Taak. „Żaba”, coraz bardziej twórcze tytuły mają nowsze części „Jeżycjady”. Czyżby kryzys twórczy? No cóż. „Żaba” pani Małgorzaty Musierowicz jest kilkunastym tomem „Jeżycjady” - przestałam liczyć kiedy stały się tak denne, że nie warte myśli, ale jestem honorowa, nie mam serca porzucić zaczętą serię...
A, wierzcie mi, miałam ochote, niejednokrotnie. Dlaczego? Sama nie wiem. Po ierwsze i najważniejsze, „Gdzie ci mężczyźni?...” Gdzie pytam? Piotruś jest na swój sposób słodki, Wolfiego szanowna autorka za chwilę zepsuje, ale gdzie im do dup z początku serii: Jurka, Maćka, Baltony, Tomka, Nerwusa... Nie rozumiem jak kobieta, której wyobraźnia stworzyła wyżej wymienionych mże podsuwać jej pomysły na: Przeszczepa, Fryderyka Shoppe, Ignacego Grzegorza... No cóż. Ale przecież zasadniczo „Jeżycjada” przybliża sylwetki dziewcząt. A i z tymi nie najlepiej. Zdziwaczenie świeżych dziewcząt i kompletna transformacja znanych bohaterek (ugrzecznienie Laury, zmiana Róży z tłustej, kluchowatej gąsienicy... w kolejną „matkę Polkę” „Jeżycjady” - mnożą się one swoją drogą jak grzyby po deszczu, idać pani M. zaczyna brakować pomysłów.
Taak. Recenzja, któraw założeniu miała być recenzją, jest głębokim westchnieniem nd upadkiem tak lubianej przeze mnie serii. Niedbałość i upoitycznienie zmieniły moje poglądy dość znacznie. Proponuję „Zbiórkę na inspinację dla M.M.” - kto się pisze?

Taak. „Żaba”, coraz bardziej twórcze tytuły mają nowsze części „Jeżycjady”. Czyżby kryzys twórczy? No cóż. „Żaba” pani Małgorzaty Musierowicz jest kilkunastym tomem „Jeżycjady” - przestałam liczyć kiedy stały się tak denne, że nie warte myśli, ale jestem honorowa, nie mam serca porzucić zaczętą serię...
A, wierzcie mi, miałam ochote, niejednokrotnie. Dlaczego? Sama nie...