Książka daremna w czytaniu.

Przede wszystkim jest napisana w sposób mocno infantylny, sugerując jako odbiorcę czytelnika nieprzekraczającego wieku - bo ja wiem - 10-12 lat. Co jest jednak dziwne zważywszy na to, że akcja rozgrywa się w środowisku studenckim, z alkoholem i romansami, a także okazjonalnie wampirem, i to nie z tych błyszczących.

Schizofrenię czytelniczą pogłębia postać głównego bohatera, studenta rzekomo celującego, zgłębiającego jeden z trudniejszych kierunków, czyli prawo, objawiającego jednak na co dzień wprost żenujący brak inteligencji.

I tu dochodzimy do problemu numer dwa - konstrukcji fabuły. Otóż autorka założyła sobie, że student natknie się na tajemniczą, piękną kobietę żyjącą w wilanowskim pałacu, i będzie ją widywał tylko w określonych okolicznościach - ewidentnie nadprzyrodzonych, i ewidentnie rodem z przełomu XVII i XVIII wieku. Czytelnik z miejsca - góra na dziesiątej stronie - wie, że bohater obcuje z osobą z innego czasu, student zaś DO KOŃCA KSIĄŻKI próbuje rozgryźć, po co kobieta przebiera się w stare ciuchy, używa świec i robi za damę, a także dlaczego nie zna choćby telewizji. Autentycznie - bodaj ANI RAZU nie przychodzi mu na myśl, że ciemniejące niebo, stary cmentarz, drewniany kościół i szereg innych elementów może jednak nie mieć nic wspólnego z bieżącą rzeczywistością.

Jest to tym bardziej irytujące, że studentowi towarzyszy często tajemniczy nieznajomy, rzekomo też student, który z kolei mieszka na Starym Mieście, w domu również jakby wyjętym żywcem z XVII wieku. Ale nie, z pewnością i kobieta, i nieznajomy, są aktorami albo należą do jakiejś szajki próbującej obrabować wilanowskie muzeum. No bo przecież nic innego nie wchodzi w grę. Autorka zapętla te informacje w dialogach, z jednej strony czyniąc ze studenta ciężkiego idiotę, z drugiej zamrażając rozwiązanie tajemnicy ad infinitum - ot, ciągle kręcimy się w kółko z osobami z innej epoki, nie dostając ani jednego dodatkowego elementu, który umożliwiłby dokładniejsze zrozumienie całej koncepcji.

Co więcej, ów nieznajomy jest mistrzem unikania odpowiedzi, a student mistrzem zadawania bezsensownych pytań. Bo tu muszę nadmienić jeszcze jeden mankament - powieść składa się głównie z dialogów. Jałowych, pustych, sprawiających wrażenie wałkowania raz za razem tych samych wątpliwości, informacji i uwag. Oczywiście jest tu również kapka narracji, ale akapity przekraczające objętością siedem linijek złożonego z dość dużej czcionki tekstu można policzyć dosłownie na palcach jednej ręki.

I tak jest do samego końca powieści, kiedy - ot tak, chlapnięte dosłownie na ostatnich sześciu stronach - dostajemy mniemane rozwiązanie intrygi, które jednak niczego nie rozwiązuje. Bo niby jak cała ta sytuacja z przeskokami w przeszłość była w ogóle możliwa? Jak przebiegała pod względem technicznym? I po co tak naprawdę znalazła się w książce, skoro do niczego konkretnego ostatecznie nie posłużyła?

Nie wiem, być może książkę należałoby czytać maksymalnie w końcówce podstawówki, ale podejrzewam, że nawet wtedy lektura będzie raczej z tych frustrujących...

Książka daremna w czytaniu.

Przede wszystkim jest napisana w sposób mocno infantylny, sugerując jako odbiorcę czytelnika nieprzekraczającego wieku - bo ja wiem - 10-12 lat. Co jest jednak dziwne zważywszy na to, że akcja rozgrywa się w środowisku studenckim, z alkoholem i romansami, a także okazjonalnie wampirem, i to nie z tych błyszczących.

Schizofrenię czytelniczą...

Główny bohater Damian (student prawa) wybiera się do Wilanowa. Natyka się tam na dwie tajemnicze osoby - Aleksego Horsta i Dorotę Szupejko. Każde z osobna prosi Damiana o pomoc w odnalezieniu pewnego grobu. Brzmi nieźle, prawda? Jednak "W przyćmionym świetle" może rozczarować wielbicieli twórczości Haliny Popławskiej. Do tej pory autorka serwowała nam powieści historyczno-przygodowe, tym razem dostajemy niezbyt udaną powieść z elementami horroru. Moim zdaniem, poszczególne wątki nie zostały dopracowane i czytelnik pozostaje z uczuciem niedosytu.

Główny bohater Damian (student prawa) wybiera się do Wilanowa. Natyka się tam na dwie tajemnicze osoby - Aleksego Horsta i Dorotę Szupejko. Każde z osobna prosi Damiana o pomoc w odnalezieniu pewnego grobu. Brzmi nieźle, prawda? Jednak "W przyćmionym świetle" może rozczarować wielbicieli twórczości Haliny Popławskiej. Do tej pory autorka serwowała nam powieści...

Książka do samego jej końca nie wyjaśnia sprawy co zachęca do dalszego czytania i sprawia że rozumiemy ją dopiero po przeczytaniu. Zawiera bardzo ciekawe fakty dotyczące pałacu wilanowskiego w Warszawie.

Książka do samego jej końca nie wyjaśnia sprawy co zachęca do dalszego czytania i sprawia że rozumiemy ją dopiero po przeczytaniu. Zawiera bardzo ciekawe fakty dotyczące pałacu wilanowskiego w Warszawie.