Druga część trylogii o podróżach w czasie. Książka jest bardzo ciekawą lekturą, wciąga i czytelnik nie potrafi się od niej oderwać chcąc jak najszybciej dowiedzieć się jakie tajemnice są przed nim skrywane. A tych zagadek mamy tu wiele. Przez wprowadzenie niektórych bohaterów, jak np gargulca demona, książka nabiera humoru i dowcipu. W tej części mamy nie tylko podróże w czasie, ale także troszkę romansu pomiędzy naszymi głównymi bohaterami. Lektura jest przesympatyczna, na odpowiednie tempo akcji, ciekawych i dających się polubić bohaterów, którzy mają swojego „pazura”, jest też pełna humoru, przez co człowiek czytając uśmiecha się pod nosem I na pewno sięgnę po kolejną trzecią część, żeby dowiedzieć się dalszych losów naszych papierowych przyjaciół. Na podstawie tej części nakręconą również film, który nie do końca jest wiernym odzwierciedleniem książki, ale jest równie atrakcyjny jak książka. I po przeczytaniu lektury film jest świetną rozrywką!
I tym razem Gwendolyn przenosi się w czasie za pomocą chronografu. W międzyczasie jednak jest uczona wielu innych rzeczy, które mają jej być potrzebne w tychże podróżach, a mianowicie ćwiczy taniec, zwyczaje, grę na instrumentach czy uczy się historii tamtych okresów. To bardzo ważne, aby podczas przeniesienia się w czasie nie została przez nikogo zdemaskowana. Pomaga jej w tym Gideon, który kolejny raz całuje dziewczynę. Gwendolyn jednak nie wie co o tym wszystkim sądzić i jest lekko zdezorientowana i zagubiona, sama nie wie co czuje do tego chłopaka: nienawiść, złość czy głębsze uczucie. Sam Gideon jej w tym nie pomaga i dodatkowo wodzi za nos. W końcu Gwen dowiaduje się rzeczy najstraszniejszej – oto Gideon miał za zadanie rozkochać ją w sobie, bo kobieta zakochana jest kobietą dającą się łatwo kontrolować! A to był ostateczny dla niej cios. Dziewczyna ma także w tej części tajemniczego towarzysza Xemeriusa – gargulca demona, którego widzi tylko ona, a który jej od czasu do czasu pomaga w trudniejszych sytuacjach podpowiadając i wyjaśniając niezrozumiałe terminy czy stojąc na straży. Ten przypominający kota zwierzak jest niezwykle dowcipny i ironiczny, a po jego wypowiedzi nie sposób się nie uśmiechnąć. Gwendolyn próbuje dowiedzieć się dlaczego jej przodkowie Paul i Lucy ukradli chronograf i dlaczego się ukrywają gdzieś w przeszłości. Poza tym próbuje wraz z Gideonem zdobyć ich krew, aby uzupełnić krew wszystkich członków. Spotyka się w przeszłości ze swoim własnym dziadkiem i razem próbują razem odkryć tą tajemnicę. Okazuje się jednak, że w całej sprawie zamieszał sam dziadek Lukas, który z Paulem i Lucy zaczęli bawić się przeskakiwaniem w czasie do tego stopnia, że para zakochanych stała się świadkiem morderstwa, po czym sama musiała zacząć się ukrywać.
Jedną z najlepszych scen w książce była (przynajmniej dla mnie) scena podczas soiree, gdzie Gwendolyn wystąpiła w pięknej czerwonej sukni przygotowanej specjalnie na tę okazję. Na tym krótkim spotkaniu poznała jednak kobiety z tamtych czasów, które okazały się o wiele bardziej wyluzowane niż początkowo Gwen się spodziewała. Poczęstowały ją wyjątkowo smacznym i aromatycznym ponczem. Dziewczynie tak posmakował ów napój, że wypiła o kilka szklaneczek za dużo, co wprawiło w zakłopotanie szczególnie Gideona. Zwłaszcza jak Gwendolyn zakomunikowała, że z wielką chęcią zaśpiewa publicznie przed gośćmi!

Druga część trylogii o podróżach w czasie. Książka jest bardzo ciekawą lekturą, wciąga i czytelnik nie potrafi się od niej oderwać chcąc jak najszybciej dowiedzieć się jakie tajemnice są przed nim skrywane. A tych zagadek mamy tu wiele. Przez wprowadzenie niektórych bohaterów, jak np gargulca demona, książka nabiera humoru i dowcipu. W tej części mamy nie tylko podróże w...