Książka „w stronę Swanna”, I tom cyklu „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcela Prousta, to powrót do klasyki, do literatury francuskiej. Cykl ten składa się z 7 tomów, z których pierwsze 5 tomów przetłumaczone zostały przez Boya-Żeleńskiego. Tłumaczenie ostatnich dwóch tomów w tym przekładzie nie przeczytamy, ponieważ tłumaczenia zaginęły w 1939 r. we Lwowie i do dziś nie zostały odnalezione. Tom 6 został przetłumaczony przez Macieja Żurowskiego, a 7 tom przez Juliana Rogozińskiego. Historia kołem się toczy i ten cykl również koło zatacza.

Motywem przewodnim tomu jest powrót do czasów dzieciństwa, młodości, czasu dorastania, dziecięcych marzeń i osób związanych z pierwszymi wspomnieniami tytułowego bohatera o imieniu Marcel. Dziecięce marzenia o byciu wielkim pisarzem, w tym tomie dopiero się wykluwają.
Tom „W stronę Swanna” ukazuje nam pierwsze wspomnienia i emocje towarzyszące głównemu bohaterowi, związane z domem rodzinnym w Combay, rodzicami, pierwsze zauroczenie jakie wywarła na chłopcu córka Swanna. Ich zabawy na Polach Elizejskich i uczucia Marcela, tak charakterystyczne dla czasu młodzieńczego dojrzewania. Poznajemy dokładniej historię Swanna i jego przyszłej żony Odety.

Właściwie nic takiego się nie dzieje. Powracają wspomnienia związanie z osobami, ulubionymi miejscami, pierwszymi dziecięcymi lękami i radościami. Wspomnienia które przywołało małe ciasteczko zamoczone w herbacie, zwane „magdalenką”.

Jednak jest coś, co w tej książce urzeka. Autor w sposób zaskakujący potrafi opisać banalną rzecz językiem bardzo poetyckim, przyrównać do innych rzeczy w sposób tak zaskakujący, że zdumienie i podziw dla tego pisanego, barwnego języka trudno opisać. Nie ma opisów sylwetek występujących osób. Zamiast tego, autor przywołuje postacie ze znanych obrazów Rembrandta, Tiepolo, El Greca, Giotta, i wielu innych wybitnych malarzy, aby łatwiej było ukazać plastycznie daną postać. Tę samą metodę stosuje gdy chce ujawnić nieuctwo danej osoby. Ich lekceważące opinie na temat ludzi ze świata kultury, wyższych sfer, uznanych za wybitne jednostki, mają, bez zbędnego wyliczania wad, pokazać braki w wykształceniu i wiedzy tych osób.

To wszystko urzeka ale tylko tych, którzy lubią delektować się pięknym, kwiecistym językiem, których powolna akcja nie nuży, i tych dla których paleta barw i symfonia dźwięków jest miłym dodatkiem wzmacniającym klimat dziecięcych wspomnień.
Tym razem książka „wysłuchana” bo papierową wersję dawno przeczytałam.
Mam problemy z oceną znając cały cykl. Czy oceniać poszczególne tomy, czy od razu dać te końcowe 10 gwiazdek.... A jednak, całość decyduje.

Książka „w stronę Swanna”, I tom cyklu „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcela Prousta, to powrót do klasyki, do literatury francuskiej. Cykl ten składa się z 7 tomów, z których pierwsze 5 tomów przetłumaczone zostały przez Boya-Żeleńskiego. Tłumaczenie ostatnich dwóch tomów w tym przekładzie nie przeczytamy, ponieważ tłumaczenia zaginęły w 1939 r. we Lwowie i do dziś nie...