Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy pamiętacie książkę Henryka Worcella „Zaklęte rewiry” albo może lepiej znany jest Wam film z 1975 pod tym samym tytułem z doskonałymi rolami Marka Kondrata i Romana Wilhelmiego? Jeżeli tak, to macie okazję zapoznać się ze współczesnym opisem świata kelnerów i restauracji, tym razem w Paryżu, a oprowadzającym nas po tym świecie jest Anglik. Młody mieszkaniec Londynu, a jest nim sam autor książki, z braku innego zajęcia, podejmuje pracę w jednej z paryskich restauracji, jako pomocnik kelnera czyli pikolak. Lokal aspiruje do miana bardzo wykwintnego i ekskluzywnego, jednak jak się szybko okazuje, są to tylko pozory stwarzane dla przyciągnięcia bogatych klientów. W rzeczywistości życie w restauracji jest pełne iluzji, fałszu i obłudy. Oszukują wszyscy i wszystkich. Kelnerzy twierdzący, że znają smak każdej potrawy, właściciele, którzy oszukują zarówno obsługę w kwestiach wynagrodzenia, jak i klientów oferując potrawy, z których część jest przygotowywana dużo wcześniej w warunkach przemysłowych. Oj, Magda Gessler miałby tu duże pole do popisu, chociaż nie wiem, czy nawet jej nie przerosłaby sytuacja panująca w „prestiżowej” francuskiej restauracji. Klienci są tu również oszukiwani, gdyż większość z nich uważa, że jest to lokal podający kuchnię francuską, którą przygotowują Francuzi. Nic bardziej mylnego. W załodze rodowitych Francuzów możemy policzyć na palcach jednej ręki. A oprócz nich znajdziemy to pracowników z Azji, Maghrebu, Afryki i najróżniejszych krajów europejskich. W książce zostały pokazane zależności jakie panują w środowisku paryskich kelnerów, do którego autor za wszelką cenę chce należeć. Początkowo praca w restauracji miała być tylko na chwilę, jednak naszego bohatera szybko wciąga ten świat, który z pozoru wygląda pięknie, a tak naprawdę każdego dnia toczy się w nim walka o przetrwanie kolejnej dniówki, o napiwki i wreszcie o to, aby nie stracić z dnia na dzień pracy. Jest to bardzo smutny obraz, jakże odmienny od tego, co widzą klienci restauracji. Wszystko co złe dzieje się za po drugiej stronie wahadłowych drzwi, z dala od oczu gości. Jest to świat, z którego ciężko się wyrwać, gdyż nawet po stracie pracy, jakaś dziwna siła nie pozwala ludziom na zmianę zawodu. Szukają zajęcia w innych lokalach, a tylko nielicznym udaje się wyrwać z tego zaklętego kręgu i zmienić zawód. „Kelner w Paryżu” to nie tylko obraz paryskiej branży gastronomicznej. To także obraz Paryża dalekiego od tego, który znamy z przewodników. Autor pokazuje nam, jak wygląda codzienne życie z dala od centrum stolicy Francji, na jej przedmieściach. Tu nawet metro nie zatrzymuje się na wszystkich stacjach z obawy przed przestępczością. To naprawdę ponury obraz, ale jak najbardziej prawdziwy. Cóż, w tej książce nie ma nic pięknego, wszystko jest szare, brudne, śmierdzące tłuszczem, dymem z papierosów i alkoholem. Książkę można potraktować, moim zdaniem, trochę jako autobiografię. Co prawda obejmuje ona tylko mały fragment życia autora, ale za to jakże barwny. No i na koniec pozostaje taka mała refleksja. Następnym razem, kiedy odwiedzę jakakolwiek restaurację chociaż prze chwilę zastanowię się, jak wygląda życie ludzi, którzy serwują tam zamówione dania.