Bandaże, które łamią stopy, serca oraz życie.

Chiny, rok 1823, trzeci rok panowania cesarza Dao-guanga.
Świat rygorystycznych konwenansów i rodzicielskiej surowej miłości, wyrażanej przez baty i razy. Porywająca powieść o łamaniu charakteru, nieludzkiej dyscyplinie oraz ślepym posłuszeństwie wobec rodziny i społeczności, gdzie kobiety są "bezużytecznymi gałązkami".

Kraj, w którym żona stoi niżej od służącej, jej wartość mierzona jest liczbą urodzonych synów i rozmiarem stóp. Kultura, gdzie pierworodny jest wszystkim, a kolejny brat już nikim.
Świat, gdzie liczą się trzy marzenia - dobrze się urodzić, bogato wyjść za mąż, zostać godnie pochowanym. O tym traktowały wszystkie baśnie, opowiadane w Domach Kobiet o zakratowanych okienkach, i o tym śpiewano pieśni.

„Musiałam postarać się o idealne stopy. Oczywiście najważniejsza jest długość. Ideał to siedem centymetrów - taką długość ma przeciętny kciuk (…) Cały ciężar ciała opiera się na dużym palcu, co oznacza, że kości pozostałych czterech należy połamać i ściągnąć je w kierunku pięty.”

„Mama i stryjenka karmiły nas kluseczkami z czerwoną fasolą, aby nasze kości zmiękły i żeby natchnąć nas pragnieniem posiadania stópek nie większych niż kluski (…) Dopiero w domu męża teściowa zdradziła mi, że jedna na dziesięć dziewczynek umiera z powodu krępowania stóp.”

„Opowieść Podręcznej” przy wspomnieniach Lilii jest historyjką dla grzecznych dzieci.

Bandaże, które łamią stopy, serca oraz życie.

Chiny, rok 1823, trzeci rok panowania cesarza Dao-guanga.
Świat rygorystycznych konwenansów i rodzicielskiej surowej miłości, wyrażanej przez baty i razy. Porywająca powieść o łamaniu charakteru, nieludzkiej dyscyplinie oraz ślepym posłuszeństwie wobec rodziny i społeczności, gdzie kobiety są "bezużytecznymi gałązkami".

Kraj,...