Niby romans, a jednak nie do końca świetnie się czyta lekko polecam.

Niby romans, a jednak nie do końca świetnie się czyta lekko polecam.

Lekka przyjemna lektura.
Fajnie przedstawione konwenanse współczesnych czasów,
czyta się dobrze.
Na zimowe wieczory w sam raz.
M:o)

Lekka przyjemna lektura.
Fajnie przedstawione konwenanse współczesnych czasów,
czyta się dobrze.
Na zimowe wieczory w sam raz.
M:o)

Historia przepiękna,dziejąca się w Indiach,o plantacjach herbaty,wspaniałych krajobrazów,cudna,urokliwa książka.

Historia przepiękna,dziejąca się w Indiach,o plantacjach herbaty,wspaniałych krajobrazów,cudna,urokliwa książka.

Lekka, łatwa i przyjemna, z kategorii dla relaxu

Lekka, łatwa i przyjemna, z kategorii dla relaxu

"Monsunowe dni" to wielobarwna, niespieszna opowieść z życia europejskiej arystokracji w połowie XIX w. w egzotycznych Indiach. Piękne krajobrazy, życie na plantacjach herbaty, wzniosłe uczucia, namiętność, walka z uprzedzeniami i konwenansami, ciekawi i niejednoznaczni bohaterowie, to jedne z wielu wątków tej wyjątkowej historii Layli El Omari.
Autorka posługuję się bogatym i plastycznym językiem, co sprawia, że czytanie " Monsunowych dni" to czysta przyjemność.
Polecam wielbicielom takich właśnie lektur!

"Monsunowe dni" to wielobarwna, niespieszna opowieść z życia europejskiej arystokracji w połowie XIX w. w egzotycznych Indiach. Piękne krajobrazy, życie na plantacjach herbaty, wzniosłe uczucia, namiętność, walka z uprzedzeniami i konwenansami, ciekawi i niejednoznaczni bohaterowie, to jedne z wielu wątków tej wyjątkowej historii Layli El Omari.
Autorka posługuję się...

Generalnie nie gustuję w opowieściach typu love story, więc bardzo dużo czasu zajęło mi zabranie się za tę książkę. Pomimo mojego chłodnego nastawienia do niej, bardzo przyjemnie mnie zaskoczyła. Po pierwsze i najważniejsze, to sama historia miłosna pomiędzy dwojgiem bohaterów nie jest infantylnie opisana. Nie ma tu wpatrywania się w oczy, trzymania za ręce, gorących wyznań miłosnych... Samo uczucie rozwija się przez całą książkę, po drodze napotykając sporo przeszkód, takich jak brak zaufania do drugiej osoby, zazdrość, tajemnice, itp. Sama historia przez to jest dla mnie dużo bardziej wiarygodna niż te opisane w typowych romansidłach, w których wszystko ocieka lukrem. Drugi bardzo duży plus ode mnie jest za ukazanie roli kobiet w XIX wieku. Co by dużo nie mówić, życie ówczesnej kobiety łatwe nie było. W "Monsunowych dniach" jest to pokazane z perspektywy kilku bohaterek, dla których reputacja w tamtym czasie jest praktycznie wszystkim i którą banalnie łatwo stracić, choćby poprzez niesłuszne oskarżenia, czy z racji złego urodzenia. Kobiety są nie tylko zależne finansowo od mężczyzn, ale też dużo łatwiej odebrać im dzieci na rzecz opieki przez ojców bądź teściów. To wszystko przeplatane opisem krajobrazu Indii i uprawą herbaty spowodowało, że praktycznie nie mogłam oderwać się od książki. Książkę bardzo polecam osobom, które tak jak ja nie lubią cukierkowych romansideł i niezmiernie żałuję, że tak rzadko zdarza mi się trafić na takie perełki.

Generalnie nie gustuję w opowieściach typu love story, więc bardzo dużo czasu zajęło mi zabranie się za tę książkę. Pomimo mojego chłodnego nastawienia do niej, bardzo przyjemnie mnie zaskoczyła. Po pierwsze i najważniejsze, to sama historia miłosna pomiędzy dwojgiem bohaterów nie jest infantylnie opisana. Nie ma tu wpatrywania się w oczy, trzymania za ręce, gorących wyznań...

Piękna książka, może nie jakaś wybitna literatura ale książka wciąga w piękny świat Indii z końcówki XIX wieku, plantacje herbaty, uczucia i skomplikowane losy kobiet które zawsze w życiu mają pod wiatr niestety...
Wciąga i cięzko się oderwać.Polecam!

Piękna książka, może nie jakaś wybitna literatura ale książka wciąga w piękny świat Indii z końcówki XIX wieku, plantacje herbaty, uczucia i skomplikowane losy kobiet które zawsze w życiu mają pod wiatr niestety...
Wciąga i cięzko się oderwać.Polecam!

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę książkę, moim zdaniem nie jest ani dobra, ani zła. To prawda, że opowiada ciekawą historię, że porusza ważne kwestie społeczne i w bardzo barwny sposób pokazuje kolonialne Indie, ale jednocześnie czasem się dłuży, a po przeczytaniu pozostawiła we mnie pytanie: po co i dla kogo właściwie autorka tak się natrudziła?

Nie jest to zdecydowanie historia szpiegowska, choć główny bohater ewidentnie jest szpiegiem. Nie jest to też romans, bo głównych bohaterów nie połączyło namiętne uczucie, tylko rozsądek. Nie mamy ani krytyki, ani pochwały aranżowanego małżeństwa Katriny i Aidana. Bohaterowie są płascy niczym kartki papieru, nie widziałam w nich żadnych głębszych uczuć ani, co gorsza, rozwoju w miarę czytania. Są też bardzo jednoznaczni, i z małymi wyjątkami, podręcznikowo dzielą się na pozytywne i negatywne postaci. To sprawia, że nie potrafiłam wczuć się w tę opowieść i czerpać z niej przyjemność, na jaką mogłaby zasługiwać.

Autorka bardzo dobrze poradziła sobie natomiast z przedstawieniem ogółu społeczeństwa mieszkającego w Indiach XIX wieku, zarówno tubylców, jak i ludności napływowej z Anglii i innych krajów europejskich, zwłaszcza w kontekście roli kobiety w miejscowej społeczności. Myślę jednak, że nieco zbyt płytko została potraktowana kwestia konfliktu kulturowego i tego, że Brytyjczycy z miejscowej ludności uczynili niewolników na ich własnej ziemi. Podobały mi się natomiast bardzo plastyczne opisy przyrody północnych Indii, bo ten region jest w naszych stronach mało znany, a Indie raczej nie kojarzą nam się z mroźnymi zimami, tylko z trudnym do zniesienia upałem. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o samej herbacie, ale z tego, co widzę, to raczej nie u tej autorki.

Reasumując, można przeczytać, żeby doświadczyć nieco egzotyki, ale nie oczekujcie lepiej zbyt wiele.

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę książkę, moim zdaniem nie jest ani dobra, ani zła. To prawda, że opowiada ciekawą historię, że porusza ważne kwestie społeczne i w bardzo barwny sposób pokazuje kolonialne Indie, ale jednocześnie czasem się dłuży, a po przeczytaniu pozostawiła we mnie pytanie: po co i dla kogo właściwie autorka tak się natrudziła?

Nie jest to zdecydowanie...

Bardzo ciekawie i z rozmachem napisana powieść. Czyta się lekko i przyjemnie. Opis Indii , malownicze krajobrazy, romans i plantacja herbaty. To wszystko co można tu znaleźć. Książka bardzo wciągająca. Polecam

Bardzo ciekawie i z rozmachem napisana powieść. Czyta się lekko i przyjemnie. Opis Indii , malownicze krajobrazy, romans i plantacja herbaty. To wszystko co można tu znaleźć. Książka bardzo wciągająca. Polecam

Wspaniała powieść obyczajowa. Wiele wątków czyni książkę niezwykle ciekawą i wciągającą. Główni bohaterowie nie są "papierowi" - mimo licznych konwenansów i powinności towarzyskich, mają własne zdanie, dążą do celu, kochają, nienawidzą i starają się żyć pełną piersią. Dodatkowym atutem książki jest lekki, ale niepozbawiony nutki poetyzmu, język, malownicze opisy. Być może czasami książka jest przewidywalna, ale nie umniejsza to jej wartości. Z chęcią sięgnę po inne powieści tej autorki.

Wspaniała powieść obyczajowa. Wiele wątków czyni książkę niezwykle ciekawą i wciągającą. Główni bohaterowie nie są "papierowi" - mimo licznych konwenansów i powinności towarzyskich, mają własne zdanie, dążą do celu, kochają, nienawidzą i starają się żyć pełną piersią. Dodatkowym atutem książki jest lekki, ale niepozbawiony nutki poetyzmu, język, malownicze opisy. Być może...