Panowie Mann i Materna postanowili wyjść z ukrycia. Publicznie przyznali się do podróżowania. Nie jest to fakt wstydliwy. Nie wymaga zastosowania wobec nich represji. Warto jednak skupić się nad tym wyznaniem, zwłaszcza że jest ono w formie książki. Nazywa się ona tak: „Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami”.

Należy uspokoić czytelników, że nie będą to wyprawy a la Magellan czy sir Livingstone. Panowie Mann i Materna nie zaszywają się na kilka miesięcy w buszu. Nie brną jak Marek Kamiński przez mroźne krainy. Twórcy MdM opisują na wskroś zwyczajne podróże, nasycone dowcipami sytuacyjnymi i rozbawiającymi do łez spostrzeżeniami. Osobiście przyznam, że częściej śmiałem się z opisów pana Manna. Jest to jednak subiektywne odczucie, poparte sympatią dla trójkowych audycji pana Wojciecha. Gdyby ta recenzja dotarła do pana Krzysztofa, niech ma to na uwadze.

Książka jest raczej ciężka, patrząc na gramaturę. Jest to głównie zasługa ciężkiej okładki. Odnośnie treści jest łatwo i przyjemnie przyswajalna. Czytelnik dowie się z niej o biznesach prowadzonych w USA przez pana Manna. Dowie się, jak skończył się dla panów obiad w jednej z greckich knajp. I zobaczy zdjęcia twórców MdM z różnych, mniej lub bardziej egzotycznych miejsc. A warto!

Panowie Mann i Materna postanowili wyjść z ukrycia. Publicznie przyznali się do podróżowania. Nie jest to fakt wstydliwy. Nie wymaga zastosowania wobec nich represji. Warto jednak skupić się nad tym wyznaniem, zwłaszcza że jest ono w formie książki. Nazywa się ona tak: „Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami”.

Należy uspokoić czytelników, że nie będą to...