"DNI POWSZEDNIE PAŃSTWA KOWALSKICH"
Cudowna opowieść o... walce płci. Pani Kowalska pięknie reprezentuje sobą i swym stylem bycia niezaprzeczalną, choć momentami stereotypową kobiecość, zaś pan Kowalski swym pragmatyzmem próbuje ugasić jej niemęskie odrealnienie.
W dobie sporów o płeć i jak charakter mogą zabrzmieć bardzo konserwatywnie, jednak każde z nich ma atrybuty odpowiednie dla siebie i swojej części społeczeństwa.
Czym jest życie? Pracą, rachunkami, polityką? Czy może obiadem, miłością i słodką codziennością?
Co jest ważne? Problemy ekonomiczne kraju i świata, czy podlewanie domowych kwiatów?
Czy warto cieszyć się drobiazgami z życia rodzinnego, nową pelerynką i wysokimi botkami, czy może lepiej skupić się na uważnym studiowaniu gazety codziennej?
Każde z państwa Kowalskich odowiedziałoby na te pytania na swój własny sposób.

Wydaje mi się, że mimo upływu czasu powieść jest niezwykle aktualna, problemy małżeńskie jakie były w latach 30., takie są i teraz; w dzisiejszej rzeczywistości skrajnie różne charaktery również żyją że sobą, śpierają się i kochają szorstką miłością.

Tak jak rzekł niezrównany Narrator, Kowalscy byli, zniknęli, a może nigdy ich nie było? Chyba jednak wielu jest takich Kowalskich, bo takie po prostu jest życie.

"KOWALSCY SIĘ ODNALEŹLI"
Chyba dogadałabym się z Kuncewiczową i chętnie skoczyłabym z nią na kawkę.
Rozdział "Gość z sercem" to mistrzostwo nad mistrzostwami, to majstersztyk obserwacji i stylu.
Znakomity dialog, znakomity portret Stefci i siły plotki oraz obłudy.

"KOWALSCY W ANGLII"
Tutaj spotyka się powszedniość z powszedniością: spotykają się Kowalscy że Smithami.
Tu obserwujemy troski polskich emigrantów, ich obawy i wspomnienia. Niekiedy zapoznajemy się z ich stanem psychicznym po wojennych doświadczeniach, dostrzegamy, jak Polacy radzili sobie (podczas wojny i po niej) że stresem, tęsknotą czy rozłąką. Dowiadujemy się, czego pragną, do czego dążą, jakie męczą ich kompleksy, a jednocześnie, jak dumni są z siebie i swojego pochodzenia.

Wg mnie kolejnym pisarskim uroczym miniarcydziełem jest charakterystyka Anglii i Anglików. Styl bycia, życia, zwyczaje religijne, przeszłość polityczna, różnice kulturowe, słynna londyńska pogoda, nawet na cockney miejsca nie zabrakło!

I tu kończy się powszedniość państwa Kowalskich. Nie byli jedynymi wybierającymi taką drogę życia, męczyły ich te same lęki, ale mieli też odwagę, by swoje życie zmieniać. Mieli bowiem zmieniać się dla kogo, dla swojego orła, dla którego Nowy Świat miał być przepustką do czegoś wielkiego.

"DNI POWSZEDNIE PAŃSTWA KOWALSKICH"
Cudowna opowieść o... walce płci. Pani Kowalska pięknie reprezentuje sobą i swym stylem bycia niezaprzeczalną, choć momentami stereotypową kobiecość, zaś pan Kowalski swym pragmatyzmem próbuje ugasić jej niemęskie odrealnienie.
W dobie sporów o płeć i jak charakter mogą zabrzmieć bardzo konserwatywnie, jednak każde z nich ma atrybuty...