Herman Hesse „Demian”
Hesse należy do czołówki klasyki literatury i czytając jego powieści na nowo sobie uświadamiam, dlaczego. Jego słowa płyną, to świetne pisarstwo, strawa dla ducha i smaku literackiego. Jego literatura jest po prostu piękna.
„Demian” jest dla mnie osobiście pozycją niezwykle ważną, a to między innymi dlatego, że, można powiedzieć, książka sama mnie znalazła dokładnie w momencie, w którym powinna. Wracam do niej niejednokrotnie, albo we fragmentach, albo po to, by zanurzyć się w całość.
Hesse przedstawia nam historię dojrzewania chłopca, pisaną już z perspektywy dorosłego mężczyzny. Poznajemy postać Sinclaira ( n.b. to pseudonim artystyczny samego pisarza) w momencie, w którym przestaje być dzieckiem, wchodzi w świat dorosłych. Na tej drodze spotyka swojego przyjaciela i przewodnika, Demiana, który pomaga odnaleźć mu własną drogę w życiu. Jest to droga duchowa, dzięi której chłopiec zaczyna rozumieć zmiany zachodzące w nim samym, dostrzega przemijalność świata i uczy się zgody na to, co nieuniknione, a na co nie ma wpływu.
W skrócie mówiąc to powieść o dojrzewaniu, stawaniu się dorosłym, przekraczaniu granicy świata dziecięcego, więc właściwie o każdym z nas. O pierwszym grzechu, pierwszej miłości i fascynacji. O szukaniu przewodnika, mistrza, nauczyciela, który pomaga odnaleźć w nas samych to, czego nam najbardziej trzeba. Mówiąca o bardzo konkretnym etapie w życiu, a jednocześnie o życiu w ogóle; o kończeniu jednego etapu po to, by otwierać nową, niejednokrotnie trudniejszą dalszą część. Uświadamia, że zamykając jedne drzwi, trzeba w samym sobie odnaleźć klucz, by móc otworzyć nowe.
Przede wszystkim książka pokazuje jak odnaleźć i zrozumieć siebie, zaakceptować swoją odmienność i odrębność, nie bać się jej, a nawet być z niej dumnym. Jestem kimś bo jestem sobą. A jednocześnie uczy jak zjednoczyć się z innymi ludźmi i odnaleźc w nich szczęscie. Co również ważne pokazuje, że zmiany są nieodłącznym elementem życia, że trzeba pozwolić pewnym sprawom umrzeć, odejść, by mogły narodzić się nowe, wspomagające nasz rozwój.
Hesse w swojej twórczości czerpał z filozofii Gustava Junga; stąd wiele nawiązań do jego myśli filozoficznej i psychoanalizy w ogóle, których tematem jest zwykle samotne poszukiwanie harmonii i głębi duchowej. „Demian” jest tego świetnym przykładem. Warto mieć tę pozycję na półce.

Herman Hesse „Demian”
Hesse należy do czołówki klasyki literatury i czytając jego powieści na nowo sobie uświadamiam, dlaczego. Jego słowa płyną, to świetne pisarstwo, strawa dla ducha i smaku literackiego. Jego literatura jest po prostu piękna.
„Demian” jest dla mnie osobiście pozycją niezwykle ważną, a to między innymi dlatego, że, można powiedzieć, książka sama mnie...