Cortazara kocham od lat. Uwielbiam jego styl, rozkoszuję się wędrując po światach, które on tworzy.
Jego biografię napisał człowiek, który znał mistrza realizmu magicznego osobiście. Jaka szkoda, że postanowił on naśladować jego styl, opisując jego życie.
Książka ta jest ciężka i chaotyczna. Pisana jest gigantycznie rozbudowanymi zdaniami, w których na końcu nie wiadomo już, od czego autor zaczynał swoją myśl. Szyk w zdaniach jest nieintuicyjny. Zabieg ten, Cortazar też nieraz stosował, ale bardzo umiejętnie, w przeciwieństwie od Alberto Couste. Pomiędzy tekst podstawowy wciśnięte są kapsułki z dodatkowymi informacjami, których sens, dla czytelnika nie będącego towarzyszem życia Cortazara, jest momentami w ogóle nie zrozumiały. Kalendarium na końcu książki pokazuje najważniejsze momenty z życia pisarza, wraz z przełomowymi wydarzeniami w historii świata, które zostały dobrane zgodnie z jakimś niezrozumiałym dla czytelnika kluczem.
Jedyną przyjemność w trakcie czytania książki sprawia Antologia, która zawiera wybór wierszy i opowiadań Wielkiego Kronopia.

Cortazara kocham od lat. Uwielbiam jego styl, rozkoszuję się wędrując po światach, które on tworzy.
Jego biografię napisał człowiek, który znał mistrza realizmu magicznego osobiście. Jaka szkoda, że postanowił on naśladować jego styl, opisując jego życie.
Książka ta jest ciężka i chaotyczna. Pisana jest gigantycznie rozbudowanymi zdaniami, w których na końcu nie wiadomo...