Zabierałam się do tej opinii dwa razy, bo pierwsza mi zaginęła, znikła z pulpitu i jest to wielce podejrzane (prawdopodobnie sama gdzieś ją wrzuciłam i zapomniałam, gdzie dokładnie).
Zbiegiem okoliczności podobny problem miała bohaterka tej powieści - tyle, że jej nie ginęły pliki z komputera, lecz wspomnienia.
London Lane okazała się być całkiem sympatyczną i w miarę atrakcyjną nastolatką, która - zdawać by się mogło - nie jest nikim szczególnym. Nic bardziej mylnego - London skrzętnie skrywała przed większością szkoły sekret dotyczący jej pamięci. Otóż owa młoda dama nie pamiętała rzeczy tak zwyczajnych jak to, w co była ubrana wczoraj i o co pokłóciła się ze znajomą tydzień temu. W ramach rekompensaty jednak pamiętała swoją przyszłość w sposób, w jaki my pamiętamy przeszłość.
Aby odnaleźć się w życiu i w szkole London co rano czytywała notatki, które sporządzała przed snem.
Wielką podporą w życiu London okazała się być także jej najlepsze przyjaciółka, Jamie. Niestety, z powodu romansu Jamie i złych wspomnien o nim, które miała nasza bohaterka dziewczyny pokłóciły się i London zmuszona była do podjęcia trudnej walki mającej na celu nie tylko odzyskanie przyjaźni Jamie, ale i wyciągnięcie jej z niebezpiecznego związku.
W życiubohaterki Zapomnianego wraz z nowym rokiem zjawił się ktoś fascynujący i całkowicie zaskakujący - w jej klasie pojawił się nowy uczeń - Luke Henry. Z początku budził w London niepokój, ponieważ nie widziała go w swojej przeszłości. Jednak pomimo tego nasza bochaterka czuła do niego dziwny pociąg, który - jak się okazalo - był dwustronny.
Do tego pewnej nocy przypomniał się naszej bohaterce pogrzeb kogoś bliskiego, a ona miała przeczucie, że wspomnienie może dotyczyć jej ojca, który rozwiódł się z jej matką gdy miała sześć lat.
London postanowiła odnaleźć ojca nim straszna przyszłość stanie się teraźniejszością.
Koncepcja zapominania przeszlości przy jednoczesnym pamiętaniu przyszłości bardzo mnie zaciekawiła, nie ukrywam, że była ona głównym powodem mego sięgnięcia po tę pozycję.
Autorce udało się mnie zaskoczyć nie tylko zakończeniem powieści, ale i całą fabułą. Kiedy London poznała Luke'a obawiałam się, że książka przerodzi się w romansidło opisujące wzloty i upadki tej pary. W związku tych dwojga bohaterów były lepsze i gorsze momenty, ale całość nie trąciła słabym romansem. Także ulubione zajęcie Luke'a - poza oglądaniem Star Wars, czym podbił me serce - okazało się nietuzinkowe. No bo czy znacie wiele osób z pasją oddających się szkicowaniu uszu?
Jednak wątek Jamie dobrowolnie i pomimo przestróg brnącej w sprawy, które mogłyby zniszczyć życie nie tylko jej wielce ożywił akcję powieści. Dokopałam się nawet do morału: "Czasami trzeba zranić, żeby wyleczyć" oraz ukułam własny: "Lepiej klaps teraz, niż szubienica potem".
Także motyw szukania zapomnianej przeszłości i rodziny, na który z czasem autorka kładła coraz większy nacisk, był wielce zajmujący i zaskakujący.
Książka napisana została bardzo lekkim językiem, który czyta się szybko i z przyjemnością, który potrafi wręcz wciągnąć. Fabułę przerywają niekiedy notatki London ukazujące jak funkcjonowal jej umysł, co uważała za godne zapamiętania lub ważne.
Szata graficzna jest całkiem ładna, czcionka nie męczy oczu, pozycja prezentuje się ładnie i schudnie.
Polecam tę powieść szczególnie młodzieży obu płcy, ale także starsi czytelnicy odnajdą w Zapomnianym wielce zajmującą, przyjemną i srodze zacną lekturę.

(http://luincaerherbata.blogspot.com/2012/02/115-zapomniane-cat-patrick.html)

Zabierałam się do tej opinii dwa razy, bo pierwsza mi zaginęła, znikła z pulpitu i jest to wielce podejrzane (prawdopodobnie sama gdzieś ją wrzuciłam i zapomniałam, gdzie dokładnie).
Zbiegiem okoliczności podobny problem miała bohaterka tej powieści - tyle, że jej nie ginęły pliki z komputera, lecz wspomnienia.
London Lane okazała się być całkiem sympatyczną i w miarę...