Powieść historyczna osadzona w czasach potopu szwedzkiego; podobna do "Przyłbic i kapturów" Korkozowicza, ale do tejże mistrzowskiej powieści trochę jej jednak brakuje, choć fakt faktem niewiele. Jakoś niektóre wątki się za szybko urywają; niby się wyjaśniają, ale tak.. mimochodem. Niemniej fajna sprawa do przeczytania, na pewno nie żałuję poświęconego tej lekturze czasu.

Powieść historyczna osadzona w czasach potopu szwedzkiego; podobna do "Przyłbic i kapturów" Korkozowicza, ale do tejże mistrzowskiej powieści trochę jej jednak brakuje, choć fakt faktem niewiele. Jakoś niektóre wątki się za szybko urywają; niby się wyjaśniają, ale tak.. mimochodem. Niemniej fajna sprawa do przeczytania, na pewno nie żałuję poświęconego tej lekturze...

Bardzo fajna powieść historyczna. Polecma.

Bardzo fajna powieść historyczna. Polecma.

Powieść zasługuje na bardziej dogłębne opisanie - widząc jednak brak opinii na LC, chcę choć parę słów rzucić - bo na to zasługuje.

Powieść z okresu walki z "Potopem" - nie jest to jednak ani kontynuacja Sienkiewiczowskiej "Trylogii", ani żadna "anty-trylogia", tak modna w dzisiejszych czasach. - Prędzej można by ją przyrównać do powieści Korkozowicza; takich, jak "Przyłbice i kaptury". - Mamy tu bowiem walkę wywiadów i zakulisowych negocjacji, choć nie brakuje też barwnych, żywych opisów realizacji "w polu" gabinetowych planów; niejako "operacji specjalnych", zwykle w formie nagłych walk grupek ludzi.

- Książka wydaje mi się napisana nawet lepiej, niż u Korkozowicza; niezła psychologia postaci, nie są też one czarno-białe. Możemy nieźle zrozumieć każdego, choć oczywiście niektórym bardziej sprzyjamy...

O dobrym rzemiośle Autora niechaj świadczą dwie migaweczki. - Jedna: zaglądamy na naradę Jana Kazimierza, królowej Ludwiki oraz regimentarza Czarnieckiego - i widzimy, że osoby te nie do końca sobie ufają i zdradzają się z różnymi słabościami. Ostatecznie wszyscy chcą służyć Polsce, ale nie zapominając o własnych korzyściach. Druga migaweczka: piękna metresa kusi do zdrady oficera... Droczy się z nim dwornie rozmawiając, a zarazem rozbiera się, ale zasłaniając rękami swe wdzięki, dokąd on nie ulegnie jej żądaniom... Eh, do dziś pamiętam, jak mi ,czytającemu to jako szczeniak, buzowała wyobraźnia przy tej scenie... Nijakich intymnych dosłowności tam nie było (może nie te czasy?) - ale gdy piękna Katarzyna opuściła wreszcie ręce, jakiż przeszedł mnie dreszcz...

Reasumując, może to i dałoby się tę książkę określić jako czytadło - ale bardzo miłe i nie obraża inteligencji czytelnika. Aha, i rysunki nastrojowe i ładne są.

Powieść zasługuje na bardziej dogłębne opisanie - widząc jednak brak opinii na LC, chcę choć parę słów rzucić - bo na to zasługuje.

Powieść z okresu walki z "Potopem" - nie jest to jednak ani kontynuacja Sienkiewiczowskiej "Trylogii", ani żadna "anty-trylogia", tak modna w dzisiejszych czasach. - Prędzej można by ją przyrównać do powieści Korkozowicza; takich, jak...