Na nazwisko autora natknąłem się w artykule, gdzie został wspomniany w jednym szeregu z Vonnegutem, co momentalnie podniosło jego rangę w moich oczach i zmusiło mnie do poszukiwania jego książek. Siedem opowiadań, w tym jedno po ludzku dobre - tytułowe, jedno wyglądające jakby było napisane przez zupełnie innego autora - całkiem znośne (podobno redaktor Carvera dokonywał dużych zmian w jego dziełach) oraz pięć zupełnie nikomu niepotrzebnych historii obyczajowych.
Praktycznie nic mnie nie zaskoczyło w tych opowieściach, żadnych przewrotności, ani bujnej wyobraźni. Jeżeli jednak, ktoś lubi czytać przepisy kucharskie bądź o koszeniu trawy, a przy okazji o trudnych relacjach rodzinnych/ małżeńskich oraz ceni sobie nieskomplikowany język, to niniejsza książka będzie dla niego odpowiednia.
Z Vonneguta dostrzegłem jedynie nawiązanie w użytym charakterystycznym wyrażeniu "Zdarza się".
Zaglądam jeszcze do opisu wydawnictwa i dowiaduje się, że zawarte w niej opowiadania należą do najwybitniejszych w dorobku autora... Nie chcę wiedzieć jakie są inne. Skoro te oscylują na granicy zjadliwości.
Czytam dalej, że są niejednoznaczne - jak pięknie jest wydać książkę napisaną od czapy i zwyczajnie słabą, a potem atakować czytelnika, który ma chwile zwątpienia w trakcie czytania, lecz wtedy przychodzi pan krytyk bądź pan wydawca i mówi tak "Przecież one takie mają być. Niejednoznaczne! Dotarło? Jak nie rozumiesz, to znaczy, że nie doceniasz prawdziwej literatury".
Naprawdę liczyłem na wielkie wow, lecz srogo się zawiodłem.

Na nazwisko autora natknąłem się w artykule, gdzie został wspomniany w jednym szeregu z Vonnegutem, co momentalnie podniosło jego rangę w moich oczach i zmusiło mnie do poszukiwania jego książek. Siedem opowiadań, w tym jedno po ludzku dobre - tytułowe, jedno wyglądające jakby było napisane przez zupełnie innego autora - całkiem znośne (podobno redaktor Carvera dokonywał...