Steve Berry to zupełnie nowe doświadczenie jeśli chodzi o literaturę sensacyjną. Stanowi inne równie popularne - odgałęzienie tego gatunku : rozwiązywanie zagadek, podążanie tropem tajemnic, coś jak ,,Indiana Jones „ i Skarb Narodów” w jednym. Do tej pory miałem do czynienia z ,,przygodówkami” pokroju Jamesa Rollinsa np. ,, Lodowa Pułapka” , ,,Amazonia” oraz coś z Michaela Crichtona : ,,Predator” , ,,Zaginiony Świat”. Książki tych autorów są aż przesycone faktami naukowymi, nowinkami technologicznymi . Mają one miejsce w zapomnianych przez cywilizację obszarach, lub rzadko zamieszkiwanych miejscach, w których napotykają na nieznaną nauce siłę lub ,,obcą” technologię. Wykreowani przez nich naukowcy spotykają różne dzikie kultury, badają rozległe ziemskie powierzchnie. Pełno w nich więc opisów przyrody, zwierząt i piękna krajobrazu.


Steve Berry reprezentuje inny nurt. Jego książkę ,,Paryska Wendeta” można zatem zaliczyć do powieści przygodowo historycznych, bardzo podobnych do twórczości Dana Browna. Nie znajdziesz tu opisów fantastycznych stworzeń, czy pięknych krajobrazów. Tego rodzaju powieści są aż przesycone opisami ,,miejskich dżungli”, opisami miast, ich architektury, dokładnego odwzorowania ulic, położenia budynków. Paryża, Londynu i Kopenhagi nie widziałem i zbyt dokładnie nie znam, ale to jak Berry opisał każdy najmniejszy zakamarek tych miast budzi szacunek i pełen podziw. Czytając ,,Paryską Wendetę” ma się wrażenie jakby się dosłownie było w tych wszystkich opisywanych miejscach: kościołach, Muzeach, Sanktuariach – z taką precyzją autor oddaje nam klimat danych obszarów.


Jak sama nazwa wskazuje na tytuł książki : ,,Paryska Wendeta” : fabuła, akcja, wątki mają miejsce w 90%w Paryżu. Reszta to Londyn, trochę Korsyki i Kopenhagi : ale to z początku jak Cottona Malone i Sama Collinsa chcieli dopaść zabójcy z ,,Klubu Paryskiego” Elizy Laroque. Tytuł tej wartkiej w przygody książki dokładnie odwzorowuje nam główny temat– a chodzi o zemstę którą chce wypełnić w 100% multimiliarder :Duńczyk - Henrik Thordvaldsen. Swoją Wendetę kieruję na Lorda Grahama Ashby’ego – angielskiego bogacza, kolekcjonera antyków i dzieł sztuki, współwinnego śmierci syna Henrika, gdyż ten zlecił zamordowanie młodego Thordvaldsena, który miał zeznawać na procesie przeciwko mordercy szefa jednego z oddziałów DEA i też przeciwko Ashby’emu. Zemsta potrafi być ślepa, bezlitosna i pozbawiona skrupułów. Jest jak pasożyt, który jak się przyssie do organizmu gospodarza – to nigdy go nie opuści. Zemsta nie wie co to bieda czy bogactwo – dotyka każdego. I tak dotknęła Henrika, Ashby’ego i Petera Lyona – zabójcę ze zlecenia angielskiego Lorda. Bez względu na podłoże ich Wendety, każdy z osobna był tak nią zaślepiony, że doprowadził do własnej śmierci.


Akcja i Fabuła ,,Paryskiej Wendety” rozciąga się strasznie płynnie, a opisy architektury i momentami wzajemnych pościgów jest bardzo dokładny i uzupełnia tło książki, przez co ma się wrażenie, że wszystko dzieje się miarowo i szybko, bez przeskoków i zbędnej stagnacji. Wielki Plus dla ,,Steve’a Berrego za wtłoczone do książki retrospekcje. Już sam kilkustronicowy Prolog wygląda obiecująco – przedstawia Napoleona - który będąc w Egipcie w 1799 roku odkrywa w jednej z Piramid Gizy tajemniczy artefakt, wyrocznię, która ma ponoć przepowiadać władcy wielkie czyny, bogactwo i odkrycia. Osobiście strasznie mnie to zaciekawiło , gdyż poznałem literacki, fikcyjny obraz chciwego legendarnego Generała, który tylko wiecznie by gromadził i gromadził wojenne łupy. Czy Napoleon taki rzeczywiście był? Czy oprócz genialnego stratega, Twórcy jednego z największym Europejskich Imperiów był kimś jeszcze?...Nie wiem.. Ale S.Berry fajnie to przedstawił, bo nie dość, że ,,zmusza” nas do wciągnięcia się dalej w ,,Paryską Wendetę” to kusi też by przeczytać jakąś biografię Naczelnego Wodza Francji – kusi by zagłębić się dalej w Historie – bo tu historia przedstawiana jest jako – nie zamulająca, nie ta znana z ,,Ogólniaka” gdzie trzeba było wkuwać tysiące dat na pamięć – tu Historia to zlepek fajnych ciekawostek, Faktów, Opisów architektury i wartkiej akcji. I tak powinno się uczyć w szkole jak S.Berry pisze książki!!
,,Paryska Wendeta” to nie tylko czysta zemsta Henrika, P.Lyona i Ashby’ego, to także Klub Paryski, który ja umieściłem na drugim planie. A dlaczego? Bo ot taki paradoks: Eliza Laroque utworzyła inny niż ten historyczny ,,Klub Paryski”. Założyła go z zemsty i chęci uzyskania niemożliwego bogactwa. Eliza to ciekawa postać. Ów Organizację tworzy tylko w jednym celu : Wendecie na Napoleonie, na Francji, na jego ojczyźnie : za to, że Wielki Wódz zniesławił jej przodka. Teoretycznie zachęca ją do tego wyrocznia, którą odnajduje, podążając tropem francuskiego generała. Ale praktycznie: to nici z tego, bo to jej całe wywoływanie ekonomicznego kryzysu we Francji , poprzez doprowadzanie do katastrofy i wykupywanie papierów wartościowych i akcji na giełdzie – nie wychodzi. Tak miał dziać ,,Kluby Paryski” Elizy Laroque – Operowanie dużymi kwotami na światowym rynku w celu manipulacji gospodarką i dobrami wielu Państw.


Eliza Laroque nie ginie, i sam nie wiem czy jej Zemsta do końca się ziściła czy nie. Natomiast Ci najbardziej chytrzy giną, wybijając się nawzajem : Lord Ashby, Peter Lyon, Henrik Thordvaldsen. Mówiąc krótko –,, kto od miecza wojuje , ten od miecza Ginie”. Do tego cytatu może odnieść się wizerunek przełamanej na pół złotej monety na okładce książki, który nawiązuje do tego czym jest zemsta i co może zrobić z człowieka, nie ważne czy bogatego czy biednego. Ukazuje też ludzką naturę, że każdy z nas ma tą drugą ,,stronę medalu”, tą gdzieś tam skrytą chciwość i uśpione rządze, a największa z nich to ,,rządza pieniądza” .Ta na wpół rozerwana moneta miała być symbolem załamania gospodarczego, do którego miał doprowadzić Klub Paryski Elizy Laroque, no ale na szczęście nic takiego nie miało miejsca.

Oby więcej takich książek!

Steve Berry to zupełnie nowe doświadczenie jeśli chodzi o literaturę sensacyjną. Stanowi inne równie popularne - odgałęzienie tego gatunku : rozwiązywanie zagadek, podążanie tropem tajemnic, coś jak ,,Indiana Jones „ i Skarb Narodów” w jednym. Do tej pory miałem do czynienia z ,,przygodówkami” pokroju Jamesa Rollinsa np. ,, Lodowa Pułapka” , ,,Amazonia” oraz coś z...