Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno uwierzyć, że tę książkę wydało Wydawnictwo Agora, ale było to w 2013 roku.. Zastanawiam się, czy wydaliby ją w 2023. Świetna w treści, nie trzeba się martwić, że "Wyborczej" - ks. Halik jest uniwersalny. Kilka cytatów, które mnie poruszyły: 1. "Kiedy urządzasz ucztę, nie proś na nią swych bogatych przyjaciół, ale zaproś ślepych i chromych. Bóg również tak robi:nie zaprasza bogatej, odświętnie wystrojonej, sprawiedliwej i pobożnej strony naszej osoby, która chce albo myśli, że może Mu się za to odwzajemnić; zaprasza to w nas, co jest ślepe, chrome, płaczące, ubogie i głodne. Nie po to, aby tę "mniej atrakcyjną" stronę naszej egzystencji osądzić i zgnębić, lecz by ją nasycić i rozweselić." 2. "Wiara nie polega tylko na pokonywaniu i usuwaniu wątpliwości, ale też na sztuce ich znoszenia i wytrzymywania. O miłości, rodzonej siostrze wiary, napisano: "Miłość wszystko zniesie, wszystko wytrzyma". Czyż nie dotyczy to także wiary? Czy o sile i prawdziwości wiary nie świadczy między innymi jej zdolność do udźwignięcia wątpliwości oraz krytycznych, ważnych pytań na które trudno znaleźć odpowiedź? Słowa Jezusa skierowane do Tomasza, który dotknął Jego ran: "Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym", są zwykle odczytywane - odłóż wątpliwości i uwierz. Na progu sierocińca w Madrasie przyszedł mi do głowy inny sens tych słów - weź na siebie krzyż swoich wątpliwości i naśladuj mnie. Miejscem, w którym się ze mną, na przekór wszystkim swym wątpliwościom, zawsze spotkasz, nie będzie raj pewności, lecz rany świata. Ponieważ to są moje rany. " 2. "Czymś zupełnie innym są wątpliwości towarzyszące stanom duchowej posuchy, zmęczenia i kryzysu. Stany te są naturalnym etapem drogi wiary, jeśli rzeczywiście wiązą się z żywa wiarą jako drogą, która prowadzi w głąb. "Dreczą mnie myśli najgorszych ateistów" - wyznała święta Teresa z Lisieux na łożu śmierci". Wątpliwości tego rodzaju mogą być tajemniczym współuczestnictwem chrześcijanina w krzyżu jego Pana, w okrzyku Jezusa: Boże mój, czemuś mnie opuścił?!" 3. "Kto nad otchłanią słow Ukrzyzowanego Boże mój, czemuś mnie opuścił? zbyt łatwo przechodzi do porządku, ten z trudem zrozumie radość wielkanocnego poranka. Tajemnica zmartwychwstania nie oznacza jakiegoś zewnętrznego dodatku do ciemności "śmierci i piekła". Wyraził to głęboko Joseph Ratzinger w swojej książce o eschatologii. "Śmierc i życie wieczne": "Sam Chrystus, prawdziwy Sprawiedliwy, zstępuje do Szeolu, krainy nieczystej, gdzie Bóg nie odbiera chwały. Wraz z tym zajściem Jezusa sam Bóg, zstępuje do Szeolu. Śmierć przestaje być opuszczoną przez Boga krainą ciemności i bezwzględnego oddalenia od Boga. W Chrystusie sam Bóg wkroczył w przestrzeń śmierci i uczynił ją przestrzenią swojej obecności." Równiez my, jeśli chcemy spotkać się ze Zwycięzcą śmierci, nie możemy ominąć tego miejsca - i chyba także tego, że jego cienie padają od czasu do czasu na nasze rozmyślania. Możemy jednak oprzeć się na nadziei, że On przeszedł przez ciemności, przezwycieżając je w ten sposób, zdobywając niejako owo miejsce, i tylko z tego owodu śmierc oraz jej ciemnosc nie muszą być dla mnie bramą piekieł z napisem "Porzućcie wszelką nadzieję", lecz miejscem spotkania z Nim. Tylko z tego powodu mogę przezwyciężyć strach przed chodzeniem "ciemną doliną". 4. Czasami pod etykietą ateizmu ukrywa się powiedzenie: "coś musi być"("cosizm),które uważam za najbardziej rozpowszechnioną religię w Czechach. Nie wierzę wprawdzie w Boga, ale "coś nad nami" musi być! Bywa jednak i tak, że pod pojęciem ateizmu ukrywa się coś, co możemy nazwać najbardziej niebezpiecznym rodzajem ateizmu, coś, co bezpośrednio ateizmem nie jest. To jest bałwochwalstwo, idolatria - absolutyzacja relatywnych wartości. Tak, rzeczywistym przeciwnikiem wiary nie jest ateizm (słowo "ateizm" możemy rozumieć tutaj jako odrzucenie pewnego rodzaju teizmu, niekoniecznie więc odrzucenie Boga),ale bałwochwalstwo. Ateizm, do którego mam nawiększy szacunek i któremu poświęciłem wiele uwagi w swoich książkach - dlatego dzisiaj mówię o nim bardzo krótko - to ateizm cierpienia i protestu. Normalnie jest to doświadczenie intelektualnych lub emocjonalnych trudności w uznaniu, czy kochać Boga, stojąc twarzą w twarz z cierpieniem i doświadczeniem zła w świecie. " 5. "Lepiej jest w milczeniu skłonić się przed tajemnicą cierpienia. Domyslam się, że jedyne co możemy i mamy obowiązek powiedzieć cierpiącym, to to, że nawet główny wątek opowieści naszej wiary nie jest wprost tym, czego oni sami doświadczyli w cierpieniu. Że i nasza wiara zna ciemność Wielkiego Piątku , i możemy w wierze powiedzieć tylko to: owa ciemność nie jest końcem tej historii. Ateizm cierpienia dotyka jednego wielkiego ludzkiego doświadczenia. Cierpienia nie możemy przedyskutować, ale możemy je objąć." 6. "Ateizm protestu, protestu przeciw cierpieniu, który przybiera postać wyrzutu i często prześmiewczych ataków na Boga, jest pomimo wszystko jakimś rodzajem szczerej komunikacji z Bogiem, a przez to jest mu bliżej do wiary niż niewiary. Hiob, który wiedzie spór z Bogiem, jest bliżej Niego, niż jego przyjaciele z ich pobożnymi frazesami"