Jako czytelniczka bloga Anny (annablack.blox.pl) znałam już trochę jej styl i sposób pisania - ciekawy, płynny, poruszający wyobraźnię.. tak też czyta się jej książkę, choć nie zawsze zgadzam się z reakcjami głównej bohaterki na różne sytuacje, to szanuję ją za szczerość i otwartość. Powiem jedno, książka jest za krótka :) Czekam na ciąg dalszy..

Jako czytelniczka bloga Anny (annablack.blox.pl) znałam już trochę jej styl i sposób pisania - ciekawy, płynny, poruszający wyobraźnię.. tak też czyta się jej książkę, choć nie zawsze zgadzam się z reakcjami głównej bohaterki na różne sytuacje, to szanuję ją za szczerość i otwartość. Powiem jedno, książka jest za krótka :) Czekam na ciąg dalszy..

Jest to druga książka tej autorki. Pierwsza - Bestia ujarzmiona jest wstrząsająca, trudna, dająca do myślenia, i otwierająca oczy na chorobę, i walkę z nią.
Bałam się, że biorąc "Z widokiem na Mont Blanc" będę miała również do czynienia z trudną tematyką, że nie będzie łatwo.
I nie. Książka jest inna od pierwszej. Fajna, obyczjowa historia. Powieść jest moim zdaniem dwuczęściowa. Bardzo dobrze widać ten podział. Pierwsza część, gdzie bohaterka znajduje się w trudnej dla siebie sytuacji. Autorka idealnie oddała stan, w jakim znajduje się bohaterka. Czytelnik doskonale to czuje, i chce, żeby jak najszybciej się to skończyło. Druga część książki jest już zupełnie inna - również pełna rozterek bohaterki, ale lżejsza, momentami zabawna, wywołująca uśmiech na twarzy. I najważniejsze - czytając, cały czas nie ma się pojęcia, jakie będzie zakończenie.
Autorka doskonale "włada piórem". Potrafi świetnie oddać nastrój. Czytając pierwszą część książki czytelnik męczy się sytuacją razem z bohaterką. W drugiej części, adekwatnie do sytuacji "pióro" jest lekkie. Autorka "płynie". Czyta się szybko, by dowiedzieć się, jaki będzie finał. No, i finał jest fajny. Bo zapowiada część dalszą. Super. Czekam niecierpliwie na następną część, i na następne utwory Pani Anny Katarzyny Bartuszek. Polecam jedną i drugą książkę tej autorki.

Jest to druga książka tej autorki. Pierwsza - Bestia ujarzmiona jest wstrząsająca, trudna, dająca do myślenia, i otwierająca oczy na chorobę, i walkę z nią.
Bałam się, że biorąc "Z widokiem na Mont Blanc" będę miała również do czynienia z trudną tematyką, że nie będzie łatwo.
I nie. Książka jest inna od pierwszej. Fajna, obyczjowa historia. Powieść jest moim zdaniem...

Przeczytałam tę książkę, bo byłam ciekawa co autorka wymyśli. Czytuję od pewnego czasu jej internetowy pamiętnik, więc interesowało mnie, jak odbiorę jej książkę. Podobno pierwsze takie zwykłe czytadło (dziewczyna choruje na sm i tego dotyczyła jej pierwsza książka, której, z racji tematyki, nie odważyłam się przeczytać).
Tę przeczytałam. Autorka ma rację. To czytadło. Każdemu piszącemu cokolwiek życzyłabym jednak takiej lekkości. Autorka sobie po prostu pisze. I ta "poprostość" tak mnie ujęła.
Spodobało mi się fajne przejście z chaotycznego trochę przelewu myśli (pierwsze jakieś 20-30 stron, podczas których chciałam cisnąć książeczkę w kąt) do momentu, kiedy autorka zaczyna opowiadać płynnie i sensownie i trwa to już do końca pozycji. Dopiero wtedy zrozumiałam, że był to zamierzony manewr. Trudny, jak dla początkującej, ale chwali się jej odwaga, że spróbowała. I - że wybrnęła.
Bałam się trochę tego stwierdzenia w opisie, że książka jest o miłości. Pisząc o miłości bardzo łatwo otrzeć się o banał. Bałam się, że Anna Bartuszek popełni harlequin. Romansową, ckliwą historyjkę. Ale...nie jest to ani romansowe, ani, o zgrozo - ckliwe i chociaż treść jest prosta, czyta się to z przyjemnością bo te słowa poniekąd koją. Nie nazwałabym jej książką o miłości. Bardziej o ludziach jej szukających (?)
Podsumowując: czyta się lekko, treść nie ubogaca specjalnie mojego wewnętrznego ja (ale przecież to czytadło),nie chce się kończyć i...no cóż, ja czekam na następną "niechorobową" książkę autorki.

Przeczytałam tę książkę, bo byłam ciekawa co autorka wymyśli. Czytuję od pewnego czasu jej internetowy pamiętnik, więc interesowało mnie, jak odbiorę jej książkę. Podobno pierwsze takie zwykłe czytadło (dziewczyna choruje na sm i tego dotyczyła jej pierwsza książka, której, z racji tematyki, nie odważyłam się przeczytać).
Tę przeczytałam. Autorka ma rację. To czytadło....