Krzysztof Materna

Kilka dni temu Wojciech Mann obchodził 70. urodziny. Aż trudno uwierzyć, że temu powszechnie lubianemu i szanowanemu prezenterowi radiowemu stuknął już 7. krzyżyk. Jako, że mam słabość do urodzin mających na końcu 0 albo 5 (czyli np. 30., 40., 55. itp.) postanowiłem sięgnąć po coś "Mannowego". Wprawdzie nie lubię rocka i muzyka, którą prezentuje Wojciech Mann zupełnie do mnie nie przemawia, jednak podoba mi się jego poczucie humoru. Z chęcią więc wziąłem na rozkład "Podróże małe i duże". I nie zawiodłem się. Przynajmniej do połowy książka jest rewelacyjna, z takim rodzajem humoru, który łykam w ciemno. Tzn. czytałem narzekania niektórych osób z LubimyCzytac.pl, ale mam na to swoją teorię. Z tymi kręcącymi nosami jest tak jak publicznością na Batorym, w czasie pierwszej wspólnej wycieczki Wojciecha Manna i Krzysztofa Materny. Otóż pojechali oni tym luksusowym, jak na owe PRL-owskie czasy, jachtem w charakterze kaowców. Pierwszy wieczór, w którym zabawiali publiczność na statku okazał się klapą, choć zarówno Mann, jak i Materna sypali ze sceny wysublimowanymi żartami. Podczas kolejnego wieczoru wprowadzili na scenę Zdzisławę Sośnicką. Owszem, Sośnicka bardzo się podobała, ale panowie Wojciech i Krzysztof nadal nie. Dopiero podczas trzeciego występu, gdy para konferansjerów zaczęła opowiadać żarty typu "przychodzi baba do lekarza" zgromadzona gawiedź (inaczej ich nazwać nie można) pękała ze śmiechu. Innymi słowy, nie każdy odbiorca zrozumie humor a la Monty Python, dla większości zabawny będzie niestety Benny Hill (zachowując polskie proporcje: nie dla pospólstwa Kabaret Mumio, naszym Januszom i Grażynom wystarczają Kiepscy). I tak niestety jest z oceniającymi na LC. Oni humoru z wyższej półki po prostu nie zrozumieli, stąd tyle negatywnych ocen. Natomiast uczciwie muszę powiedzieć, że jedna rzecz w "Podróżach" bardzo mnie zdenerwowała - te ciągłe docinki pod adresem Afroamerykanów. Naprawdę obaj panowie, i Mann i Materna, muszą mieć spore kompleksy, skoro opisując swe przygody w Stanach Zjednoczonych co chwila pozwalali sobie na semirasistowskie uwagi. To było naprawdę niesmaczne, niepotrzebne i... obniżyło moją ocenę książki z 9 gwiazdek na jedynie 7.