Opowieść o pierwszym proboszczu parafii świętego Franciszka w Izabelinie. Jest to właśnie „opowieść”, a nie biografia ani innego rodzaju bardziej formalny dokument pretendujący do kompletności czy drobiazgowej szczegółowości. I dlatego dobrze się czyta, oddaje atmosferę tamtych lat, relacji międzyludzkich w biednej podwarszawskiej wsi, zapał i pasję księdza Fedorowicza. Autor, posiłkując się pismami księdza Alego, jak był nazywany przez bliskich, wspomnieniami zebranymi przede wszystkim przez siostry z Lasek, fragmentami listów do księdza Fedorowicza, opowiada o stylu życia i duszpasterstwa Proboszcza z Izabelina. A jest on pociągający i łamiący zwykle spotykane standardy bycia proboszczem. Bo ksiądz Ali znał swoich parafian po imieniu, odwiedzał ich regularnie w ich domach, potrzebujących wspomagał własnymi pieniędzmi ina przykład pijaków zabierał z drogi na swoją plebanię, aby nie zamarzli z zimna. Jednicześnie dbał o ich rozwój duchowy, objaśniał im Mszę świętą, zachęcał do czytania i rozumienia Pisma świętego.

Opowieść o pierwszym proboszczu parafii świętego Franciszka w Izabelinie. Jest to właśnie „opowieść”, a nie biografia ani innego rodzaju bardziej formalny dokument pretendujący do kompletności czy drobiazgowej szczegółowości. I dlatego dobrze się czyta, oddaje atmosferę tamtych lat, relacji międzyludzkich w biednej podwarszawskiej wsi, zapał i pasję księdza Fedorowicza....