Książek biograficznych na temat Karola Wojtyły powstało bardzo dużo. Większość z nich jest jednak pozbawionymi fabuły suchymi faktami z życia tego wielkiego Polaka, które powtarzają się w każdej z nich. Pan Paweł Zuchniewicz poszedł krok do przodu – do suchych faktów historycznych dodał akcję, dialogi, opisy miejsc i sytuacji. Dzięki temu powstała niezwykła saga opowiadająca o skromnym chłopcu z malutkich Wadowic, który w wieku 58 lat został głową kościoła katolickiego.
Z twórczością Pawła Zuchniewicza po raz pierwszy spotkałam się w 2011 roku, kiedy odsłuchałam audiobooka właśnie zatytułowanego „Młode lata papieża. Lolek”. Byłam nim oczarowana. Kilka miesięcy później, podczas nabożeństw roratnich motywem przewodnim była biografia błogosławionego już Jana Pawła II, napisana właśnie przez pana Pawła. Chociaż była ona przeznaczona dla dzieci, znalazłam w niej wiele zdań, które usłyszałam wcześniej na nagraniu. Z czasem w moim domu pojawiło się pięć książek, które tworzą biografię papieża Polaka – od narodzin w nieznanym miasteczku niedaleko Krakowa, aż po cuda, jakie się działy za jego przyczyną.
Pierwsza część cyklu, powstała z połączenia dwóch książek, nosi tytuł „Lolek, Wujek Karol, biskup Wojtyła. Polskie lata papieża”(połączone książki to „Młode lata papieża. Lolek” oraz „Wujek Karol. Kapłańskie lata papieża”). Jak można wywnioskować z tytułu, opowiada o pierwszych 38 latach życia Karola Wojtyły. Akcja zaczyna się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Edmund i Emilia Wojtyłowie mają już jednego syna – niespełna czternastoletniego Edmunda, doskonałego ucznia miejskiego gimnazjum. Emilia jest jednak w ciąży. Tego dnia rodzi się malutki chłopczyk, który w przyszłości przyniesie tyle chluby swojemu narodowi. Mija kilka lat. Umiera matka Karolka, trzy lata później ukochany brat. Mimo to chłopiec nie traci pogody ducha – świetnie się uczy, spędza czas z przyjaciółmi, zdaje do gimnazjum, służy do Mszy świętej, gra w szkolnym teatrze amatorskim, wspina się po górach. Zdana w 1938 roku matura otwiera mu drogę na studia. W wakacje przeprowadza się z ojcem do Krakowa, gdzie zaczyna studiować polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie w dalszym ciągu gra w teatrze. Szczęśliwe życie przerywa wojna. Lolek zmuszony jest przerwać studia i rozpocząć pracę w fabryce w Solvayu. Dwa lata po jej wybuchu chłopaka spotyka kolejna tragedia – umiera mu ojciec. Osamotniony Lolek szuka ukojenia w kościele. Spotyka tam niezwykłego mistyka, krawca Jana Tyranowskiego, który raz po raz podrzuca mu książki religijne, za których przyczyną Lolek decyduje się na zmianę studiów na teologiczne. Po „czarnej niedzieli” sierpnia wszyscy klerycy znajdują schronienie w Pałacu Biskupim. Wreszcie 2 listopada 1946 roku Lolek zostaje wyświęcony na kapłana. Stało się to pół roku wcześniej niż jego koledzy – biskup chciał aby dobrze zapowiadający się ksiądz kontynuował studia w Wiecznym Mieście. Jedzie tam z swoim przyjacielem z seminarium Stanisławem Starowieyskim. Chociaż mają bardzo dużo nauki, znajdują czas na wycieczki po Włoszech, a także Europie. Po powrocie do kraju ksiądz Karol dostaje posadę wikariusza w parafii w Niegowici. Już od samego początku wzbudza sympatię wśród parafian – pomaga chłopom w młócce, zakłada teatr, uczy dzieci katechezy, a nawet wychodzi z inicjatywą zbudowania murowanej świątyni w miejsce drewnianej. Nie dane mu jest jednak „nadzorowanie” budowy. Zostaje skierowany do kościoła świętego Floriana, a następnie świętej Katarzyny w Krakowie. Ujawniają się wówczas jego zdolności do pracy z młodzieżą akademicką – prowadzi dla nich wykłady, zabiera na wycieczki w góry i na Mazury, z czasem obejmuje funkcję wykładowcy na KUL-u. Podczas jednego z wakacyjnych wypadów na kajaki zostaje wezwany do Warszawy, gdzie dowiaduje się, że został powołany na biskupa pomocniczego Krakowa. Po przyjęciu nominacji, jak gdyby nigdy nic, wraca do swoich studentów na Mazury. Oni jednak już wiedzą, że nic nie będzie takie jak kiedyś…
Ale książka Pawła Zuchniewicza to nie tylko biografia jednego z najwybitniejszych Polaków. Autor przenosi nas do Warszawie, gdzie w 1920 roku przebywał nuncjusz Stolicy Apostolskiej, Ambrogio Ratti, późniejszy papież Pius XI. Trzynaście lat później przenosimy się do Castel Gandolfo, gdzie malowano freski związane z Polską – „Obronę Częstochowy” oraz „Cud nad Wisłą”. Po wojnie przenosimy się do Wadowic, gdzie w więzieniu siedzi komendant obozu w Oświęcimiu, Rudolf Hoss. Współcierpimy z Janem Tyranowskim, kiedy szykuje się na ostatnią drogę w szpitalnym łóżku. Jesteśmy przy łóżku umierającego kardynała Adama Sapiehy oraz towarzyszymy aresztowanemu prymasowi Stefanowi Wyszyńskiemu. W końcu poznajemy papieża Jana XXIII, który chce zwołać sobór Watykański.
Autor opierał fabułę książki na prawdziwych wydarzeniach, które trochę „poprawił” na jej potrzeby. Chodzi tutaj głównie o rozmowy bohaterów. Nie ujmuje to jednak niezwykłości powieści. Co więcej, w wielu miejscach znajdują się autentyczne wypowiedzi i teksty Karola Wojtyły, a nawet fragmenty jego twórczości. To kolejna cecha, która wyróżnia ją spośród innych biografii, Jana Pawła II. To doskonała pozycja, aby poznać życiorys przyszłego świętego.

Książek biograficznych na temat Karola Wojtyły powstało bardzo dużo. Większość z nich jest jednak pozbawionymi fabuły suchymi faktami z życia tego wielkiego Polaka, które powtarzają się w każdej z nich. Pan Paweł Zuchniewicz poszedł krok do przodu – do suchych faktów historycznych dodał akcję, dialogi, opisy miejsc i sytuacji. Dzięki temu powstała niezwykła saga...