Gwałt jest czymś strasznym dla każdej kobiety. Zarówno dla małej dziewczynki, nastolatki czy też dla kobiety dorosłej i dojrzałej. Jest to trauma, która trwa przez całe życie, siedzi głęboko zakorzeniona w psychice i raczej nie ma możliwości żeby całkowicie się jej pozbyć. Dodatkowo takie przeżycie wpływa na inne sfery naszego życia – stosunek do ludzi, miłość, dom, rodzina…
Jessica Stern w wieku 15 lat została zgwałcona. W książce tej opisuje swoją historię. Narracja jest pierwszoosobowa z punktu widzenia głównej bohaterki, która jest zarówno autorką powieści. Daje nam to bardzo dużą możliwość zżycia się z nią i poznania dogłębniej jej uczuć oraz emocji. Mogłabym nawet rzec, że forma trochę przypomina coś w stylu pamiętnika. Mamy tutaj zarówno opisane sytuacje jak i również przemyślenia oraz refleksje pani Stern. Wspomnienia dotyczą nie tylko samego gwałtu, ale także kilku innych rzeczy. Autorka wspomina poszczególnych członków swojej rodziny(z ojcem nawet przeprowadza wywiad), można dostrzec pewne zależności oraz wpływ jej rodziny na jej osobowość oraz charakter.
Język powieści jest bardzo prosty, jednak widać, że jest dojrzalszy niż w niektórych książkach, jakie miałam okazję przeczytać. Książkę czyta się dość szybko, są momenty, które potrafią wciągnąć na dłużej. Książka jest bardzo dobrze dopracowana, zawiera wiele szczegółów oraz dobrych opisów, które idealnie oddają obraz sytuacji. Tak na dobrą sprawę zabrałam się za tą książkę nie pamiętając do końca opisu oraz tego, że jest to swego rodzaju pamiętnik. Jednak bardzo łatwo można zauważyć czy też się domyślić, że główna bohaterka to sama autorka. Myślę, że osobie, która czegoś takiego nie przeżyła byłoby znacznie ciężej i trudniej opisać to wydarzenie, a także pozostałe wspomnienia.
Autorka idealnie opisała wszystkie swoje uczucia i emocje. Widać w nich lekki ból, strach, swego rodzaju siłę, zwątpienie… naprawdę tych odczuć jest całe mnóstwo i są bardzo wyraźnie widoczne. Trzeba by się naprawdę niesamowicie postarać, żeby ich nie zauważyć, o ile jest to w ogóle możliwe. W sumie podziwiam autorkę, że zdobyła się na napisanie tej książki, myślę, że nie przyszło jej to łatwo. Widać wewnętrzne rozdarcie oraz to jak gwałt stopniowo wpłynął na kształtowanie jej charakteru i osobowości.
Książka na pewno nie należy do tych łatwych, które to się czyta, żeby oderwać się od wszystkiego. Nie jest jednak wybitnie ciężka czy trudna do zrozumienia. Porusza ona poważny temat i sama taka jest – poważna. Tak, to dobre słowo. Mimo wszystko można ją nadal pojmować jako zwykłą powieść, ale ciężko zapomnieć o tym, że jest to historia prawdziwa. Myślę, że książka ta może być także poradnikiem dla kobiet, które zostały zgwałcone. Nie zdziwiłoby mnie również to, że samej autorce napisanie tego dzieła przyniosło pewne ukojenie. Pod koniec jest tu wiele przemyśleń, odpowiedzi na ciężkie pytania, niektóre wypowiedzi podchodzą wręcz pod zagadnienia filozoficzne. Naprawdę uważam, że książka ta jest godna uwagi i jest dość ciekawa. Daje sporo do myślenia i zmusza do refleksji.
Historię tę czytało mi się całkiem przyjemnie, była to pewna odmiana od tego, co czytam normalnie. Jestem przekonana, że przypadnie ona do gustu osobom, które lubią powieści oparte na prawdziwych historiach oraz literaturę faktu.

Gwałt jest czymś strasznym dla każdej kobiety. Zarówno dla małej dziewczynki, nastolatki czy też dla kobiety dorosłej i dojrzałej. Jest to trauma, która trwa przez całe życie, siedzi głęboko zakorzeniona w psychice i raczej nie ma możliwości żeby całkowicie się jej pozbyć. Dodatkowo takie przeżycie wpływa na inne sfery naszego życia – stosunek do ludzi, miłość, dom,...