Są tacy autorzy, których polecać nie trzeba, ze względu na i tak ogromną rzeszę wielbicieli. Od pewnego czasu, do takiego grona należy też Monika Szwaja, której książki cieszą się w Polsce wielką popularnością - szczególnie wśród żeńskiej części czytelników. Wystarczy spojrzeć choćby na ilość i charakter opinii pod dowolną książką Szwaji na Lubimy Czytać, aby się o tym przekonać. „Matka wszystkich lalek" to najnowsza powieść autorki i już uznawana jest przez liczne grono fanek pani Moniki za najlepszą w jej dorobku. Pozwolę sobie nie odnieść się do tego bezpośrednio, bowiem tytuł ten był pierwszym moim bliższym kontaktem z twórczością autorki (poza kilkoma fragmentami pozostałych książek), brakuje więc mi właściwego punktu odniesienia. Nie mogę jednak zaprzeczyć temu, że „Matka wszystkich lalek" to naprawdę dobra książka, którą warto przeczytać.

Jest to dwuwątkowa historia, a właściwie dwie opowieści w jednej - jedna współczesna, druga historyczna, cofająca nas do czasów drugiej wojny światowej. Bohaterką wątku teraźniejszego jest młoda, 28-letnia Claire z maleńkiej wysepki u wybrzeży Bretanii, córka Francuza i Polki. Jest artystką, produkującą wyroby dziewiarskie i jubilerskie, które sprzedaje w Internecie. Ze srebra i kamieni półszlachetnych wyrabia wizerunki korriganów - bretońskich duszków, czasem trochę złośliwych. Ktoś lub coś miesza w życiu dziewczyny - czy to aby nie owe istoty?

Równolegle autorka snuje drugi wątek - opowieść o małej polskiej dziewczynce, Elżuni Szumacher, która mieszka z rodzicami i dziadkami na Śląsku. Dziewczynka zostaje na początku wojny podstępem odebrana rodzinie. Wyjeżdża na obóz wakacyjny, aby już nigdy nie wrócić do bliskich. Śliczna blondyneczka dostaje się w tryby hitlerowskiej maszyny zniemczającej polskie dzieci, ma żyć z nową rodziną w zupełnie innym świecie niż ten, jaki znała. I tylko lalka, którą zabrała ze sobą z domu, przypomina jej to, co było wcześniej.

Oba wątki w końcu znajdują wspólny mianownik i zaczynają się łączyć, jednak finał historii najlepiej poznać samemu.

O autorce wiadomo, że kocha Karkonosze, daje temu wyraz na każdym kroku. Uwielbia też morze i żaglowce, w związku z czym charakterystyczny wątek znajdziemy również i w tej książce. Szwaja skupia się też na samej istocie sztuki, jaką tworzy jedna z głównych bohaterek i poświęca temu zagadnieniu sporą uwagę.

„Matka wszystkich lalek" to książka napisana lekkim, swobodnym i przystępnym językiem, przez co jest raczej łatwa w odbiorze. To w gruncie rzeczy typowa literatura rozrywkowa, choć znajdzie się tu trochę spraw, nad którymi można głębiej podumać. Najważniejsze jest jednak to, że przy lekturze dobrze spędza się czas, czytanie nie dłuży się, a niektórzy zapewne przeczytają ją jednym tchem, z wypiekami na twarzy. Powieść ta z pewnością zachwyci przede wszystkim kobiety, ale i męska część odbiorców znajdzie w niej sporo dla siebie.

Krótko mówiąc, dla fanów autorki jest to pozycja obowiązkowa, a dla czytelników, którzy jeszcze nie znają Moniki Szwai, a poszukują odrobiny nowego spojrzenia na świat i odskoczni od typowych dla siebie lektur, „Matka wszystkich lalek" może być doskonałą propozycją na miłe spędzenie kilku zaczytanych godzin. Polecam.

Paweł Kukliński