Dawno już nie czytałem fantastyki. Właściwie to nie, nie tek dawno sięgnąłem po pewną powieść fantastyczną, przez którą nie zdołałem przebrnąć i wróciłem do czytania innego rodzaju literatury. Ale... wciąż na półce miałem, sprezentowaną przez siostrę (która sama od razu ją przeczytała), książkę Lee Carroll "Królestwo czarnego łabędzia".W końcu to prezent, a i siostra wyrażała się o niej w samych superlatywach. No więc do dzieła, zacząłem, i odpłynąłem w krainę fantazji. Lekko, tak jak styl pisania Carroll i tajemniczo jak jej historia. Autorka fantastycznie wplata fantastykę w zwykłą codzienność. Obecność rzeczywistych miejsc, osób czy przedmiotów nadaje dużego realizmu kreowanej opowieści, co także nie jest bez znaczenia dla jej odbioru. Pozytywnego rzecz jasna.

A może takk na prawdę nie zdajemy sobie sprawy jak bajkowy (i nie koniecznie w stylu Disneya. O, zdecydowanie nie) jest nasz świat, gdy odsunąć nieco kurtynę zdrowego rozsądku?

Dawno już nie czytałem fantastyki. Właściwie to nie, nie tek dawno sięgnąłem po pewną powieść fantastyczną, przez którą nie zdołałem przebrnąć i wróciłem do czytania innego rodzaju literatury. Ale... wciąż na półce miałem, sprezentowaną przez siostrę (która sama od razu ją przeczytała), książkę Lee Carroll "Królestwo czarnego łabędzia".W końcu to prezent, a i siostra...