'Magiczne lata' to najsłynniejsza powieść Roberta McCammona uznawana już za klasykę amerykańskiej literatury. Autor zauroczył mnie swoją cudowną opowieścią już od pierwszej strony. Razem z Corym i jego przyjaciółmi wyruszyłam w sentymentalną podróż do krainy lat dziecięcych i prawdę mówiąc, po skończonej lekturze żal mi było opuszczać prowincjonalne miasteczko Zephyr w Alabamie.

Pewnego chłodnego, marcowego poranka tuż przed wschodem słońca, dwunastoletni Cory i jego ojciec rozwożą mleko mieszkańcom Zephyr. Przypadkowo stają się świadkami tajemniczego wypadku. Pędzący z zawrotną prędkością samochód stacza się w głąb budzącego grozę Jeziora Saksońskiego. Za kierownicą znajdują się zmasakrowane zwłoki nieznanego mężczyzny. Jedyna poszlaka to tajemniczy tatuaż na ramieniu nieboszczyka i zielone piórko, które przyczepiło się Cory'emu do podeszwy buta. Sprawa wydaje się bardzo dziwna. Nikt w okolicy nie zgłosił zaginięcia ani nikogo nie szuka. Cory próbuje dowiedzieć się czegoś więcej na temat tajemniczego morderstwa. Czy zabójca mieszka w jego ukochanym Zephyr? Czy możliwe jest aby spokojne dotąd miasteczko skrywało jakąś tajemnicę?

Trudno zaklasyfikować tę opowieść do jednego konkretnego gatunku. Jest to historia utkana z wielu elementów. Myślę, że każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie. Oprócz wątku sensacyjno - kryminalnego, który właściwie rozgrywa się jakby w tle całej opowieści, ale jej absolutnie nie determinuje, odnajdziemy tu również elementy z pogranicza fantastyki i magii, a także doskonale sportretowane społeczeństwo amerykańskie lat 60. Nie będą również zawiedzeni czytelnicy, którzy liczą na tak zwane 'dreszcze na plecach', a i miłośnicy Dzikiego Zachodu znajdą coś dla siebie. Strzelanina w samo południe w Zephyr z pewnością dostarczy niesamowitych wrażeń.

Robert McCammon jest doskonałym gawędziarzem i obserwatorem życia społecznego. Nie sposób się nudzić biorąc do ręki 650- stronicowe 'Magiczne lata'. Wspomnienia chłopięcych lat spędzonych w małym miasteczku całkowicie mnie oczarowały. Akcja toczy się spokojnie, bez skomplikowanych meandrów, swoim rytmem. Gdzieś tam w dalekim świecie dzieją się ważne rzeczy, ale jak przyznaje Cory: 'nie na tym polegała magia'. Magia to szalone gonitwy po łąkach, podniebne loty, szybki rower i chłopięca przyjaźń. Po prostu magia dzieciństwa. A jak to w dzieciństwie bywa, wszystko ma inne, żywsze i barwniejsze kolory. Małe problemy urastają do rangi życia i śmierci. Jak się okazuje mieszkanie w Zephyr dostarcza wielu atrakcji. To nie jest zwykłe miasteczko. Zephyr ma swoją 'czarną królową' i zamieszkującego rzekę 'Starego Mojżesza'. W miasteczku mieszka prawdziwy rewolwerowiec z Dzikiego Zachodu, a drogą grasuje 'Nocna Mona'.

Cory ma świadomość, że okres dzieciństwa, ten najszczęśliwszy beztroski czas w życiu kiedyś się skończy. Takim pierwszym sygnałem, że powoli zbliża się dorosłość był właśnie fakt popełnionego w miasteczku morderstwa. Chłopiec zdał sobie sprawę, że w jego ukochanym, bezpiecznym dotąd miejscu zagnieździło się zło. Zaczyna coraz więcej dostrzegać, inaczej patrzy na mieszkańców Zephyr, przeżywa pierwsze zauroczenie, ale zagląda też w oczy śmierci. Na pewno wydarzenia jakie miały miejsce w Zephyr wpłynęły na to, jakim stał się człowiekiem. Zephyr go ukształtowało.

McCammon pobudził moją uśpioną wyobraźnię słowem malując mi w głowie prawdziwe obrazy. Przedstawione przez niego dzieciństwo to kraina, którą żal opuszczać. Piękny, plastyczny język, dbałość o detale, mnogość niesamowitych, nierzadko magicznych przygód, sprawiają, że od 'Magicznych lat' trudno się oderwać. Nie spotkałam dotąd tak wciągającej opowieści o dzieciństwie i dojrzewaniu. Dla mnie to książka roku.

'Magiczne lata' to najsłynniejsza powieść Roberta McCammona uznawana już za klasykę amerykańskiej literatury. Autor zauroczył mnie swoją cudowną opowieścią już od pierwszej strony. Razem z Corym i jego przyjaciółmi wyruszyłam w sentymentalną podróż do krainy lat dziecięcych i prawdę mówiąc, po skończonej lekturze żal mi było opuszczać prowincjonalne miasteczko Zephyr w...