Magiczne lata
literatura piękna
652 str.
- Tytuł oryginału:
- Boy's Life
- Data wydania:
- 2012-05-16
- Data 1. wyd. pol.:
- 1996-01-01
- Data 1. wydania:
- 1992-05-01
- Liczba stron:
- 652
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361386155
- Tłumacz:
- Maria Grabska-Ryńska
- Wydawnictwo:
- Papierowy Księżyc
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Boy's Life
- Data wydania:
- 2012-05-16
- Liczba stron:
- 652
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361386155
- Tłumacz:
- Maria Grabska-Ryńska
- Wydawnictwo:
- Papierowy Księżyc
- Kategoria:
- literatura piękna
„Magiczne lata” to kronika życia dwunastoletniego Cory'ego Mackensona, mieszkającego w miasteczku Zephyr w Alabamie.
Pewnego marcowego ranka Cory jest świadkiem tajemniczego wypadku: w głąb miejscowego jeziora stacza się samochód z zamkniętymi wewnątrz zmasakrowanymi zwłokami. Prześladowany myślą, że w jego wspaniałym Zephyr ukrywa się morderca, chłopiec postanawia zdemaskować sprawcę zbrodni. Nie dysponuje jednak żadnymi śladami, więc próbuje odnaleźć mordercę, analizując życie i zwyczaje mieszkańców swojego miasteczka.
Ogromną rolę w rozwikłaniu zagadki odegrają sny, które nawiedzają ojca Cory'ego – również świadka wydarzeń, oraz Damę – ponadstuletnią Murzynkę, uważaną przez miejscowych za kogoś w rodzaju czarownicy.
Jednak „Magiczne lata” to nie tylko zajmująca powieść sensacyjna i interesująca powieść grozy, ale także spostrzegawcza, pełna fantazji i uczucia opowieść o życiu
i dojrzewaniu, umieszczona na tle fascynującego portretu Ameryki lat sześćdziesiątych XX-wieku.
„Magiczne lata” to jedna z tych powieści, do których sięgamy z łezką w oku, aby przypomnieć sobie jak piękne i niezapomniane emocje rodziły się w nas, gdy byliśmy młodzi. Jak wyjątkowy był świat, gdy patrzeliśmy na niego naszymi młodzieńczymi oczami.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Życiodajna lektura
Dziś mam dla Was zadanie do wykonania. Musicie zamknąć oczy, zrelaksować się, zapomnieć o troskach dnia codziennego i... oddać głos dziecku, które drzemie w każdym z Was. Obudźcie je, proszę, potem oddajcie mu władzę nad Waszymi umysłami i pozwólcie ponieść się fantazji...
Na wypadek, gdyby jednak ktoś miał problemy z wykonaniem mojego zadania, podpowiadam, kto może Wam w tym pomóc. Jego nazwisko to McCammon, Robert McCammon – amerykański pisarz. Autor niesamowitej powieści pt. „Magiczne lata”, osadzonej w Ameryce lat sześćdziesiątych, której głównym bohaterem jest dwunastoletni chłopiec imieniem Cory. Mieszka on wraz z rodzicami w małym miasteczku położonym w Alabamie, o jakże miłej dla ucha nazwie Zephyr. Chłopiec żyje pełną piersią, jak na młokosa w jego wieku przystało, uczy się, ma talent literacki, kilku dobrych kolegów i niebywały pociąg do wszystkiego, co wywołuje uczucie grozy. Niebawem ostatnia z jego fascynacji ma przybrać bardzo realne kształty...
Pewnego ranka, gdy przed rozpoczęciem zajęć szkolnych pomaga ojcu w jego pracy, omal nie staje się ofiarą wypadku samochodowego. Niewiele brakuje, by uderzyło w nich auto jadące z naprzeciwka, które ostatecznie stacza się z nasypu i ląduje w jeziorze. Gdy ojciec Cory’ego dociera do topiącego się samochodu, by nieść ratunek, okazuje się, że za kierownicą są umieszczone zwłoki mężczyzny przypięte do niej kajdankami, nagie i zmasakrowane tak, że identyfikacja człowieka na podstawie cech fizycznych nie jest możliwa. Od tego dnia mieszkańcom Zephyr przychodzi żyć ze świadomością, że wśród nich może kryć się brutalny morderca, a w dodatku jego odnalezienie staje się rzeczą niezwykle trudną dla miejscowej policji. Jednak Cory w dniu wypadku spostrzega kogoś na miejscu zdarzenia. Spostrzega czy ma jedynie przywidzenie wywołane przeżyciem silnych emocji? Czy Cory pomoże w śledztwie i tym samym zdejmie z ojca ciężar koszmarów sennych, które nękają go od czasu tego zdarzenia? I czy...
Ach, mnóstwo tych pytań, a odpowiedzi przecież udzielić nie mogę! Musicie poszukać ich sami, ale uprzedzam, że nie dokonacie tego szybko. „Magiczne lata” mają ponad sześćset stron, ale to nie ich ilość będzie powodem tego, że nieprędko odkryjecie finał sprawy, ale chęć maksymalnego wydłużenia czasu spędzonego z tą książką. To jedna z tych lektur, którą zwyczajnie żal czytać szybko, nią trzeba się delektować i cieszyć każdą chwilą poświęconą tej niesamowitej historii. Gwarantuję też, że porwie Was jej wielowątkowość. Choć głównym wątkiem jest motyw wcześniej wspomnianego przeze mnie morderstwa, to przecież przygód w życiu Cory’ego jest znacznie więcej! Jakich przygód? Wspaniałych, niepowtarzalnych, magicznych i wywołujących dreszcze na ciele. Mamy tu wszystkie rozterki dojrzewającego chłopca, wszystko to, z czym musi się on zmierzyć wewnętrznie. I na koniec pochwała samego pisarza. Jego styl jest fascynujący, tak umiejętnie bawi się gatunkami, tak dobrze nimi żongluje (jest tu i horror, i fantastyka), tworząc nową jakość. Sam Stephen King, a może nawet Neil Gaiman, mógłby pozazdrościć mu talentu. Pamiętam, jak King w niektórych swoich powieściach wciągał mnie w wykreowany przez siebie świat i nie pozwalał go opuścić nawet po skończonej lekturze... Panie King, ma pan godnego siebie konkurenta!
Już kończę zachwalanie – przyszedł czas na kilka słów o wadach „Magicznych lat”. Osobiście dostrzegam tylko jedną – ta pozycja nie ma wad. Zawiedzeni, że tym razem do niczego się nie przyczepię? Trudno, musicie to jakoś przełknąć, bowiem książka ta jest jedną z najciekawszych nowości wydanych w roku 2012 na naszym rynku (i piszę to z pełną świadomością, że w momencie publikowania tej recenzji mamy dopiero czerwiec).
Tak na koniec naszła mnie pewna myśl. Cory powiedział pewnego razu, że chciałby żyć milion razy. Po lekturze „Magicznych lat” czuję się tak, jakbym zyskała kilka żyć więcej...
Ewa Szczepańska
78 Popieram
Link do recenzji
665
428
114
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 763
- 709
- 261
- 114
- 29
- 16
- 16
- 15
- 15
- 12
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Jeśli ludzie płaczą na filmach, to dlatego, że w ciemnym kinie przez krótką chwilę dotykają złotego źródła magii. Potem wychodzą w jaskrawe światło rozsądku i logiki i źródło wysycha, ludzie...
Rozwiń
Zobacz więcej
- Mogą wyglądać dorośle - mówiła pani Neville - ale to tylko pozory. To glina, która oblepia ich z biegiem czasu. Mężczyźni i kobiety w głębi serca są wciąż dziećmi. Nadal chcieliby się bawi...
Rozwiń
Zobacz więcej
Nie śpiesz się do dorosłości. Staraj się pozostać chłopcem tak długo, jak to możliwe, bo gdy raz stracisz moc magii, na zawsze pozostaniesz żebrakiem szukających jej okruchów.
Zobacz więcej
Opinie [128]
Charakterystyka postaci,które występują w tej książce to jak dla mnie światowa liga.Opis młodzieńczych lat.Tutaj cytat.Letnie dni są długie i leniwe,a kiedy słońce ustępuje z nieba śpiewają cykady i wirują w tańcu robaczki świętojańskie , nie trzeba robić lekcji i jest naprawdę cudownie.Rozglądałem się po sali , pełnej pustych ławek pokrytych inicjałami pokoleń,które...
więcejNie ukrywam, że po książkę tą sięgnąłem z dwóch przyczyn: 1) McCammona poleciła mi romyczyta, która ma świetny gust i 2) nagminnie pojawiała się opinia, że to odpowiedź McCammona na TO Kinga. Jak czytam coś takiego (a tu nawet blurb Ziębińskiego tym mówi) to nie mogę sobie darować, choćby dlatego, żeby po raz kolejny przekonać się, że Stefan jest najlepszy. Co poniekąd...
więcejRewelacyjna książka!
więcejNie przepadam za horrorami ani za fantastyką, a ta książka przypisywana jest pod te kategorie, ale czytając jej recenzje i opinie wzbudziła moje ogromne zainteresowanie.
Od pierwszej strony przepadłam! Autor jest magikiem! Za sprawą liter zabrał mnie w świat (mojego) dzieciństwa, dziecięcej wyobraźni, marzeń, postrzegania świata i dorosłych oraz...
Mam mieszane uczucia. Pomimo objętości jest to po prawdzie zbiór opowiadań: jedne są lepsze, drugie gorsze, różnią się też de facto gatunkowo - od obyczajowych obrazków przez realizm magiczny po elementy horrotu czy groteski. Głowna oś fabularna snuje się niepewnie jak zapach z grzanego w mikrofali jedzenia z biedronki. Niby fajnie ale nie do końca jest się pewnym czy o to...
więcejZ niewielką pomocą moich przyjaciół
więcejRobert McCammon podobno pisze horrory fantasy. Nie wiem, nie znam gościa. Po "Chłopięce lata" sięgnąłem zupełnym przypadkiem, a nie z miłości do tego gatunku. W każdym razie książka ta zawiera jak najbardziej elementy nadprzyrodzone wzięte z horroru - stwora z jeziora, sny, wizje, dość liczne zresztą. Ba - nawet klimaty murzyńskiego...
Całkiem ok, ale bez sentymentu to tylko kiepska historia, w której główny bohater odgrywa znikomą rolę
Pokaż mimo toNie wiedziałam czego spodziewać się po tej pozycji - dostałam wszystko, a nawet więcej.
więcejHistoria prosta, a jednak tak bardzo inna od wszystkich. To, co przyjemnie zaskakuje już od pierwszej strony to język, który może nie jest wyszukany, ale bije od niego przyjemne ciepło. Niewielu autorów jest w stanie stworzyć taki klimat słowem pisanym. Zupełnie jakby opowieść snuł mój...
Po przeczytaniu opisów, spodziewałem się trochę więcej magicznego klimatu. Nie zmienia to faktu, że pozycja ciekawa, oryginalna i dobrze się ją czyta.
Pokaż mimo toMagiczna powieść. Przeniosłam się na kilka dni do świata dzieciństwa chłopca o imieniu Cory pełnego nieprawdopodobnych przygód, tajemniczych zdarzeń i dziecięcych trosk. Wzruszająca do łez, pełna refleksji nad sensem życia i przemijaniem. Cały świat, czyli mała miejscowość i okolice, widziane oczami dziecka. Cudowna opowieść.
więcejKsiążka zmusiła mnie do powrotu do przeszłości....
Jest to bardzo dobrze napisana powieść. Coś w pograniczu kryminały, obyczaju, grozy i opowieści o dojrzewaniu. Czyta się ją bardzo dobrze. Kojarzy mi się z serialem Stranger Things. Odczuwałam pewien paradoks czytają tą historie. Z jednej strony czułam się już za stara czytając ją, a z drugiej strony za młoda (mam 20 lat). Dlatego polecam ją albo młodszym czytelnikom, albo...
więcej