Uwielbiam książeczki Roalda Dahla dla dzieci, ponieważ ten mądry człowiek wiedział to, o czym powiada moja ciocia: nie ma nic bardziej nieszczęsnego niż grzeczne dziecko. I podczas gdy wielu autorów bajeczek próbuje nauczyć dzieci dyscypliny, Dahl pisał dla nich opowiastki zdecydowanie mogące maleństwa "zepsuć". Uczył sprawiedliwości i uczciwości w nieco Robinhoodowskim pojęciu, przede wszystkim jednak pokazywał, że każdy ma prawo być sobą, mieć swoje zdanie i zabierać głos - i przeciwstawiał to bezmyślnej karności i ślepemu posłuszeństwu, które zabijają w dzieciach rozum, wolę i charakter. Czynił to jednak z przekorą i łotrzykowskim wdziękiem.

Nie inaczej jest w przypadku tej opowiastki, której główny bohater odkrywa któregoś dnia, iż jego ukochany tato łamie prawo i dosyć wyraźnie rozmija się z uczciwością. Czy jednak kryształowa uczciwość zawsze wydaje się sprawiedliwa? Czy sprawiedliwość prawa zawsze wydaje nam się tak po ludzku uczciwa? Autor stawia te pytania gdzieś między wierszami - wraz z nim mam nadzieję, że młodzi czytelnicy "przez skórę" wyczują je i będą zawsze szukali na nie odpowiedzi, rozważając sumieniem, nie tylko literą prawa.

Zakochałam się w tej książeczce. Uważam, że tym razem Dahl zrobił cudowny prezent także dorosłym - uczy bowiem dzieci wyrozumiałości dla rodziców. Nie, żebym uważała, że każda matka czy ojciec ma jakieś przestępstwa na sumieniu, broń Boże, ale miewamy przecież różne dziwactwa, małe sekreciki, jakieś niegroźne słabostki. Bywa, że dzieci osądzają dorosłych niezwykle surowo, a dzięki tej książeczce może łatwiej będzie im zaakceptować nas takich niedoskonałych.

Uwielbiam książeczki Roalda Dahla dla dzieci, ponieważ ten mądry człowiek wiedział to, o czym powiada moja ciocia: nie ma nic bardziej nieszczęsnego niż grzeczne dziecko. I podczas gdy wielu autorów bajeczek próbuje nauczyć dzieci dyscypliny, Dahl pisał dla nich opowiastki zdecydowanie mogące maleństwa "zepsuć". Uczył sprawiedliwości i uczciwości w nieco Robinhoodowskim...