"Perskie dziewczyny" to historia oparta na faktach, o przyjaźni dwóch sióstr, Nahid i Pari. Wbrew pozorom nie znały się od urodzenia, Nahid była wychowywana przez ciotkę, lecz pewnego dnia ojciec zabiera ją z powrotem do rodzinnego domu, do prawdziwej matki, i dopiero wtedy siostry nawiązują ze sobą bliską więź. To dzięki siostrze Nahid czuję się mniej wyobcowana i osamotniona, lepiej udaje się jej znosić tę nową sytuację, w której z dnia na dzień przyszło jej się znaleźć. Dziewczyny razem marzą, snują plany na przyszłość, chcą wyjść za maż z miłości. Jedna chce zostać aktorką, druga pisarką. Nie chcą być typowymi irańskimi kobietami, którym nic nie wolno. Nie chcą siedzieć w domu, usługiwać mężowi i zostać "maszynkami" do rodzenia dzieci. Pragną się rozwijać i coś osiągnąć. I... no właśnie - jednej z nich to się udaję, wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych. Zaś druga niestety dzieli los, jak tysiące muzułmańskich kobiet, które są nieszczęśliwe i osamotnione.

Książkę polecam wszystkim, którzy lubią czytać o życiu kobiet w arabskich krajach, którzy chcą poznać ich kulturę, zwyczaje czy tradycje. Mnie książka podobała się tak bardzo, że pochłonęłam ją dosłownie w chwilę. Dzięki niej doceniam swoje życie i cieszę się, że nie mieszkam w kraju, gdzie kobiety są tak zniewolone.

"Perskie dziewczyny" to historia oparta na faktach, o przyjaźni dwóch sióstr, Nahid i Pari. Wbrew pozorom nie znały się od urodzenia, Nahid była wychowywana przez ciotkę, lecz pewnego dnia ojciec zabiera ją z powrotem do rodzinnego domu, do prawdziwej matki, i dopiero wtedy siostry nawiązują ze sobą bliską więź. To dzięki siostrze Nahid czuję się mniej wyobcowana i...