To bardzo dziwna książka, jej inność jest jej zaletą.
Książka jest przyjemna, choć mówi o trudnych i ciężkich tematach.
Moim zdaniem bardzo dobrze pokazuje życie, a jak na debiut jest cholernie dobra.

To bardzo dziwna książka, jej inność jest jej zaletą.
Książka jest przyjemna, choć mówi o trudnych i ciężkich tematach.
Moim zdaniem bardzo dobrze pokazuje życie, a jak na debiut jest cholernie dobra.

Jest to powieść o tematach naprawdę bardzo trudnych, ale niepozbawiona nadziei. Mimo tych najtrudniejszych tematów książka jest napisana tak, że czyta się jednym tchem. Do tego bardzo ciekawa konstrukcja narracji. Świetna książka.

Jest to powieść o tematach naprawdę bardzo trudnych, ale niepozbawiona nadziei. Mimo tych najtrudniejszych tematów książka jest napisana tak, że czyta się jednym tchem. Do tego bardzo ciekawa konstrukcja narracji. Świetna książka.

„Nikt, kto przeżył obóz, kto spędził w nim wiele lat, tak jak ja, nikt taki nie jest całkiem normalny, zawsze będą do niego wracały wszystkie te nieznajome ciała leżące na kupach”. - „Mojry” - Marek Soból▪️. Trzy kobiety, trzy Mojry, trzy różne światy a łączy je .... miłość, cierpienie, ból, przeznaczenie, wiara, samotność i kobiecość▪️🌱Pierwsza z nich to, starsza pani mieszkająca we Francji a duszą i sercem oddana we władanie magicznemu miastu jakim jest Kraków, bo pamięta stary Kazimierz, kominy i Holokaust i czasy, które bolały ale były tak piękne, bo przepełnione miłością, ze warto do nich wracać▪️🌱Druga kobieta -mojra, to pielęgniarka z dziecięcego oddziału onkologii, gdzie smierć mówi jej „dzień dobry” i drwi z niej w każdej sekundzie. Cierpi po stracie miłości, nie potrafi się odnaleźć, szuka ukojenia, zrozumienia i empatii▪️Dziki i namiętny taniec, łączy ja z pierwsza mojrą. Gdzie łzy znajdują swoje ukojenie, gdzie choć na chwilę zapomina o przeszłości▪️🌱 Trzecia mojra, to polska kurtyzana, która jak nikt inny rozumie co to bieda, przemoc, brak perspektyw na przyszłość, brak rodziny, miłości i dzieci▪️ Paradoksalnie znajduje nic porozumienia z drugą mojra. Ta znajomość to coś więcej niż tylko kobieca solidarność▪️Te, trzy współczesne boginie, łączy siła i nadzieja, walka i odwaga. Ta książka daje tyle siły i wiary, ze na długo zostaje w pamięci▪️ Porusza i zmusza do refleksji▪️🌱Książka od mężczyzny dla kobiety▪️

„Nikt, kto przeżył obóz, kto spędził w nim wiele lat, tak jak ja, nikt taki nie jest całkiem normalny, zawsze będą do niego wracały wszystkie te nieznajome ciała leżące na kupach”. - „Mojry” - Marek Soból▪️. Trzy kobiety, trzy Mojry, trzy różne światy a łączy je .... miłość, cierpienie, ból, przeznaczenie, wiara, samotność i kobiecość▪️🌱Pierwsza z nich to, starsza pani...

Podobała mi się, fajnie się ją czytało i zostawiła we mnie coś po sobie...

Podobała mi się, fajnie się ją czytało i zostawiła we mnie coś po sobie...

Trzy historie, każda inna, wszystkie ciekawe i posiadające wspólny mianownik. Obowiązkowa lektura, którą pochłania się szybko i z wielkim apetytem. Pięknie napisana. Autorowi gratuluję, bo gdybym nie wiedziała, że książkę napisał mężczyzna a nie kobieta, nie wpadłaby na to. Bardzo realnie opisał historię z punktu widzenia kobiet.

Trzy historie, każda inna, wszystkie ciekawe i posiadające wspólny mianownik. Obowiązkowa lektura, którą pochłania się szybko i z wielkim apetytem. Pięknie napisana. Autorowi gratuluję, bo gdybym nie wiedziała, że książkę napisał mężczyzna a nie kobieta, nie wpadłaby na to. Bardzo realnie opisał historię z punktu widzenia kobiet.

Zaskakująca i przejmująca momentami opowieść o cierpieniu i nadziei, radzeniu sobie z trudną codziennością, życiu w cieniu straszliwych czasem doświadczeń (Lachesis),codziennym obcowaniu ze śmiercią (Atropos) i ludzkimi najniższymi instynktami (Kloto); opowieść w której rzeczywistość miesza się z fantazjami i chwilami trudno odkryć czy to jeszcze realność czy już wyobraźnia ....

Zaskakująca i przejmująca momentami opowieść o cierpieniu i nadziei, radzeniu sobie z trudną codziennością, życiu w cieniu straszliwych czasem doświadczeń (Lachesis),codziennym obcowaniu ze śmiercią (Atropos) i ludzkimi najniższymi instynktami (Kloto); opowieść w której rzeczywistość miesza się z fantazjami i chwilami trudno odkryć czy to jeszcze realność czy już...

Spotkałam się z dwoma wyjaśnieniami słowa "mojra". Pierwsze znaczenie sprowadza się do pojęcia filozoficznego. Miałoby ono symbolizować przeznaczenie, coś nieubłagalnego, coś na co nie mamy wpływu. Drugie znaczenie (wydaje się, że bardziej znane)to Mojry jako greckie boginie losu, prządki. Było ich trzy: Kloto (prządka nici żywota) Lachesis (strzegąca tej nici) i wreszcie Atropos(ta, która tę nić przecina, kończąc tym samym życie człowieka).

Trzy kobiety: Kloto-prostytutka, Lachesis-ofiara Holokaustu i wreszcie Atropos, pielęgniarka na dziecięcym oddziale onkologicznym. Trzy opowieści. Trzy scenariusze na trzy dobre filmy.
Książkę czyta się z chciwością...kolejne strony, kolejna opowieść. Ból i cierpienie przenikają się nawzajem ze śmiercią. Nie można uciec od nieuniknionego, prządki cierpliwie snują nici żywota.
Czy jest tu miejsce na wiarę, nadzieję i miłość? Tak. Każda z bohaterek na swój sposób te uczucia odnajduje i pielęgnuje.

Bardzo udany debiut literacki.
Polecam!

Spotkałam się z dwoma wyjaśnieniami słowa "mojra". Pierwsze znaczenie sprowadza się do pojęcia filozoficznego. Miałoby ono symbolizować przeznaczenie, coś nieubłagalnego, coś na co nie mamy wpływu. Drugie znaczenie (wydaje się, że bardziej znane)to Mojry jako greckie boginie losu, prządki. Było ich trzy: Kloto (prządka nici żywota) Lachesis (strzegąca tej nici) i wreszcie...

Po prostu poezja! Ile ja się naszukałam tej książki, tak ciężko ją byłodostać. Szkoda, że tak krótkie opowiadania, a tak przemyślane połączenie niewidzialną nicią 3 wątków niby zupełnie różnych kobiet i ich losów. Najbardziej chyba podobało mi się pierwsze opowiadanie - tak powinno się pisać książki i o holocauście i o Paryżu, porusza jak piosenki Piaf. Drugie mnie zaskoczyło kompletnie, nie spodziewałam się, że będzie to tęczowa miłość, a trzecie krótkim, ale celnym dopełnieniem trylogii. Coś fantastycznego, szkoda, że tak mało poznane w zalewie komercyjnej pod publiczkę grafomanii od zaginionych dziewcząt po te w pociągach itd. Aż trudno uwierzyć, że napisał to mężczyzna, dobrze poznał meandry kobiecej duszy. Polecam bardzo!

Po prostu poezja! Ile ja się naszukałam tej książki, tak ciężko ją byłodostać. Szkoda, że tak krótkie opowiadania, a tak przemyślane połączenie niewidzialną nicią 3 wątków niby zupełnie różnych kobiet i ich losów. Najbardziej chyba podobało mi się pierwsze opowiadanie - tak powinno się pisać książki i o holocauście i o Paryżu, porusza jak piosenki Piaf. Drugie mnie...

dobra i piękna.

dobra i piękna.

Pierwsza książka przy czytaniu której nie mogłam pohamować łez, niezależnie od ludzi siedzących obok w autobusie. Ta książka poruszyła we mnie najczulsze struny, oczyściła, wstrząsnęła, potem pogłaskała na pożegnanie. Jedna z wielu wspaniałych pozycji w serii Archipelagi.

Pierwsza książka przy czytaniu której nie mogłam pohamować łez, niezależnie od ludzi siedzących obok w autobusie. Ta książka poruszyła we mnie najczulsze struny, oczyściła, wstrząsnęła, potem pogłaskała na pożegnanie. Jedna z wielu wspaniałych pozycji w serii Archipelagi.