Druga część cyklu, równie bolesna, wzruszająca. Piękna, pomimo, że porusza duszę i gra na wszystkich strunach smutku i żalu jaki wzbudza los kobiet. Szkoda, że tak mało jest podobnej literatury, wartościowej i połykającej czytelnika w całości ;)
Audiobook, czyta Pani Paulina Holtz, mistrzyni w interpretacjach głosowych. Jeśli ktoś jest zainteresowany to wersja audio jest już niedostępna, ja zdążyłam wysłuchać w Audiotece marzenia Joy, dziś już nie istnieje, natomiast pierwszą część znalazłam na jakimś innym mało popularnym, portalu, ale było ciężko a nazwy niestety, nie pamiętam. Książki papierowe nie są już wznawiane a ebooków także brak... wielka szkoda....

Druga część cyklu, równie bolesna, wzruszająca. Piękna, pomimo, że porusza duszę i gra na wszystkich strunach smutku i żalu jaki wzbudza los kobiet. Szkoda, że tak mało jest podobnej literatury, wartościowej i połykającej czytelnika w całości ;)
Audiobook, czyta Pani Paulina Holtz, mistrzyni w interpretacjach głosowych. Jeśli ktoś jest zainteresowany to wersja audio jest...

Lisa See to pisarka, która w niezwykły sposób potrafi namalować słowem obrazy chińskiej kultury, historii, tożsamości i duszy.
W "Marzeniach Joy", kontynuacji niedawno recenzowanej przeze mnie książki "Dziewczęta z Szanghaju" Lisa kreśli dalsze losy Pearl, May i Joy.
Jest rok 1957. Joy, młodziutka dziewczyna urodzona i wychowana w Los Angeles, po usłyszeniu nieznanych sekretów dotyczących jej pochodzenia oraz zauroczona propagandowymi hasłami niedawno proklamowanej Chińskiej Republiki Ludowej, w akcie desperacji ucieka do ojczyzny swoich przodków. Tam zderza się z rzeczywistością, która najpierw ją oczarowuje a potem niemal zabija. W ślad za nią podąża Pearl, jej matka, walcząca z własnymi demonami przeszłości ale nade wszystko pragnąca chronić swoją naiwną córkę.
Co czeka je w komunistycznych Chinach? Czy Joy znajdzie tam to, czego szuka? Czy Szanghaj, który Pearl pamięta z lat swojej młodości nadal istnieje? I czy Chiny to rzeczywiście kraj wiecznej szczęśliwości?
Od tej książki nie sposób się oderwać. Lisa See potrafi zaczarować, zdziwić i przerazić. Opisy wielkiego głodu i aktów kanibalizmu nie pozwalają się otrząsnąć. Hasła czerwonej propagandy, idee Wielkiego Skoku, rewolucji kulturalnej, wystrzeliwania sputników śmieszą, bolą i przerażają a ich konsekwencje społeczne, psychologiczne i moralne po dziś dzień nie dają o sobie zapomnieć.
Autorka potrafi też doskonale odrysować niuanse i sekrety siostrzanej oraz macierzyńskiej miłości. Wprost czujemy ból, radość czy zwątpienie bohaterek powieści. Razem z "Dziewczętami z Szanghaju" to niezwykłe książki. Zdecydowanie warto po nie sięgnąć.
Bardzo polecam ❤️

Zapraszam na www.swiatymiedzykartkami.pl

Lisa See to pisarka, która w niezwykły sposób potrafi namalować słowem obrazy chińskiej kultury, historii, tożsamości i duszy.
W "Marzeniach Joy", kontynuacji niedawno recenzowanej przeze mnie książki "Dziewczęta z Szanghaju" Lisa kreśli dalsze losy Pearl, May i Joy.
Jest rok 1957. Joy, młodziutka dziewczyna urodzona i wychowana w Los Angeles, po usłyszeniu nieznanych...

Makabryczne obrazy i życie z w Chinach podczas rewolucji kulturalnej. Książka przez większość czasu trzyma w napięciu ale niektóre zachowania Joy są tak niewyobrażalnie denerwujące że się nie da.
100 ostatnich stron strasznie przyśpieszone chciałabym więcej. Oraz dowiedzieć się jakie losy przeżywa Pearl ze swoim nowym mężem i ,,synkiem"

Makabryczne obrazy i życie z w Chinach podczas rewolucji kulturalnej. Książka przez większość czasu trzyma w napięciu ale niektóre zachowania Joy są tak niewyobrażalnie denerwujące że się nie da.
100 ostatnich stron strasznie przyśpieszone chciałabym więcej. Oraz dowiedzieć się jakie losy przeżywa Pearl ze swoim nowym mężem i ,,synkiem"

Ciekawa historia, nie trzeba jej czytać jako kontynuacji "Dziewcząt z Szanghaju" (choć ja tak zrobiłam). Słuchałam audiobooka w interpretacji Pauliny Holtz. Styl Lisy See bardzo lubię, praktycznie pochłonęłam świetne "Miłość Peonii" oraz "Kwiat Śniegu i Sekretny Wachlarz". "Marzenia Joy" nie są tak porywające, aczkolwiek historia jest ciekawa, wciągająca i słucha się tego dobrze. Choć nietrudno się domyślić w którą stronę pójdzie fabuła, Lisa See potrafi barwnie przedstawiać rzeczywistość tak, że mamy wrażenie, jakbyśmy towarzyszyli głupiutkiej, naiwnej Joy w jej podróży.

Ciekawa historia, nie trzeba jej czytać jako kontynuacji "Dziewcząt z Szanghaju" (choć ja tak zrobiłam). Słuchałam audiobooka w interpretacji Pauliny Holtz. Styl Lisy See bardzo lubię, praktycznie pochłonęłam świetne "Miłość Peonii" oraz "Kwiat Śniegu i Sekretny Wachlarz". "Marzenia Joy" nie są tak porywające, aczkolwiek historia jest ciekawa, wciągająca i słucha się tego...

Wstrząsająca, przerażająca ale jakże piękna opowieść. Totalitaryzm w najczarniejszej postaci, bezwzględny, manipulujący i mordujący ludzi przeciwstawiony pełnej poświęceń, najpiękniejszej rodzicielskiej miłości. Gorąco polecam.

Wstrząsająca, przerażająca ale jakże piękna opowieść. Totalitaryzm w najczarniejszej postaci, bezwzględny, manipulujący i mordujący ludzi przeciwstawiony pełnej poświęceń, najpiękniejszej rodzicielskiej miłości. Gorąco polecam.

Gdy tylko skończyłam czytać "Dziewczęta z Szanghaju", wiedziałam, że zaraz muszę sięgnąć po kontynuację tej wspaniałej sagi rodzinnej by zobaczyć jak kolejne pokolenie odnajdzie się w świecie.

Joy dowiedziała się, że Pearl nie jest jej biologiczną matką a jest nią May, ta, którą zawsze uważała za ciotkę. Dodatkowo dręczy ja poczucie winy za śmierć Sama, którego uważała za biologicznego ojca. Przytłoczona emocjami, z którymi nie umie sobie poradzić rusza do Chin by odnaleźć biologicznego ojca i siebie. Pearl rusza jej śladem ponieważ nie może pozostawić córki na pastwę Komunistycznych Chin i przewodniczącego Mao.

Książka jest jeszcze mocniejsza niż pierwsza część. Przedstawiony obraz chińskich miast i wsi na przełomie lat 50-tych i 60-tych jest odmalowany niesamowicie realistycznie.

Książka dostarczyła mi wiele wzruszeń i całą masę różnorodnych emocji.
Polecam serdecznie każdemu.

Gdy tylko skończyłam czytać "Dziewczęta z Szanghaju", wiedziałam, że zaraz muszę sięgnąć po kontynuację tej wspaniałej sagi rodzinnej by zobaczyć jak kolejne pokolenie odnajdzie się w świecie.

Joy dowiedziała się, że Pearl nie jest jej biologiczną matką a jest nią May, ta, którą zawsze uważała za ciotkę. Dodatkowo dręczy ja poczucie winy za śmierć Sama, którego uważała za...

Bardzo ciekawa!

Bardzo ciekawa!

Bardzo pouczająca. Młoda dziewczyna, która w USA w latach pięćdziesiątych na zajęciach szkolnych rozważała tragedię Żydów w czasach faszystowskich, beznadziejne życie ludzi bloku wschodniego pod rządami dyktatury komunistycznej, na własne życzenie doświadcza najgorszego w Chinach za rządów Mao. Przejmująca i pouczająca opowieść.

Bardzo pouczająca. Młoda dziewczyna, która w USA w latach pięćdziesiątych na zajęciach szkolnych rozważała tragedię Żydów w czasach faszystowskich, beznadziejne życie ludzi bloku wschodniego pod rządami dyktatury komunistycznej, na własne życzenie doświadcza najgorszego w Chinach za rządów Mao. Przejmująca i pouczająca opowieść.

Nie wiem, jak Lisa See to robi, że pisze obrazy - ale jej książki są napisane kolorami, słowa stają się barwnymi plamami, które tworzą jaskrawe malowidła. Takie jak propagandowe plakaty w Chinach za czasów Mao, zbyt nierealistyczne, by być prawdziwe. Po raz kolejny nie mogłam się oderwać od jej książki, choć momentami lektura była tak bolesna, że ściskało mnie od niej w żołądku. Autorka opisuje w niej losy Joy, córki jednej z Dziewcząt z Szanghaju... a może właśnie córki obydwu? Ideały, które młoda dziewczyna nosi w sercu, są boleśnie rozbierane na kawałki, przechodzą drobiazgową sekcję na kolejnych kartkach opowieści, a Lisa See nie traktuje swoich czytelników lekko i nie szczędzi im naprawdę szokujących szczegółów. Warto przeczytać, nie tylko dlatego, że to naprawdę świetnie napisana książka, ale także po to, żeby bardziej docenić życie, w którym codzienne posiłki, ciepło, dach nad głową i szacunek dla więzów międzyludzkich są oczywistością.

Aha, jeszcze jedno: po prostu uwielbiam okładki książek z tej serii, są nierzeczywiste i przepiękne. Tyle że wiele osób może być mocno zaskoczonych, oczekując jakiegoś łagodnego, azjatyckiego romansu, do którego tej książce jest naprawdę bardzo daleko. Owszem, książka traktuje o miłości, ale tej zupełnie innego rodzaju - miłości matczynej, siostrzanej, przyjacielskiej, wdowiej, wreszcie oszukańczej i destrukcyjnej, a nawet miłości do państwa. Lisa See jak zwykle widzi więcej odcieni tego uczucia i za to należy jej się chwała.

Nie wiem, jak Lisa See to robi, że pisze obrazy - ale jej książki są napisane kolorami, słowa stają się barwnymi plamami, które tworzą jaskrawe malowidła. Takie jak propagandowe plakaty w Chinach za czasów Mao, zbyt nierealistyczne, by być prawdziwe. Po raz kolejny nie mogłam się oderwać od jej książki, choć momentami lektura była tak bolesna, że ściskało mnie od niej w...

Przeczytałam połowę, resztę przeleciałam pobieżnie wzrokiem. Czy wrócę, by porządnie dokończyć, nie wiem. Wiem, że "Dziewczęta z Szanghaju" były lepsze.

Przeczytałam połowę, resztę przeleciałam pobieżnie wzrokiem. Czy wrócę, by porządnie dokończyć, nie wiem. Wiem, że "Dziewczęta z Szanghaju" były lepsze.