaterki była ogromna. Oczywiście o wszystkim przeczytacie już sami.

Ta książeczka jest dość króciutka. I przeczytałam ja mojemu dziecku całą tuż przed snem. A może po prostu opowiadanie jest tak interesujące, że książkę po prostu czyta się jednym tchem? Jak dla mnie i jedno, i drugie.

Historia Kiwaczki opisana jest w bardzo ciekawy i jednocześnie zabawny sposób. Moje dziecko słuchało opowiadania z wielka przyjemnością i śmiało się z nietypowych pomysłów kaczuszki. Poza tym muszę dodać, że jest to również świetna lektura, dla maluchów które uczą się czytać. Wewnątrz znajdziemy bowiem dużą i czytelną czcionkę, która z cała pewnością nie zniechęci małego czytelnika. N=o i rzecz, która według mnie jest bardzo istotna w książeczkach dla maluchów - szata graficzna. Mnie bardzo się podoba. Każdą stronę zdobią wesołe i kolorowe ilustracje, które na pewno bardzo spodobają się naszym pociechom. Sprawdźcie sami.


Ogólnie książeczka robi bardzo dobre wrażenie. Mojemu dziecku i mnie bardzo się spodobała

Czy polecałam Wam już jakąś książkę o kaczce?

Pamiętam książki o misiach pieskach, kotkach, jeżykach i o wielu innych sympatycznych zwierzakach, ale o kaczuszce to chyba jeszcze nie czytałam... A już na pewno nie o takiej mądrali, jak bohaterka tej oto książeczki.

Kiwaczka, bo tak też ma ona na imię, była mądrą i grzeczna kaczuszką. Rodzice byli z niej bardzo dumni. Ich...