Zacznijmy od plusów - jest to bardzo dobrze napisana książka. Zabawna i absurdalna - trupy wstają z grobów i wcale nie są agresywne, ale raczej nieporadne (na przykład gubią kończyny). Całość jest w sumie zabawna.
I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie zasada decorum, która przez pana Ostachowicza została brutalnie zgwałcona. Jak można mówić o Holokauście, tej wielkiej tragedii, w sposób tak lekki, w konwencji komedii. Być może taki był właśnie cel - przełamanie tabu. Jak dla mnie jest to jednak książka dość prymitywna, zwłaszcza finalna bitwa o Arkadię. I jeszcze do tego ta konstrukcja szwarccharakterów i koncepcja diabła, który dla mnie trochę przypomina tę postać z kreskówki: http://pl.wikipedia.org/wiki/Czerwony_(posta%C4%87). To tego ta koncepcja ze złem wynikającym z opętania. Książka ta byłaby doskonałą lekturą na weekend, gdyby nie fakt, że gdzieś w tle cały czas - obok gejowskiego seksu i głównego bohatera tchórza - przewijają się ofiary warszawskiego getta. Czytanie o nich w żadnym razie nie jest śmieszne. Przynajmniej, nie powinno być.

Zacznijmy od plusów - jest to bardzo dobrze napisana książka. Zabawna i absurdalna - trupy wstają z grobów i wcale nie są agresywne, ale raczej nieporadne (na przykład gubią kończyny). Całość jest w sumie zabawna.
I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie zasada decorum, która przez pana Ostachowicza została brutalnie zgwałcona. Jak można mówić o Holokauście, tej wielkiej...