Po ucieczce ze swej rodowej siedziby, Tytus Groan, siedemdziesiąty siódmy hrabia Gormenghast, wędruje przez całkiem obcy dla niego, wrogi i pełen nikczemności świat, odbywając swoistą odyseję w poszukiwaniu swego miejsca na ziemi i własnej tożsamości.

Ostatnią część trylogii Marvyna Peake'a czytałam bardzo długo, choć jest ona znacznie mniej opasła od swych poprzedniczek. Myślę, że spowodował to fakt, iż "Tytus sam" jest tak bardzo różny pod względem stylistycznym od wcześniejszych tomów. Brakowało mi w nim tego wręcz przytłaczającego bogactwa opisów i metaforyki oraz literackiej urody, które tak olśniły mnie przy lekturze "Tytusa Groana" i "Gormenghast". W zwieńczeniu tego dzieła zdają się przeważać dialogi, które niekiedy nie wnoszą nic konkretnego do fabuły, stając się jedynie sposobem na scharakteryzowanie postaci i przedstawienie ich poprzez to, o czym i w jaki sposób mówią. Niewątpliwie jest to jakiś pomysł stylistyczny, przyznam jednak, że dla mnie było to męczące. Wcześniejsze części przyzwyczaiły mnie do tego, iż pływałam w oceanie epickiej, gęstej i pełnej rozmachu prozy, co rozbudziło mój czytelniczy apetyt, a tego nie zaspokoiły puste znaczeniowo rozmowy bohaterów.

Z pewnością w dużej mierze słabość tego ostatniego tomu wynika z faktu, iż zrekonstruowano go i opublikowano na podstawie notatek i maszynopisów autora, klecąc go z niepełnego pierwszego wydania (1959) oraz pominiętych w nim fragmentów i poprawek samego Peake'a. Autor, coraz bardziej podupadający na zdrowiu zarówno fizycznym jak i psychicznym i niezdolny już wówczas do wytężonej pracy nad tekstem, na pewno uczyniłby ten ostatni tom swego największego dzieła równie doskonałym i pięknym, co wcześniejsze, gdyby tylko było mu to dane. Bo przecież nawet w tej ułomnej postaci "Tytus sam" zdumiewa fantazją, surrealizmem i oryginalnością.

Po ucieczce ze swej rodowej siedziby, Tytus Groan, siedemdziesiąty siódmy hrabia Gormenghast, wędruje przez całkiem obcy dla niego, wrogi i pełen nikczemności świat, odbywając swoistą odyseję w poszukiwaniu swego miejsca na ziemi i własnej tożsamości.

Ostatnią część trylogii Marvyna Peake'a czytałam bardzo długo, choć jest ona znacznie mniej opasła od swych poprzedniczek....