http://miejskalegenda.blogspot.com/2013/08/szczesliwy-dom-zamanych-serc.html Tytuł być może nie jest zachęcający, ponieważ kojarzy się niezbyt ambitną telenowelą, zapewniam jednak, że nie oddaje on dostatecznie walorów książki. Słusznie nawiązuje jednak do domu, jako najważniejszej sceny rozgrywających się wydarzeń. Tytułowy dom stoi na przedmieściach Londynu, ma wspaniałą wiktoriańską architekturę i stanowi schronienie dla Ellen, która straciła męża w tragicznym wypadku. Śmierć Nicka poczyniła ogromne spustoszenie w jej życiu. Przeświadczona że jej małżeństwo było doskonałe i całkowicie zależna od apodyktycznego i zaborczego (choć tego nie zauważała) męża z dnia na dzień pozostaje sama, całkowicie bezradna i niesamodzielna. Ellen całkowicie wycofuje się do swojego domowego azylu i nie jest w stanie przekroczyć jego progu, chociażby w celu zrobienia zakupów, pójścia na szkolne zebranie 11-letniego syna Charliego czy przycięcia róż w ogrodzie. Ubiera się w rzeczy swojego zmarłego męża i po wykonaniu minimum obowiązków jakich wymaga od niej codzienna egzystencja, zanurza się się w lekturze powieści, które przenoszą ją daleko od nieprzyjaznego świata. Po niemal roku życia w marazmie i zaprzeczeniu, Ellen staje w obliczu groźby utraty domu, który jest dla niej nie tylko azylem, ale również niemalże świątynią w której celebruje pamięć męża. Aby temu zapobiec katastrofie, chwyta się ostatniej deski ratunku i postanawia wynająć trzy pokoje. Pomysł który początkowo budzi obawy Ellen, okazuje się zaskakująco celny, ponieważ każdy z lokatorów wnosi w jej życie nowe doświadczenia i nieoczekiwane wyzwania. W domu pojawiają się kolejno Sabine pozostająca w skomplikowanej sytuacji małżeńskiej, Allegra – ekscentryczna pisarka romansów historycznych oraz Matt – niepoprawny kobieciarz i felietonista poczytnego pisma dla panów. Każde z nich brutalnie wkracza w spokojną wegetację Ellen i przy udziale niezwykle rezolutnego i uroczego Charliego oraz Hanny - naczelnej femme fatal w rodzinie i siostry głównej bohaterki, dokonuje małej rewolucji w emocjach gospodyni i postrzeganiu samej siebie i innych. Nieoczekiwanie zawiązuje się nić przyjaźni między ludźmi, których na pozór niewiele łączy, a symbolem ich odrębności są krzesła ustawione wokół kuchennego stołu - każde z innego kompletu. Rowan Coleman w niezwykle ciepły i sympatyczny sposób opisała relacje międzyludzkie, a także przemiany, jakie dokonują się w każdym człowieku. Ujmująco przedstawiła siostrzaną więź, zdolność do wybaczania, pogodzenia się z rzeczywistością i uświadomienia sobie swoich prawdziwych emocji. Książka budzi bardzo pozytywne odczucia, bawi, relaksuje i przywołuje pewnego rodzaju nostalgię. I choć nie jest wybitnie ambitna i nie wyróżnia się zaskakującym przebiegiem akcji, to zdecydowanie warto ją polecić jako odprężającą, wakacyjną lekturę.

http://miejskalegenda.blogspot.com/2013/08/szczesliwy-dom-zamanych-serc.html Tytuł być może nie jest zachęcający, ponieważ kojarzy się niezbyt ambitną telenowelą, zapewniam jednak, że nie oddaje on dostatecznie walorów książki. Słusznie nawiązuje jednak do domu, jako najważniejszej sceny rozgrywających się wydarzeń. Tytułowy dom stoi na przedmieściach Londynu, ma wspaniałą...