W podróż do roku 430 p.n.e zabiera nas Jakub Szamałek w swoim debiucie "Kiedy Atena odwraca wzrok". Znikają helikoptery i broń służb specjalnych. Jest tylko niespokojna atmosfera zagrożonego miasta i Leochares, który musi się zmierzyć z zadaniem - musi namierzyć szpiega, oraz nie dopuścić do upadku Aten. Woń prochu i spalin zastąpiona jest przez delikatny zapach oliwek, bądź smród zapuszczonych uliczek, pełnych prostytutek, oraz chłopców do towarzystwa.

Oprócz wątku kryminalnego, autor świetnie przedstawił obyczajowość i ówczesny stan wiedzy. Spotkamy się więc np. z teorią na temat histerii u kobiet, która to przez długi czas funkcjonowała w świadomości społecznej. Fabuła oparta jest na historycznych wydarzeniach, poprzeplatanych autorskimi wytworami umysłu, czyli po prostu fikcją, acz wcale nie nierealną. Całość tworzy świetny duet, połączenie przyjemnej beletrystyki, z pożytecznymi faktami, które warto zapamiętać. Przez całą powieść przewijają się rzeczywiste postaci, oraz miejsca. Nie trzeba ich wszystkich znać - autor wyręczył nas w mozolnym przeszukiwaniu internetu i zamieścił wszelkie niezbędne informacje z tyłu książki. Wystarczy zajrzeć. Kolejny plus dla Jakuba Szamałka należy się za język. Przed sięgnięciem po książkę, obawiałem się, że posłuży się wzniosłym, stylizowanym językiem, a dialogi bohaterów będą przypominać przesadnie egzaltowaną sztukę teatralną. Na szczęście było inaczej. Postacie posługują się językiem naturalnym, prostym, a nadmiar emocji wyrażają w sposób najbardziej akuratny, czyli rzucając tzw. mięsem.

We wstępie autor wyraża nadzieję, że przedstawiona starożytność będzie jednocześnie ciekawa i egzotyczna. Co więcej, dosyć nieodpowiedzialnie pozostawia ocenę tego właśnie mi - lubiącemu pozrzędzić czytelnikowi. Jako pasjonat starożytności i kryminałów, ale także jako zrzędzący czytelnik, mogę szczerze odpowiedzieć: - Udało się Panie Jakubie.

Szymon Sonik