Uwielbiam książki Badeniego. Zapisy rozmów z nim. To akurat ostatnia z ostatnich. I o sprawach ostatnich też mówi niekiedy.

Badeniego rozmówcy zaczeli oblegać, gdy ten był juz grubo po 90-tce. Żadnej książki nie napisał własnoręcznie. Wzrok już nie był ten. Ale światłości umysłu i precyzji formułowania myśli mógłby mu pozazdrościć niejeden młody człowiek.

Badeni ma to do siebie, że czasem się powtarza (to jest chyba piąta, może szósta jego książka, którą czytałem), ale te powtórzenia wcale nie irytują.

Działają według starej zasady, że "repetitio est mater studiorum", poza tym są takim miłym stałym elementem, pokazującym, że oprócz mędrca, czytamy fajnego dziadka, który lubi wpleść od czasu do czasu dobrze juz wszystkim znaną anegdotkę.

Polecam te rozważania o tajemnicy życia i śmierci, oraz o istocie czynnego uczestnictwa w Eucharystii. Niewierzącego nie przekonają (bo i nie mają takiego zamiaru), ale wierzącego, choć wątpiącego - pokrzepią.

Uwielbiam książki Badeniego. Zapisy rozmów z nim. To akurat ostatnia z ostatnich. I o sprawach ostatnich też mówi niekiedy.

Badeniego rozmówcy zaczeli oblegać, gdy ten był juz grubo po 90-tce. Żadnej książki nie napisał własnoręcznie. Wzrok już nie był ten. Ale światłości umysłu i precyzji formułowania myśli mógłby mu pozazdrościć niejeden młody człowiek.

Badeni ma to do...