Samoocena to jedna z najważniejszych kwestii, która odpowiada za kontakty międzyludzkie, a co najważniejsze za postrzeganie samego siebie. Niektóre osoby nie potrafią dostrzec swoich pozytywnych stron, wyszukują jedynie wad i nie widzą tego, co potrafią dostrzec ludzie wokół. Nadmierna pewność siebie jest zła, ale o Cesi na pewno nie można powiedzieć, by miała zbyt wysokie mniemanie o sobie.

Kim jest Cesia? To bohaterka pierwszego tomu Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz. Jest ona główną bohaterką powieści „Szósta klepka”, w której to właśnie ona odgrywa największą rolę. Poza nią bohaterami są również jej rodzina, szkolni znajomi. Ale do nich jeszcze wrócę. Ważne, że nadrabianie zaległości czytelniczych z serii trwa.

„Los puka do drzwi na różne sposoby. Niekiedy odbywa się to rozgłośnie, w pełni dramatycznie - niekiedy zaś cicho i podstępnie.”

Wszystko zaczęło się dość niespodziewanie kilkuletni Bobcio wstając rano, naprawdę wcześnie postanawia sprawdzić, jak palą się pewne przedmioty i wychodzi, by to zrobić na balkon. Od ognia zaczęły płonąć również firanki, które jednak same szybko zgasły bez większej interwencji chłopca. Po zamieszaniu położył się dalej spać.
Później obserwowałam pobudkę Cesi, głównej bohaterki, która nie zauważyła wcześniejszego pożaru, zajęta zastanowieniem się, dlaczego nie jest podobna do swojej idealnej siostry oraz tym, jak napisze dzisiejszy sprawdzian z matematyki.

Jednak początek nie jest tak istotny, ważniejsze wydarzenia mają miejsce trochę później, już po wstępnym poznaniu postaci, po zapoznaniu się z rodzinną sytuacją. Dopiero wtedy zaczyna się właściwa historia. Cesia zaprzyjaźnia się z dziewczyną ze swojej klasy, co skutkuje wieloma ciekawymi wątkami, do tego interesuje się nią pewien chłopak, którego wcale nie zauważa. Na drugim planie znajdują się problemy całej rodziny Żaków, przeprowadzka przyjaciółki Julii (siostra Cesi), która jest w ciąży do ich i tak małego domku, do tego zamieszania, jakie wciąż wywołuje mały Bobcio. To wszystko tworzy mieszankę wręcz wybuchową.

Bohaterowie, jak w każdej książce z serii Jeżycjada mają bardzo mocno zarysowane charaktery, a jednak nie rażą one w oczy, bo wydają się całkowicie naturalne. Rodzina Żaków przypomina zwykłą rodzinę, wcale nie idealną, ale jednak kochającą. Taki obraz towarzyszy nam podczas całej lektury. Cesia mimo swoich wad nie denerwowała, a bawiła. To jak przeglądała siew lustrze, to jak na siebie patrzyła można połączyć z zachowaniem wielu nastolatek. Gdy się jedna czyta o takiej postaci jest to naprawdę zabawne. Kogo polubiłam najbardziej, zdecydowanie Bobcia. Sądzę, że nocne podpalenie firanek nie równa się z niczym, co do tej pory czytałam, a do tego późniejsza rozmowa o karze. A czy nie jest tak często, że gdy małe dziecko coś powie, to czasem nie można znaleźć żadnej odpowiedzi.

Jak się pewnie możecie domyślić Cesia pozna swojego wymarzonego ukochanego, a tą postacią okaże się ktoś kompletnie niespodziewany, przynajmniej dla niej. Dziewczyna takiego rozwoju zdarzeń nie brała pod uwagę, a jednak miał on miejsce. Oczywiście nie obeszło się bez sprzeczek, kłótni, niedomówień. Trochę przewidywalny schemat, ale mimo wszystko czytało się nieźle.

Okładka książki przedstawia Bobcia, jak sądzę, ciekawi mnie dlaczego nie Cesię, skoro to ona była przewodnią postacią, no ale jest jednak on. Chyba, że się mylę, ale raczej nie. Do tego na pewno widzę na obrazku mysz, która będzie miała kilka swoich zabawnych momentów w powieści. Tak ona też się wykaże.

„Pracować nad sobą trzeba do końca życia, bo zawsze jeszcze można coś poprawić.”

Podsumowując moje drugie w tym roku spotkanie z Małgorzatą Musierowicz, muszę powiedzieć, że historia była przyjemna. Czytałam ją z przyjemnością i naprawdę szybko. W opowieści autorka duży nacisk kładła na humor, niektóre postacie, ich zachowania, czy sytuacje były naprawdę zabawne, jednak nie obyło się bez pewnych minusów. Momentami Cesia naprawdę mocno irytowała, nie była to postać, która każdy polubi, ale podczas dalszej lektury da się do niej przekonać. Sądzę, że kolejne części mogą być tylko lepsze, bo pogorszenia wyników po tej autorce się nie spodziewam.
Ocena: dobra + [4+/6]

Samoocena to jedna z najważniejszych kwestii, która odpowiada za kontakty międzyludzkie, a co najważniejsze za postrzeganie samego siebie. Niektóre osoby nie potrafią dostrzec swoich pozytywnych stron, wyszukują jedynie wad i nie widzą tego, co potrafią dostrzec ludzie wokół. Nadmierna pewność siebie jest zła, ale o Cesi na pewno nie można powiedzieć, by miała zbyt wysokie...