W nowej serii SW:TOR pokładam wielkie nadzieje, ponieważ jest to zupełnie inne spojrzenie na świat „Gwiezdnych Wojen”. Są to czasy bardzo niespokojnie, krwawe, naznaczone wojną i cierpieniem. Czasy, gdy Republika dzieliła się galaktyką z Imperium Sithów, ciągle żyła w strachu i musiała być w gotowości.
Gdy przeczytałem po raz pierwszy o tym pomyśle i czerwonoskórej rasie pomyślałem, że jest to bezbłędny zabieg marketingowy mający na celu wycisnąć więcej kasy z fanów, stworzyć nowy świat nie ingerując w kanon EU skupionego wokół trylogii filmowych, no i oczywiście niczym nieograniczony obszar ekspansji, w którym można tworzyć masę nowych bohaterów, światów i jedynie nawiązywać do tych znanych z filmów. Ale ogólnie zakładałem, że mnie ten okres nie zainteresuje, z tego powodu, że pomysł powołania do życia czerwonoskórej rasy Sithów, o której wcześniej nie słyszeliśmy, po prostu się nie sprzeda. Nie w aspekcie finansowym, bo gry zawsze znajdą zainteresowanie, ale jako temat godny do rozwijania.
Autor sam przyznał w jednym z wcześniejszych wywiadów, że ta książka będzie opowiadać o innym typie bohatera. Nie jest on ani Sithem, ani Jedi. Nie jest nawet wrażliwy na moc. Posiada jedynie wysoce wykształcony instynkt, bowiem jego matką była Jedi. Theron, bo o nim mowa, jest typową postacią z taniej opowieści przygodowej. Od razu można założyć, że jest tym dobrym bohaterem, a jego przeznaczeniem jest walnie przyczynić się do upadku Imperium. Nie da się jednak wytknąć jednego podstawowego błędu autorowi – Theron przypomina bardzo dobrze znaną postać – brakuje przy nim tylko wysokiego Wookiego. Tak jest! Jak dla mnie jest on żywcem przeniesionym do przeszłości Hanem Solo, który stanął już po tej właściwej stronie. Mają wiele wspólnych cech, jest cwany, wygadany, nie poddaje się łatwo, a przy tym ma niezwykle dużo szczęścia. Sprawia to, że nie ma sytuacji, z której nie wyszedłby cało.
Poza głównym (okładkowym) bohaterem jest i rzesza drugoplanowych. Ale poza tym, że są – niewiele wnoszą do fabuły. Ot są sobie, bo Theron potrzebuje wsparcia, ktoś musi mu wydawać rozkazy, z kimś musi się przedrzeźniać, z kogoś podlizywać. I tak ogólnie przez całą książkę. To, co mnie całkowicie zmyliło, aczkolwiek doświadczenie niespotykane, że wątek z Mocą, czyli potyczki Jedi i Sitha były prowadzone całkowicie bez jego udziału, a przez to kompletnie niezwiązane z jego wątkiem.
Zagłada po raz kolejny przywołuje takie postacie: Mistrzyni Satele, Jace Malcom, mistrz Gnost-Dural. Są to postacie, które nie tylko występują w książce – są inne symbolami Republiki, pewnego rodzaju autorytetami dla czytelnika jak i głównego bohatera. Z drugiej strony niestety kiepsko z tymi antybohaterami. Jest niby cała mroczna rada, ale są to sceny krótkie i jedynie podkreślające wątek głównej antagonistki – Darth Karrid.
Karrid, niegdyś padawanka Jedi, dowodzi niezniszczalnym statkiem Sithów, jakiego nie udało się zbudować czy odtworzyć przez kolejne 1000 lat. Ale wracając do rzeczy – jasne jest, że musi ona ponieść zasłużoną karę. Jest tu zupełnie inaczej niż w poprzednich książkach, gdzie dobro właściwie nie zwyciężało, a mroczni bohaterzy nie umierali na końcu. Tutaj wszystko jest podręcznikowo, jak w typowych historyjkach Disneya.
Stwierdzam, że jest to książka zupełnie inna niż wszystkie dotychczasowe w dorobku autora. Niestety jest to zwykła przygodówka, właściwie przypomina streszczenie jakiejś banalnie prostej misji z gry, gdzie w finale musimy wygrać, bo inaczej się nie da jej ukończyć. Powieść można spokojnie pominąć, zwłaszcza, że wnosi niewiele do fabuły, a zapewne będzie cennym źródłem informacji tylko dla graczy. Poza tym jest strasznie cienka, ale może to i lepiej… W każdym razie nie jest warta swojej ceny wydania.

W nowej serii SW:TOR pokładam wielkie nadzieje, ponieważ jest to zupełnie inne spojrzenie na świat „Gwiezdnych Wojen”. Są to czasy bardzo niespokojnie, krwawe, naznaczone wojną i cierpieniem. Czasy, gdy Republika dzieliła się galaktyką z Imperium Sithów, ciągle żyła w strachu i musiała być w gotowości.
Gdy przeczytałem po raz pierwszy o tym pomyśle i czerwonoskórej rasie...