"Wiesz, co jest ważne? Dla kogo byś umarł. Dla kogo się budzisz o piątej czterdzieści trzy nad ranem, choć nawet nie wiesz, dlaczego on cię potrzebuje."

Nie sposób przewidzieć, jak odbierzemy i przeżyjemy książkę - nigdy. Czasem spodziewamy się emocjonalnego trzęsienia ziemi - a tu klapa, nie czujemy nic i pięć minut później zapominamy o wszystkim. A kiedy nie spodziewamy się wiele - trafiamy na historię, która nas rąbnie w łeb i zostanie z nami na zawsze...

Zawsze lubiłam Greena - jego mądre, błyskotliwe, wzruszające i dające do myślenia powieści zaliczam do ulubionych. Ale jak dotąd żadna z nich (może poza "Gwiazd naszych wina") nie sięgnęła mojego serca tak jak ta... A nawet śmiem twierdzić, że historia Hazel i Augustusa nie przemówiła do mnie aż tak. Zupełnie tego nie oczekiwałam.

Ta powieść nie porusza żadnych kwestii nowych w literaturze - jest o przyjaźni, o miłości, o akceptowaniu siebie, o relacjach z otoczeniem, o kłamstwach i prawdzie... To wszystko już było. Ale Green i Levithan, aby o tym opowiedzieć, stworzyli coś świeżego, oryginalnego, pięknego, rozbrajającego i trafiającego prosto w serce.

Pokochałam bohaterów: Kruchego, Willa i willa... Mam wrażenie, jakbym znała ich całe życie. Ich smutki były moimi, ich radości - również...

Czasem są takie książki, po których skończeniu wydaje mi się, jakby Ziemia zwolniła swój bieg, a czas na chwilę stanął...A we mnie jest cisza, ale też ogromne wzruszenie... To właśnie taka książka - nie da się jej wyrzucić z serca...

Jak to dobrze, że są takie książki.

"Wiesz, co jest ważne? Dla kogo byś umarł. Dla kogo się budzisz o piątej czterdzieści trzy nad ranem, choć nawet nie wiesz, dlaczego on cię potrzebuje."

Nie sposób przewidzieć, jak odbierzemy i przeżyjemy książkę - nigdy. Czasem spodziewamy się emocjonalnego trzęsienia ziemi - a tu klapa, nie czujemy nic i pięć minut później zapominamy o wszystkim. A kiedy nie spodziewamy...