Trochę jestem zaskoczona, że ta powieść zbiera tak dużo jednoznacznie pozytywnych opinii. Owszem, jest ciekawa i fabułę można uznać za wciągającą, ale to za mało, żeby od razu popadać w zachwyt.
Poza tym książka nie jest wolna od wad. Przede wszystkim nie spodobał mi się język i chociaż autor we wstępie zastrzega, że chciał, żeby bohaterowie mówili jak najbardziej naturalnie, bez żadnych "azaliż" itd., to jednak sposób, w jaki wypowiadają się poszczególne postaci zupełnie nie pasuje do powieści w starożytnych realiach. Zresztą ich wypowiedzi nie brzmiałyby naturalnie nawet w naszych czasach, bo dialogi są niedopracowane i brzmią wyjątkowo sztucznie. W dodatku wszyscy mówią niemal tak samo, od niewolnika po stratega, mają podobny zasób słów itd. (z wyjątkiem Scytów - tutaj akurat jest to bardziej dopracowane i wypada dobrze). Brakuje też zmiany słownictwa w zależności od sytuacji komunikacyjnej - główny bohater rozmawia w ten sam sposób ze swoimi podwładnymi (no może więcej klnie i rozkazuje), z przyjaciółmi, jak i z przełożonym. Nie przekonuje mnie też sytuacja, w której niewolnik wita zięcia swojego pana słowami: "O, Leochares, ciebie się nie spodziewałem" a władca Aten żegna swojego szpiega "No, to na razie". Jeszcze brakowało "Siemka, ziomek!" i słownictwo byłoby całkiem jak z podwórka. Nie, nie oczekuję "azaliż" i "albowiem" w co drugim zdaniu, ale chociaż śladowa stylizacja zdecydowanie by się przydała.
Fabuła też pozostawia co nieco do życzenia. Przede wszystkim - jest przewidywalna, bardzo szybko można się zorientować, kto jest głównym złym. Miejscami jest też nie do końca logiczna czy spójna, autor próbował zapewne nieco bardziej poplątać wątki, żeby czytelnik nie domyślił się za łatwo, o co chodzi w intrydze, ale niestety bez powodzenia. I niektóre trudności, na jakie natykają się bohaterowie są całkiem bez sensu, jakby wszystkie odpowiedzialne za coś osoby nagle zapomniały o swoich obowiązkach czy w ogóle działały przypadkowo.
Nie brakuje też jednak plusów, do których należą różne wątki poboczne towarzyszące intrydze, fabuła jako całość, a także część bohaterów. Zaletą są też opisy, o wiele bardziej dopracowane i ciekawsze niż dialogi.
Staranniejsza stylizacja językowa (polegająca nie tylko na wpleceniu sporej ilości greckich nazw) i jeszcze bardziej dopracowana fabuła z pewnością wyszłyby tej książce na dobre. W obecnym kształcie przeczytać można, ale nie jest to nic szczególnego.

Trochę jestem zaskoczona, że ta powieść zbiera tak dużo jednoznacznie pozytywnych opinii. Owszem, jest ciekawa i fabułę można uznać za wciągającą, ale to za mało, żeby od razu popadać w zachwyt.
Poza tym książka nie jest wolna od wad. Przede wszystkim nie spodobał mi się język i chociaż autor we wstępie zastrzega, że chciał, żeby bohaterowie mówili jak najbardziej...