Taka sobie...

Taka sobie...

Autorce poszczęściło się. Bo ile osób dorastających w biedzie ma szansę na to, że przygarnie je do siebie osoba sławna i bogata, a ich życie niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamieni się w bajkę? Mimo to, nawet już mieszkając ze słynną Jane Fondą, autorka przed czymś ciągle ucieka, ja mam wrażenie że szuka dowartościowania, że mimo wszystko czuje się jak to o sobie napisała nie raz - "su.ą". Ma w sobie dużo złości. Ucieka przed negatywnymi myślami o sobie, ciągle gdzieś gna, wspina się po górach, pokonuje swoje słabości, tak jakby poprzez wyżycie się fizyczne chciała zabić złą sytuację psychiczną. W pewnym momencie zaczyna walkę ze sobą, ale ta walka nie jest od razu po przeprowadzce. Najpierw był zachwyt, potem codzienność. Przeszłość miała nieciekawą ale też nic nie robiła by to zmienić, godziła się na to, że jest gwałcona i wokół niej panuje nędza. Gdyby nie wujek, który namówił ją na to aby pojechała na obóz, który prowadziła Fonda... a skoro mowa o sławnej aktorce, to o niej, jej życiu, o tym jaką była osobą, też możemy się sporo z tej książki dowiedzieć. Ogólnie lektura ciekawa ale nie rewelacyjna.

Autorce poszczęściło się. Bo ile osób dorastających w biedzie ma szansę na to, że przygarnie je do siebie osoba sławna i bogata, a ich życie niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamieni się w bajkę? Mimo to, nawet już mieszkając ze słynną Jane Fondą, autorka przed czymś ciągle ucieka, ja mam wrażenie że szuka dowartościowania, że mimo wszystko czuje się jak to o...

Hmmmm...

Nie wciąga.

Hmmmm...

Nie wciąga.

Książka mnie nie powaliła, żadnych emocji we mnie nie wzbudziła...

Książka mnie nie powaliła, żadnych emocji we mnie nie wzbudziła...

Uparcie dążę do celu. To kolejna książka z serii "Moja historia" (mam plan by przeczytać wszystkie!). Jednak o tej jest mi trudno pisać, sama nie wiem dlaczego.
"Odnaleziona córka" to historia Mary, która pewnego lata spędziła czas na obozie zorganizowanym przez aktorkę Jane Fondę (razem z mężem angażowali się w pomoc dzieciom). Nasza bohaterka mieszkała w niebezpiecznej dzielnicy wraz z pięciorgiem rodzeństwa i matką alkoholiczką, tata siedział w więzieniu. Później rodzice rozwiedli się.
Pytanie: dlaczego opieka społeczna nie zajęła się tą niewydolną wychowawczo (teraz to bardzo "modne" określenie) rodziną? Pewnie gdyby ktoś im pomógł czy choćby zainteresował się - siostra Mary nie dorabiałaby jako prostytutka i może nie zostałaby brutalnie zamordowana. Jej dzieciństwo to nauka w szkole dla Czarnych Panter.
Dzięki wakacjom u Jane Mary choć na chwilę zapomniała o swoim trudnym życiu. Jednak okazała aktorc zaufanie i opowiedziała co ją spotkało. Poruszona Jane adoptowała dziewczynę. Przez lata dobrze się rozumiały. Jednak nasza bohaterka pamięta swoją biologiczną mamę i gdy jest dorosła odwiedza ją. Pokazuje, że dużą sztuką jest wybaczanie.
Angażuje się w pomoc innym.
W książce znajdziemy kolorowe zdjęcia, opisane, dzięki czemu poznamy najbliższych oraz inne ważne dla Mary osoby. Dodam, że w opowieści Mary nazywana jest Lawanną, swoim drugim imieniem.
Z okładki bije piękno i radość. Jest wzruszająca.

Uparcie dążę do celu. To kolejna książka z serii "Moja historia" (mam plan by przeczytać wszystkie!). Jednak o tej jest mi trudno pisać, sama nie wiem dlaczego.
"Odnaleziona córka" to historia Mary, która pewnego lata spędziła czas na obozie zorganizowanym przez aktorkę Jane Fondę (razem z mężem angażowali się w pomoc dzieciom). Nasza bohaterka mieszkała w niebezpiecznej...