Patrząc na okładkę "Osaczonej" przypuszczałam, że będzie to mocny thriller, albo krwawy kryminał. Niby prosta forma graficzna (jasne tło przypominające papier, a na nim potencjalne narzędzie zbrodni) a zadziałała na moją wyobraźnię w niesamowicie mocny sposób. Zaczęłam więc czytać... aby już po kilku stronach przekonać się o tym, że moje podejrzenia były błędne.

Tym razem nie spodziewajcie się, że powiem wam, że książka ta ma wybitną fabułę, gdyż moim zdaniem na tak wysokim poziomie jej nie posiada. Mogę natomiast stwierdzić, iż jej forma jest autentycznie intrygująca i zdecydowanie podziałała na moje emocje. Jest to bowiem kryminał z dobrze rozbudowanym wątkiem romantycznym! Przyznam się Wam, że do tej pory nie czytałam nic co przynależałoby do takiego gatunku i jestem obecnie pod wpływem lekkiej fascynacji.

Motywem przewodnim książki jest, jak się już pewnie domyśliliście, morderstwo. Ginie mężczyzna, właściciel renomowanej gazety, dziennikarz, ojciec, mąż, kochanek i członek niezwykle bogatej rodziny. Podejrzenie pada na jego kochankę Mirandę Wood, która oczywiście jest niewinna i ze wszystkich sił stara się tego dowieść. Niestety nikt jej nie wierzy. Sytuacja wygląda tak jednak do czasu, gdyż o morderstwie dowiaduje się brat ofiary Chase będący czarną owcą rodziny. W biegu wydarzeń poznaje on domniemaną zabójczynię i zaczyna mięć wątpliwości, czy jest ona rzeczywiście winna.

Jest to pierwsza książka Tess Gerritsen, którą miałam okazję przeczytać, jednak czuję, że nie ostatnia. Przypadł mi do gustu zarówno styl autorki jak i jej sposób kierowania fabułą. Nie jest to skomplikowana historia lecz jednocześnie nie jest również zbyt prosta, tak by czytelnik poczuł się znudzony. W trakcie lektury towarzyszą nam lekki dreszczyk emocji i strachu w odniesieniu do morderstwa i tajemniczego zabójcy, ale również wiernie kibicuje się Mirandzie i Chase'owi. Bohaterowie są moim zdaniem dobrze i ciekawie skonstruowani, tak że nie można im nic zarzucić. Sumując wszystkie te elementy nie dziwicie się chyba, że mi się podobało prawda?

"Osaczoną" czyta się bardzo szybko i lekko. Na pewno wpływa na to również wielkość czcionki zastosowanej w tej pozycji, ponieważ gdy ma się przemęczone oczy (tak jak ja obecnie) maczkowe wydruki bardzo zniechęcają. Tutaj nie dość, że treść jest przyjemna to dodatkowo czytanie nie torturuje wzroku, a czytelnik nie musi się zastanawiać czy to co widzi to literki, czy biegające po stronie mrówki. Akcja jest żywa i nie przewidywalna. Jako grupę docelową określiłabym tutaj kobiety, które szukają emocji, a jednocześnie nie potrafią zrezygnować z ukochanych romansów. Oczywiście, gdyby ktoś spoza tej kategorii, również miał ochotę zapoznać się z tą pozycją to także się nie zawiedzie :)

Patrząc na okładkę "Osaczonej" przypuszczałam, że będzie to mocny thriller, albo krwawy kryminał. Niby prosta forma graficzna (jasne tło przypominające papier, a na nim potencjalne narzędzie zbrodni) a zadziałała na moją wyobraźnię w niesamowicie mocny sposób. Zaczęłam więc czytać... aby już po kilku stronach przekonać się o tym, że moje podejrzenia były błędne.

Tym razem...