Moje pierwsze wspomnienia to zapach przypraw, których nazwy brzmiały z czasem jak imiona egzotycznych ptaków i usta babci wyłaniające się spod kłębów dymu. Elly zapamiętała pachnące chipsami włosy Jenny Penny i szkolne jasełka, po których zmarło Dzieciątko Jezus. Wszystko w czasach, gdy cukierki można było kupić za grosze, a bóg był królikiem.
Wielka Brytania lat 70. W otoczeniu uzależnionego od totolotka ojca, matki zakochanej w podręcznikach do wychowania dzieci i brata zakochanego w chłopaku z sąsiedztwa, dorasta Elly. Ekscentryczna, nietuzinkowa, cudownie nadwrażliwa. Nie udaje jej się nic poza rozmowami z wielkim królikiem i przyjaźnią z Jenny Penny. Obok niej toczy się życie. Wcale nie głośne i nie szybkie. Prawie zawsze niewesołe, zbyt trudne, niestosowne do młodego wieku. Elly dorasta i patrzy, przeżywa życie bez ekscytacji i uniesień. I na tym polega cały trik fabularny. Bo „Kiedy Bóg...” to nie typowa powieść, na którą składa się niecierpliwie potrzebujący rozwiązania węzeł akcji. Nie ma tu więc trzymających w napięciu tajemnic, ogromnych namiętności i szczęśliwych zakończeń. To raczej zwyczajne życie, opisane z perspektywy dziecka, nastolatki, kobiety, której coś nie pozwala przeżywać go bez świadomości i zastanowienia. Składają się na nie retrospekcje losów każdej z postaci z otoczenia Elly. Wszyscy wyrysowani nader sugestywnie. Istnieją prawie tak namacalnie, że, chcąc nie chcąc, zaczynam porównywać ich do własnych przyjaciół z przeszłości. „Kiedy Bóg..” to oczywiście powieść o dorastaniu. Ale takim, gdzie z wrażliwych dziewczynek wyrastają smutne kobiety, a los czeka na nasze potknięcia. Niewątpliwie to książka o miłości, ale tylko takiej, którą widać w czynach. Gdzieś pomiędzy wątkami wysnuwają się lekcje o tolerancji i akceptacji życia takim jakie jest. Autorka z urokiem snuje historię życia grupy zwykłych ludzi. Bez przekłamania i upiększeń mówi o tragediach i wielkim szczęściu. Jej rzeczywistość jest naszą rzeczywistością, dziejącą się za rogiem.

Moje pierwsze wspomnienia to zapach przypraw, których nazwy brzmiały z czasem jak imiona egzotycznych ptaków i usta babci wyłaniające się spod kłębów dymu. Elly zapamiętała pachnące chipsami włosy Jenny Penny i szkolne jasełka, po których zmarło Dzieciątko Jezus. Wszystko w czasach, gdy cukierki można było kupić za grosze, a bóg był królikiem.
Wielka Brytania lat 70. W...