Czemu cierpienie, a nie szczęście? Komedię Pan napisz, panie, ludzie są śmiechu spragnieni, a pan gnębisz wciąż, przygnębiasz, defetyzm pan rozsiewasz, fe. Przekaz winien być dodatni, pozytywny, niechże pan pamięta o pozytywnym przekazie..." itd. "Przyparty do muru, szczerze musiałbym odpowiedzieć, że ilekroć zabieram się do pisania rzeczy optymistycznej, psują mi nastrój podobni 'pozytywiści', pyknicy na permanentnym rauszu stymulowanym pełną kabzą i łatwo zaspokajanym apetytem na życie. Dla tych nadzorców pozytywności chętnie założyłbym gabinet defetystyczny i za ciężkie pieniądze uczył ich rozpaczy, a przynajmniej obniżał do przyzwoitego stanu poziom samozadowolenia.

Czemu cierpienie, a nie szczęście? Komedię Pan napisz, panie, ludzie są śmiechu spragnieni, a pan gnębisz wciąż, przygnębiasz, defetyzm pan ...

Sztuki wszelkie każdy ludzki burak odrzuca mechanicznie i bezrefleksyjnie, właśnie z racji bezrefleksyjności natury swojej, a zatem żadną dla niego stratą nie będzie, jeśli się dożywotnio wyrzeknie czytania Iwaszkiewicz (a bo to o nim w ogóle gdzie słyszał?), słuchania Szymanowskiego (a bo to o nim w ogóle gdzie czytał?), bo czytać i słuchać jeszcze mu się cokolwiek zdarza.

Sztuki wszelkie każdy ludzki burak odrzuca mechanicznie i bezrefleksyjnie, właśnie z racji bezrefleksyjności natury swojej, a zatem żadną dl...