Historia Żydów z Kerali jest pod wieloma względami wyjątkowa. Ta niewielka społeczność zajęła wysoką pozycję w wieloetnicznym, kastowym i multireligijnym społeczeństwie południowo-zachodnich Indii. Uniknęła prześladowań, ataków i wygnań, których doświadczały inne grupy żydowskiej diaspory. Mimo to, nie jest w stanie przetrwać. Książka opowiada w popularnej formie dzieje tej egzotycznej grupy, posiłkując się opracowaniami naukowców i kronikami dziejów. Opisy historyczne przeplatane są typowo reporterskimi fragmentami. Te są szczególnie ciekawe: kreślą w oparciu o wywiady przeprowadzone przez autorkę portrety ostatnich żydowskich mieszkańców Malabaru, a także tych członków wspólnoty, którzy wybrali emigrację do Izraela i próbują dostosować się do zupełnie innego państwa i odmiennych warunków pustynnego środowiska.
Osią książki jest historia wielowiekowego podziału na "białych" i "czarnych" Żydów keralskich. Był to podział i spór o poważnych konsekwencjach dla wszystkich Żydów regionu, wynikający z ostrej rywalizacji i de facto rasowych uprzedzeń jednej grupy Żydów wobec innej. To konflikt dosyć niezwykły, bo wpisuje się raczej w kastową kulturę hinduską niż wspólnotowe zasady judaizmu.
Książka nie aspiruje do bycia profesjonalną wykładnią dziejów indyjskich Żydów - pod tym względem autorka zapożycza się bez skrupułów u zawodowych historyków. Nie jest też wybitnym przykładem eseistyki czy reportażu - jej popularny, potoczysty styl jest łatwy w odbiorze, ale nie dostarczy satysfakcji koneserom literackiego kunsztu. Jednak sama historia, którą opisuje autorka jest fascynująca i na pewno warta poznania.

Historia Żydów z Kerali jest pod wieloma względami wyjątkowa. Ta niewielka społeczność zajęła wysoką pozycję w wieloetnicznym, kastowym i multireligijnym społeczeństwie południowo-zachodnich Indii. Uniknęła prześladowań, ataków i wygnań, których doświadczały inne grupy żydowskiej diaspory. Mimo to, nie jest w stanie przetrwać. Książka opowiada w popularnej formie dzieje tej...